Ημερέψαμε άγρια θαρρώ.

Δεν σας ενοχλούν ούτε οι «Συναντήσεις Κορυφής»?

Πολίτες του κόσμου ή του κράτους ή όπως αλλιώς νιώθετε,όπως και αν το δείτε,δεν αισθάνεστε σαν αυτοί να είναι στην κορυφή και εσείς στον πάτο?Μας το λένε ξεκάθαρα άλλωστε,»είμαστε σε Συνάντηση Κορυφής» μέσα στα μούτρα μας.

Σαν το παιδάκι που έκανε κάτι κακό,παρεκτράπει των «νόμων» του που πρέπει να υπακούμε ευλαβικά χωρίς να ρωτάμε «γιατί» και «πώς»…και μαζεύτηκαν οι δάσκαλοι και γονείς πίσω απο κλειστές πόρτες να κανονίσουν πως θα πατάξουν αυτό το κακό και πως θα βάλουν το παιδί πάλι στον δικό τους ίσιο δρόμο.

Τους αφήνουμε να μας πάρουν το καλό μας,συνυπογράφουμε καθημερινά…

Ημερέψαμε άγρια θαρρώ.

Η Εποχή των Λίγων. The Age of Stupid.

Αυτή η αίσθηση μου δίνεται,πως ζούμε στην εποχή των λίγων.Ο Καπιταλισμός προωθεί μόνο τον ανταγωνισμό μεταξύ των ανθρώπων,είναι ο νόμος του θεσμού αυτού και ανάλογα για να βρούμε τρόπους να ανταπεξέλθουμε δημιουργούμε μικρές κολλεκτίβες,οργανώσεις και καταφεύγουμε σε μικρούς κύκλους που και αυτοί με την σειρά τους οριοθετούν το τι είναι αποδεκτό και τι όχι,τι θα δεχτούν και τι όχι.Ίσως ακούγομαι λάθος,γι’αυτό να πώ ότι σίγουρα δεν είναι κακό,αντίθετα είναι όντως μια οδός διαφυγής και συνέυρεση ανθρώπων με όμοια λογική σκέψη και ιδέες.Το πρόβλημά μου,υποθέτω,είναι οτι παρασυρόμαστε ώς όντα και ξεχνάμε πάλι τι είμαστε,μας πιάνει μια υπερηφάνεια ασυνείδητα και θεωρούμε την κολλεκτίβα μας ανώτερη και θα αμυνθούμε αυτού του γεγονότος κρατώντας την οριοθετημένη αλλά δείχνωντας απελευθερωμένοι παράλληλα.

Υποθέτω είναι και αυτές οι μικρές κλίκες που βλέπω να δημιουργούμε γενικότερα στη γειτονιά,στο σχολείο,στο καφενείο,στους χώρους εργασίας κ.τ.λ. και μάλλον γίνεται αυτόματα,τραβιόμαστε απο αυτό που νιώθουμε πιο άνετα,μικρά πηγαδάκια απο ανθρώπους που πάλι ξεχωρίζουν άλλους ανθρώπους.Και γώ σκέφτομαι αρνητικά και πιάνω τον εαυτό μου να κατακρίνει συχνά,αλλά τουλάχιστον θέλω να καταφέρω να «πιάνω» τον εαυτό μου όποτε το κάνει αυτό και να τον τραβάω απο το αυτί.

Σε γενικές γραμμές,είναι θετικό να επιζητάμε ένα μικρό σύνολο ανθρώπων που να μοιραζόμαστε ίδιες,πάνω κάτω,απόψεις,αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνο όταν αυτές οι μικρές «κοινότητές» μας οριοθετούν αυστηρά και ακόμα περισσότερο θέτουν τον εαυτό τους ώς υπερασπιστές αυτής της οργάνωσης.

Είμαστε υπερασπιστές της ζωής και της ελευθερίας και αυτονόητα σημαίνει οτι δεν οριοθετούμε εμάς και κατ’επέκταση το μικρό σύνολό μας.Δεν προετοιμαζόμαστε για πόλεμο αν θέλουμε ειρήνη,θέλουμε ειρήνη γιατί ο πόλεμος μας σκοτώνει.Δεν μας κάνει πιο δυνατούς,αποδυναμώνει το πνέυμα μας και την κριτική μας σκέψη,ο πόλεμος είναι η ιδανική απόδειξη της εποχής των ηλιθίων.

Υπάρχει ένας μόνιμος πόλεμος μέσα μας που θα μένεται μια ζωή,την δική μας,ολόκληρη,ζωή.Αν νομίζεται οτι κατασταλλάξατε κάπου κάνετε λάθος,τίποτα δε μένει στάσιμο στη ζωή.Αν μείνει,τότε δεν έχει καμία διαφορά απο έναν βούρκο,ξέρεται,εκείνους που βρωμάνε μόνιμα και τους αποφεύγουμε πάση θυσία?

Δεν υπάρχουν τέλειες ή ιδανικές θέσεις,να αναιρείτε τα πάντα και προπάντων τον εαυτό σας.Παρατηρώ όλοι μας λίγο πολύ χρησιμοποιούμε αποφθέγματα «σοφών»,άλλοτε γιατί θεωρούμε μας χαρακτηρίζουν,άλλοτε γιατί απλά μας άρεσαν.Κάντε ένα μικρό τέστ,πάρτε όσο πιο πολλά αποφθέγματα μπορείτε και βάλτε πλάι πλάι και διαβάστε τα….βγάζετε κάποιο συμπέρασμα?Βλέπετε τις αντιφάσεις τους και πως το ένα αναιρεί το άλλο?Το μέγιστο βέβαια το είπε ο Σωκράτης το οποίο αναιρεί διαρκώς ότι και αν πούμε,κι όμως! συνεχίζουμε να μιλάμε παρά να σκεφτόμαστε.

«Ένα ξέρω,οτι δεν ξέρω τίποτα»

Το να εντυπωσιάσουμε τους άλλους είναι ένα απο τα θανάσιμα αμαρτήματά μας.Επιζητάμε την επιβεβαίωση και το κοπλιμέντο γιατί δεν ξέρουμε,δεν ανακαλύψαμε πως όσο ίδιοι είμαστε όλοι,άλλο τόσο μοναδικοί και ιδιαίτεροι είμαστε.

Παρατηρώ αυτό το παιχνίδι που γίνεται και στο Twitter,το «ποιός είσαι σύ,γιατί να σε follow,εσύ κάνε follow,όχι δε ταιριάζουμε δε σε κάνω» κ.τ.λ.

…Δεν ξέρω,μας λείπει η αυτοπαρατήρηση θα έλεγα απλά για να μην το αναλύσω.Η διαφορετικότητα,δεν είναι αυτό που θέλουμε μέσα στην ρουτίνα μας?Κάτι να χτυπήσουμε το κεφάλι μας μήπως και αρχίσει να λειτουργεί?Ίσως όχι,αποφεύγουμε τον πόνο όπως ο διάολος το λιβάνι…το λιβάνι υπάρχει βέβαια,ο διάολος αγνοείτε…ίσως όχι,ίσως κολάζει μέσα μας ποικιλοτρόπως και μας ικανοποιεί να τον τροφοδοτούμε με την άγνοιά μας.Ικανοποίηση,αυτό θέλουμε άλλωστε,οτιδήποτε μας ξεβολεύει είναι αρνητικό και επίφοβο να μας βάλει σε σκέψεις.Δεν το θέλουμε αυτό,πόσα προβλήματα θα ξεκινήσουν τότε αναρωτηθήκατε?Όχι ΜΗ,μην αναρωτηθείτε και ξεκινήσει μια αδιέξοδη διαδικασία σκέψης και συλλογισμού,ας ξοδευτούμε αλόγιστα όπως μας χάραξαν το αυλάκι να κυλήσουμε ήρεμα και όλα θα πάνε καλά.

Ευελπιστώ,πως σιγά σιγά θα αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε,έστω ότι μας δίδαξαν κάποιοι αρχαίοι,διορατικοί άνθρωποι που έζησαν και πέθαναν αφήνωντας λίγη απο την μνήμη τους σε γραπτά.Δεν χρειάζεται να γίνουμαι φιλόσοφοι,αν και ο όρος χρησιμοποιείται όπως και οι περισσότεροι,με τρόπο επιδεικτικό και αποδεικτικό της άγνοιάς μας,χρειάζεται μόνο να παραμένουμε άνθρωποι και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε.

The Most Astounding Fact

Ο Καπιταλισμός του Θανάτου μας.

Το «κοινωνικό» σύστημα,που συστηματικά μας δολοφονεί και προωθεί τον θάνατό μας με καλλιτεχνική ανεμελιά και λειτουργική ακρίβεια χειρουργού.Αυτό είναι το θέμα μας.

Σκέψη υπό…σκέψη…

Ιδού το πρόβλημα!Καθόμαστε και μιλάμε για οικονομικά προβλήματα,όταν όλα μέσα μας είναι υπαρξιακά. Προσπαθούμε,σκληρά κι επίμονα,να τοποθετήσουμε τον άνθρωπο στον καπιταλισμό,παρά την φύσην λειτουργία δεν είναι?

Θα κόψω αυτό το δέντρο,και θα το τοποθετήσω στην κορυφή του πύργου του Άιφελ ,σα να λέμε.Και εμείς λέμε «Ω τι ωραία θέα!» και ατενίζουμε το κενό.

Χωρίς τροφή,χωρίς νερό και επέρχεται το φυσικό αποτέλεσμα…η νέκρωσις του δέντρου.

Δεν παράγουμε σκέψη πια.Οι καρποί μας είναι σάπιοι,εσωτερική σύψη και φυσικός θάνατος της λογικής.

Η τρομακτική απώλεια της φιλοσοφίας απο την ζωή μας,απο την ύπαρξή μας,είναι όπως το να αφαιρείς το οξυγόνο απο την επιφάνεια της γής,πως να επιζήσεις?

Πράτουμε ανάλογα με το παρελθόν μας,με την ιστορία μας.Εν προκειμένω,της αποσύνθεσης του λόγου και της φιλοσοφικής σκέψης.Συνήθεια..είμαστε,φαίνεται,της συνήθειας τα ζώα.Αυτά που έχουν γίνει,η ιστορία που μας ακολουθεί διαμορφώνει και την υπάρχουσα σκέψη μας,άρα και το μέλλον μας.

Τι είναι η τροφή για τον άνθρωπο?Δεν είναι κάτι θεμελιώδες?Κάτι ουσιαστικό που δίχως αυτό δεν μπορεί να υπάρχει?Για να βρεί αυτή την τροφή,δεν πρέπει να βγεί στην φύση,να μπεί στο δάσος και να αναζητήσει?Πρέπει να γίνει δημιουργικός,να σκεφτεί τρόπους,τι μπορεί να φαγωθεί,τι όχι-ίσως κ γιατί- .

Μια διαδικασία στην οποία λειτουργεί όλο το σώμα και η σκέψη.Και σε αυτή την αναζήτηση για τροφή υπάρχει και η μάθηση,ενός άγνωστου κόσμου εκεί έξω.

Όσο τον γνωρίσουμε,τόσο πιο ειδικοί γινόμαστε σε αυτό.Αυτόν,τον θεωρώ έναν κανόνα που ισχύει σε γενικότερο επίπεδο.Universal.

Ανάλογη και εξίσου σημαντικότατη θεωρώ την λειτουργία του εγκεφάλου μας.Τι είναι ο εγκέφαλος?Πέραν της καθαρά επιστημονικής απόδοσης,δεν είναι ένα εργαλαίο σκέψης?Ένα απύθμενο εργοστάσιο δημιουργικότητας και σκέψης?

Αυτό το μικρό θαύμα εξελίσεται,όπως ανάλογα και το σώμα μας εξελίσσεται,αν το τρέφουμε με σκέψη.

Εδώ μπορεί να μπεί και ακόμα ένα ερώτημα..ανάλογα με το είδος της τροφής αλλά και η λειτουργία της σκέψης?Θεωρώ πως ναί.Παράδειγμα ιδανικό θεωρώ την ιστορία μας ως άνθρωποι.

Μπορούμε να κάνουμε ένα άλμα μπροστά και να πάμε στον Σωκράτη,είπε «Ένα γνωρίζω,οτι δεν γνωρίζω τίποτα» όπως επίσης είπε «Πήγαινε να δεις ένα ακρωτήρι, ένα βουνό, μια θάλασσα κι ένα ποτάμι και τα είδες όλα!».Ακόμα και σαν δεδομένα αν τα λογιστώ,δεν μπορώ να τα δεχτώ.Καταρχήν γιατί είναι η επίγνωση κάποιου άλλου,μια απλή θεωρία για μένα,όσο αλήθεια για αυτόν.Δεύτερον γιατί δεχόμενος κάτι που ο ίδιος δεν γνώρισα ποτέ,η σκέψη σκλαβώνεται και το σώμα ακολουθεί.

Είναι τούτο κβαντικό άλμα?

Η σημερινή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας,δεν έχει διαφορά απο ένα πλοίο.Ας μην το ονομάσουμε «Τιτανικό»..Ένα πλοίο που εμείς οι πολίτες μπαίνουμε μέσα και εξουσιοδοτούμε τον καπετάνιο να μας οδηγήσει όπου νομίζει σωστό κατα την δική του βούληση και μόνο.

Υπάρχει επίσης μια ακόμα μειοψηφεία,αυτοί που φροντίζουν την λειτουργία του,εργάτες που και αυτοί με την σειρά τους δουλεύουν σχεδόν μηχανικά με μοναδικό τους σκοπό την κίνηση και «υγιή» λειτουργία του πλοίου.Και αυτούς τους εξουσιοδοτούμε χωρίς να τους υπολογίζουμε,τους θεωρούμε αυτονόητους,θα κάνουν αυτό που πρέπει.Για ποιόν?Για το πλοίο ή για εμάς?Εμείς μπήκαμε στο πλοίο οικιοθελώς όμως και υπογράψαμε να οδηγηθούμe χωρίς αντιρρήσεις με τους νόμους του πλοίου.

Αν ακόμα θα προσπαθούσα να βρώ ένα λογικό συνειρμό σε αυτό το είδος Δημοκρατίας της Ελλάδας του 21 αιώνα και αυτό θα ονομαζόταν η Βουλή…μπορώ να σκεφτώ το εξής.

Άνθρωποι,αντιπρόσωποι εξουσιοδοτημένοι να μιλήσουν με το δικό τους στόμα για την δική μου ζωή για την οποία κανείς δεν ξέρει τίποτα όμως.Γενικότερα κοιτώντας,ας υποθέσουμε οτι όντως θέλουν το γενικό καλό,της κοινωνίας των πολιτών δηλαδή.Πως φτάνουν σε αυτά τα συμπεράσματα?

Ποιές είναι οι παράμετροι που χρησιμοποιούν για να κατανοήσουν τι χρειάζεται και έχει ανάγκη η κοινωνία στην οποία οι ίδιοι είναι εξαιρετικά απασχολημένοι να ζούν έξω απο αυτή?Έξω απο αυτή γιατί ήδη υπάρχει ένα ταξικό μέτρο,το οποίο λέει πως είναι μια τάξη άρχουσα,μια τάξη πάνω απο την πλειοψηφική του συνόλου της κοινωνίας.Ένας Βασιλιάς που ενθρονίσαμε και δεν βγαίνει απο το κάστρο του παρά μόνο μια φορά ανα 4 χρόνια για να δεί αν ζούν όλοι οι υπήκοοι του ακόμα.

Θέλω να σας ρωτήσω εδώ,ποιά διαφορά βλέπεται στην κοινωνία των πιθήκων και στην δική μας?Ανα 4 έτη έρχεται μια λίστα απο «ισχυρά» αρσενικά και διεκδικούν την νέα σκλαβιά μας.Είναι εξέλιξη το ότι εμείς επιλέγουμε τον Βασιλιά?Τον άρχοντα μας που θα μεριμνήσει σκεπτόμενος να διατηρήσει την ρουτίνα μας?

Μου φαίνονται εξωφρενικά αυτονόητα κάποια πράγματα,χρειάζεται ίσως απλά να διαβάσουμε Ρουσσώ ή Καστοριάδη ή Νόαμ Τσόμσκυ (και ούκ ολίγους ακόμα..) με όση ουδετερότητα μπορεί ακόμα να διαθέτουμε και να ξεμπερδέψουμε λίγο αν γίνεται τις έννοιες που μέσα μας κρυσταλλώνουμε γιατί μας φαίνονται βολικές για κάποιο λόγο.

Ακόμα προσπαθώ να βρώ την λογική πάνω στην λογική μου,να μην ολισθαίνω αν γίνεται.Έχει σημασία?Το να βρείς αντιφάσεις στον λόγο σου σημαίνει πως βρήκες και στην σκέψη σου,το να το κατανοήσεις,υποθέτω,πως λέγεται αυτογνωσία.

Παρατηρώ όλους αυτούς τους ανθρώπους γύρω μου,να τρέχουν,να πολεμούν με το αόρατο,με το φτιαχτό και ανύπαρκτο.Εννοώ πως η δημιουργία ενός συστήματος όπως το Καπιταλιστικό είναι κάτι που όντως δεν είναι τίποτα λιγότερο απο τα να παίζεις Μονόπολη.Ένα δημιούργημα της σκέψης που δεν έχει σκοπό την εξέλιξη του ανθρώπου αλλά αντίθετα την στασιμότητά του.

Στασιμότητα γιατί η σκέψη περιφέρεται μόνο στο πως θα κοντρολλάρει τον άνθρωπο,πως θα τον περιορίσει σε ένα πλαίσιο που μοναδικό στόχο έχει την διαίρεση της γής,του πλανήτη σε ιδιοκτησία.

Η ύπαρξη νομίσματος για την ανταλλαγή αγαθών που η ίδια η γή προσφέρει ελεύθερα,δίχως αντίτιμο,αν παίρνουμε όσα χρειαζόμαστε στην στιγμή βέβαια και όχι υπερβάλλωντας.

Παν μέτρον άριστον θα μπορούσαμε να πούμε εδώ.

Τώρα,να υποθέσω πως 7 δις πλυθησμού είναι μάλλον δύσκολο να ζήσουν δίχως ένα θεσμικό πλαίσιο.Κάτω απο αυτή την σκέψη πάλι αδυνατώ πλήρως να σκεφτώ πως ένα σύστημα αντιπροσώπων μπορεί να θεωρείται ιδανικό και για τους λόγους που προαναφέρω.Ο εγκλωβισμός μας σε αυτό είναι μια καθαρή παράνοια που επίσης εξηγώ σε άλλη σημείωση.

Ένα ερώτημά μου είναι το εξής :

Πως οι πρυτάνεις,οι ακαδημαικοί και οι γενικότερα «σπουδαγμένοι» άνθρωποι του τόπου δουλεύουν πάνω στην σκέψη τους και γιατί δεν απελευθερώνουν την σκέψη των παιδιών που έχουν κάτω απο την στέγη τους.

Μπορεί να αναλυθεί πάλι,μου έρχονται οι απαντήσεις αυθόρμητα αλλά νιώθω πως είναι κουραστική και ανούσια μια ανάλυση του αυτονόητου.Το δικό μου αυτονόητο πάσχει βέβαια γιατί τοποθετεί τον άνθρωπο έξω απο τον καπιταλισμό,ενάντια στο ρεύμα δηλαδή,ενάντια στην «κοινή λογική» που έχει φτιάξει η τωρινή κοινωνία μας.

Όλα έχουν να κάνουν με αυτό που ήμασταν,γιατί αυτό που ήμασταν τους τελευταίους αιώνες έχει ριζώσει μέσα μας.Αυτό που απλοικά λέμε «μα έτσι ήταν πάντα».Έκφραση που πάντα ένιωθα να μου πνίγει τον λαιμό και ανταπάντησή μου ήταν «μα γιατί ήταν πάντα έτσι?».Αναρωτιέμαι,γιατί δεν ψάχνουμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτό το ατελέσφορο?

Λέγοντας «έχει ριζώσει μέσα μας» είναι σαν μια διαδικασία αιώνων να έχει αφομειωθεί απο το DNA μας,κάτι που πλέον δηλαδή,για να αποφύγουμε απο την στενωπό του είναι σαν η σελήνη να θέλει να φύγει απο την βαρύτητα της Γής.Πραγματικός άθλος,όχι τόσο ατομικά,όσο συλλογικά θαρρώ.

Και υπάρχει διαφορά ανάμεσά τους.Υπάρχουν πειράματα που δείχνουν πως μπαίνουμε,συνηδειτα ή μη (…),σε μια λογική προβάτων,της μάζας και του όχλου.Ένα σύνολο ατόμων θα ψάξει έναν αρχηγό να το καθοδηγήσει δίχως να διερωτάται.

Αυτή η τρέντυ λέξη σήμερα,η κριτική μας σκέψη είναι απών και νιώθω πως ο λόγος είναι το παρελθόν μας.Τι είναι το παρελθόν μας στην προκειμένη περίπτωση?

Πολύ απλοικά το βλέπω πάλι,οπως απλοικός είμαι,ευτηχώς ή δυστηχώς,το παρελθόν μας είναι το εξής πολύ απλό παράδειγμα.Η εκπαίδευση ενός σκύλου.Και το εννοώ κυριολεκτικά.Δεν νομίζω πως χρειάζεται να εξηγήσω πως εκπαιδεύτε ένας σκύλος,ξέρουμε όλοι μας λίγο πολύ υποθέτω.

Πολιτική μπορώ να θεωρήσω μόνο αυτό το σύνολο των ανθρώπων,της κοινωνίας που καταπιάνονται με την γή και όλα τα θέματα που την περιβάλλουν και ανάλογα μπαίνουν στην ζωή μας και μέσα απο κοινά αποδεχτές αποφάσεις διοικούν τον εαυτό τους με μοναδικό γνώμονα την συνέχεια και υγιή ανάπτυξη της κοινωνίας τους,για το καλό του συνόλου πάντα.

Αναρωτιέμαι και νιώθω σαν παιδί 6 ετών με το εξής ερώτημά μου…

Η γή,αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι που ονομάσαμε Ελλάδα,με ένα σχεδόν ιδανικό κλίμα,που μπορεί να παράγει όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος,θεωρώ και με το παραπάνω,γιατί εισάγει τα πάντα?Γιατί η διαχείρηση των πόρων της είναι ανύπαρκτη?Αν θεωρήσουμε πως αυτός είναι ο σκοπός των υπουργείων και τον υπουργών.

Η ανάλυση θα βγάλει στο ίδιο αδιέξοδο για όλους όσους αναρωτηθούν?Αναρωτιέμαι.

Υπάρχει μια έξαρση της βίας,ειδικότερα θεωρώ απο τον μεσαίωνα και εδώ.Η βία περιέργως,για ένα τόσο νοήμων όν,ήταν και είναι η ιδανική λύση των προβλημάτων.Προβλήματα που γενικότερα έχουν να κάνουν με την ιδιοκτησία βέβαια και ειδικότερα με την ανάπτυξη ιδεολογιών.

«Σέ ένα πόλεμο ιδεολογιών,οι άνθρωποι είναι που σκοτώνονται»

Το ανυσηχητικό,για μένα,είναι πως φτάσαμε εδώ,σε αυτό το σημείο,τον 21ο αιώνα που νομιμοποιούμε την βία.Ψηφίζωντας κυβερνήσεις που νομοθετούν κατά το δοκούν.Εξουσιοδοτώντας τους να κυβερνάν εμάς και με τις φθηνότερες των δικαιολογιών ξεκινάνε πολέμους για την διεκδίκηση γής και πόρων της.

Η βία ώς λύση θεωρώ πως είναι το ιδανικό παράδειγμα,η ιδανική απόδειξη της ανικανότητάς μας για κριτική σκέψη.Δεν υπάρχει ωρίμανση,απλά μεγαλώνουμε,γερνάμε μα δεν ωριμάζουμε.

Τι είναι στρατός?Είναι αυτό το μικρό περιοριστικό μέρος που σε κρατάει απομονομένο απο τα κοινά,έγκλειστο σε μια δική του ιδεολογία και μόνο αυτή μπορείς να ακολουθήσεις.Ανάλογα και με τα σχολεία/πανεπιστήμια.Περνάω έξω απο σχολεία με κάγκελα βλέπωντας ανθρώπους μέσα,ακριβώς όπως βλέπεις τους φυλακισμένους…στο διάλειμμά τους απο την κλειστοφοβική εκπαίδευση που συμβαίνει εντός των τοιχών.

Γιατί αυτή η εκπαίδευση δεν συμβαίνει ελεύθερα για όλους σε ανοιχτούς χώρους?Δεν είναι οι δρόμοι το εμπόδιο φυσικά,όλα φτιάχτηκαν τόσο κοντά το ένα στο άλλο για να κάνουμε λιγότερα έχοντας συγκεκριμένο σκοπό και στόχο.

Περιορισμοί μέσα σε περιορισμούς,τοποθετημένοι μαεστρικά κυριαρχούν επάνω μας,επάνω στην σκέψη μας,μας κατακυριέυουν και ο φόβος,η μόνιμη απειλή του φόβου πλανάται απο πάνω μας σε κάθε κίνηση κρατώντας μας στο καβούκι,στην μονότονη ζωή και στην «ασφάλεια» της ρουτίνας μας.

Ένας άνθρωπος που κινείται μένωντας στάσιμος,»Η Μέρα της Μαρμότας» μας έγινε συνήθεια.Όλα συνήθεια είναι και αυτοεγκλωβιζόμαστε,νιώθουμε σαν κάτι μέσα μας να σπαρταράει αλλά βρίσκουμε άλλους τρόπους να το εξημερώσουμε…extreme sports ίσως,ή clubbing,ή shopping therapy,ή ναρκωτικά,ή κάτι ανάλογο που θα σπρώξει λίγη αδρεναλίνη παραπάνω και θα πιστέψουμε οτι αυτό ήταν που έπρεπε να κάνουμε και θα «ηρεμήσουμε» πάλι στο κλουβί μας.

Εις το συμπόσιον.Το Ταξίδι της Χαμένης Λογικής.

Και αναρωτιέμαι,τι είναι ο άνθρωπος?Αναρωτιέσται ποτέ?Υπήρξε σημείο της ζωής σας που να νιώσατε την ανάγκη να αναρωτηθείται «τι είναι ο άνθρωπος?»Αν το κάνατε,είχατε την διορατικότητα να σκεφτείτε αν ήταν η δική σας σκέψη και όχι όσα σας μάθανε οτι είναι ο άνθρωπος?Είναι πάντα μια αλυσίδα ή ένα σχοινί,η κλωστή ή όπως θέλεται να το ονομάσετε,το θέμα είναι πως πρέπει να ακολουθήσεις τον συλλογισμό και θα σε οδηγήσει στη ρίζα του προβλήματος της σκέψης.

Απο την δική μου οπτική είναι όλα ελεγχόμενα,μας βάζουνε απο το νηπιαγωγείο σε μια τυποποιημένη σκέψη για το πως πρέπει να σκεφτόμαστε και αυτό ισχύει με πίστη καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσής μας για τα επόμενα 20-25 περίπου χρόνια οπότε και αποφοιτούμε γεμάτοι με όσα μας δώσανε.Δεν κερδίσαμε τίποτα στη διαδρομή,όλες οι σκέψεις μας τυπώθηκαν,μας δώθηκαν έτοιμες,καμία δεν ήταν δική μας.

Ακόμα και αν ο συλλογισμός μου είναι λάθος,ξεκίνα απο αυτό..

Ξέχνα οτι ξέρεις,κάντο για μία μικρή στιγμή,άδειασε το μυαλό σου και ξεκίνα απο την αρχή,πως ξεκίνησε ο κόσμος και ακολούθα το σχοινί και με ορθολογικό τρόπο (και μαθηματική ακρίβεια θα έλεγα) θα φτάσεις στο μόνο φυσικό συμπέρασμα.Γεννιέσαι ελέυθερος,ζείς ελέυθερος και πεθαίνεις ελέυθερος.

Τώρα,γιατί δεν είναι έτσι στη ζωή που σήμερα ζούμε?Αυτή πρέπει να είναι η επόμενη ερώτηση,λογικά σκεπτόμενος.

Γιατί θεωρούμε ως φυσικό και λογικό επακόλουθο οτι πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα που θα μας εξαναγκάζει να κάνουμε οτιδήποτε?Και μόνο αυτή η σκέψη δεν αναιρεί κάθε ίχνος ελευθερίας στη ζωή μας?Πως είναι συνειρμικά λογικό λοιπόν?

Ξεκινώντας απο αυτή την λογική βάση μπορούμε να προχωρήσουμε με λογικά βήματα σε κάτι που θα είναι όντως φυσικό και όχι περιοριστικό.Ένα όν που το περιορίζουμε είναι παρά την φύση του πλέον,ανίκανο να δημιουργήσει οτιδήποτε θετικό,προς εαυτόν ή προς το κοινό καλό.

Σκεπτόμενος οτι είμαστε ένα νοήμων όν,πανω απο τα ζώα,θα περίμενα οτι δεν θα δημιουργούσαμε όλο αυτό το φαντασιακό για να ζήσουμε.Ισχύει το αντίθετο προφανώς,η νοημοσύνη μας,μας οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα το οποίο είναι μια ζωή μέσα σε περιορισμούς,μια ζωή που η νοημοσύνη μας δημιουργεί πολέμους και αλληλοσκοτωμούς αντί να ενώσει όλο το ανθρώπινο είδος προς κάτι καλύτερο.Καλύτερο θα μπορούσε για παράδειγμα να ειπωθεί η δημιουργία ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων οι οποίοι ως συνέχεια θα μπορέσουν να «σκάψουν» βαθύτερα στο ανεξερεύνητο του νού.Η αρμονία μόνο αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να έχει.

Ακόμα κι έτσι μπορεί να ειπωθεί οτι κάποια μυαλά θα είναι ανώτερα απο κάποια άλλα και πάλι αυτόματα αυτό δεν σημαίνει οτι θα πρέπει να εκμεταλλευτούν άλλους ανθρώπους,ιδιαίτερα στην περίπτωση που δεν υπάρχει κάποιο σύστημα,λόγου χάρη ο Καπιταλισμός.

Και αν πρέπει η λογική σκέψη,ο συνειρμός να μας οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα,δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο ισονομίας?

Που βρίσκεται η λογική στη δημιουργία ενός ταξικού συστήματος?

Περνώντας στο σήμερα για παράδειγμα,μετά απο τόσους αιώνες αιματοχυσίας και μόνο ως επίδειξει της νοημοσύνης θα έλεγες πως μάθαμε οτι δεν δουλεύει.Λάθος.Κάτι μας κρατάει σε αυτό το λανθασμένο σύστημα,εγκλωβισμένους,να κάνουμε ατελείωτους κύκλους σφάζωντας εαυτούς κι αλλήλους.

Η ερώτησή μου παραμένει η ίδια,που είναι η λογική και πως μας επιτρέπει η νοημοσύνη μας,η ανώτερη κατα τα άλλα,να μένουμε καθηλωμένοι στο θάνατό μας,στον αυτοπεριορισμό μας και όχι να προχωρήσουμε σε κάτι καλύτερο?

Ο νούς,ο εγκέφαλός μας είναι ένα μοναδικό εργαλείο ανόμιο απο κάθε άλλο.Κάθε περιορισμός σε αυτό οδηγεί (πάλι με μαθηματική ακρίβεια) στο χάσιμο της λογικής.Κυριολεκτικά τρελλένεται,ξεκινάνε τα ψυχολογικά προβλήματα που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά αμυντικοί μηχανισμοί που εξαπολύει το ίδιο για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του,την ανάγκη για επιβίωση δηλαδή.

Γιατί υπάρχει η ανάγκη για επιβίωση,θα ήταν το ένα ερώτημα.

Το άλλο θα ήταν,γιατί όταν περιορίζουμε το νού χάνεται η θέληση για επιβίωση?

Το πρώτο ερώτημα για μένα απαντάται μόνο απο την ελευθερία,ένα σύνολο ελεύθερων ανθρώπων μπορεί να φτάσει σε αυτό το λογικό συμπέρασμα και αργά ή γρήγορα να το απαντήσει.

Το δεύτερο επίσης απαντάται πολύ σπλά,χάνεται η θέληση γιατί δεν είναι ελεύθερο να κυνηγήσει αυτό τον σκοπό.

Περιορίζεται χωρίς καμία προφανή διαφυγή προς την ελευθερία και το αντιμετωπίζει όπως ο σκορπιός,όντας περιτριγυρισμένος απο τις φλόγες.

Η απλότητα των πραγμάτων είναι επίσης κλειδί,θεωρώ πως οτιδήποτε δεν περιλαμβάνει απλότητα στην σκέψη,την θεωρία μας και τις πράξεις μας απλά δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Και έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο που υπολογίζω πως περίπου το 1/3 των ανθρώπων έχει καταφέρει να σκέφτεται λογικά και πιθανόν οι μισοί απο αυτούς να νομίζουν οτι σκέφτονται λογικά και οτι οι ίδιοι προκαλούν την σκέψη τους και όχι κάποιος άλλος.

Αυτό που μπορεί να γίνει απο εδώ και μετά είναι αυτό το μικρό σύνολο των ανθρώπων να χρησιμοποιήσει αυτή την γνώση για να δημιουργεί ελεύθερα σκεπτόμενους  ανθρώπους και όχι τυποποιημένα προιόντα όπως γίνεται σήμερα.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί βέβαια όχι με επιθετικό τρόπο αλλά μέσα απο συζήτηση και παράθεση επιχειρημάτων.

Εδώ πάλι ερχόμαστε στο αντίπαλο δέος,την θρησκεία,που οτιδήποτε δεν μπορεί να δεχτεί (για λόγους συμφέροντος…) ή να εξηγήσει το παραδίδει στο μεγάλο άγνωστο.Είναι ότι πιο εύκολο μπορούμε να κάνουμε γιατί μας απαλλάσει απο την σκέψη.

Τόσο απλό είναι,οτιδήποτε δικαιολογούμε ώς «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου» μας απαλλάσει απο την τρομακτική διαδικασία να σκεφτούμε!Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες,ο πόλεμος μένεται αιώνες τώρα και η επιχειρηματολογία του καθενός βρίσκεται εύκολα παντού.

Το δικό μου θέμα είναι ο άνθρωπος.Τι είναι ο άνθρωπος?

Αν όχι ένα ελεύθερο όν,τότε η ανώτερη νοημοσύνη μας είναι,απλά,άχρηστη.

Σε αυτό το λογικό συμπέρασμα φτάνω.

Αν η νοημοσύνη μας είναι άχρηστη,γιατί δεν παραμείναμε ζώα ή,γιατί δεν ακολουθούμε την παρακμιακή οδό του Δαρβίνου?

Εξετάζωντάς το θα έλεγα οτι βρισκόμαστε σε αυτή την παρακμιακή οδό,είμαστε σε κατάσταση αποσύνθεσης της σκέψης,σαπίζουμε σε μικρές καθημερινες φυλακές με βαλτές διεξόδους που όσο και αν φαίνονται λογικές,δεν είναι.

Το να διακρίνουμε που είναι η διαφορά,υποθέτω πως έγκειται σε μια λειτουργία του εγκεφάλου,η ονομαζόμενη «αντίληψη» πιθανολογώ.

Το μυαλό έιναι ένα εργαλείο που πρέπει να εργαστούμε σε αυτό,η σκέψη να ρέει σα το νερό και όχι να λιμνάζει.

Όταν λιμνάζει,δεν βρίσκει διεξόδους και έρχεται το αποτέλεσμα που ανέφερα νωρίτερα με το παράδειγμα του σκορπιού.Όταν ρέει,απλά νιώθει την φυσική του εξέλιξη,νιώθει ζωντανό,ενεργό και με σκοπό.Όσο άγνωστος και αν είναι ο σκοπός δεν τον φοβάσαι γιατί η ενεργοποίηση του εγκεφάλου μέσα απο την λογική σκέψη είναι η φυσική του πορεία.

Είναι η κατάστασις που οι αμφιβολίες και τα ερωτήματα θα είναι διαρκή και ασταμάτητα και οι απαντήσεις πιθανόν αχνές,ατελείς ή και ανύπαρκτες.

Ιδού η ανάγκη των συμπόσιον θα έλεγα.

Η ανάγκη του μοιράσματος των σκέψεων και των απόψεων,η έκφραση της νοημοσύνης μας μέσα απο τον Λόγο.

Ένα σημαντικό πεδίο συζήτησης θα ήταν το εξής,τι είναι αντίληψη?Επίσης απαντημένο ερώτημα απο αρχαίους φιλοσόφους αν μη τι άλλο.

J.R.R.Tolkien,το κρατάμε για τον ακόλουθο συνειρμό.

«Είμαι εθνικά υπερήφανος»,λένε οι σύγχρονοι,κατά τα άλλα,άνθρωποι.Τι σημαίνει πραγματικά?Το έχει διασπάσει κανείς ουσιαστικά να το αναλύσει επαρκώς?Είναι μια εκωφαντική οριοθέτηση,ένας βάναυσος περιορισμός του ανθρώπου απο τον ίδιο τον άνθρωπο.

Γιατί η σκέψη δεν οδηγεί στο λογικό συμπερασμα οτι είμαστε το «ανθρώπινο είδος» αλλά αντίθετα,θεμητά ή όχι(?), παρασυρόμαστε στο παρα-λογισμό να διαιρέσουμε το είδος μας με τέτοιο φρικαλέο τρόπο?

Οι χώρες με τα σύνορα,τα αόρατα στον καθένα εκτός απο εμάς και τους χάρτες μας.Υποθέτω τα ζώα σημαδεύουν με τα ούρα την περιοχή τους,εμείς…όχι,εμείς δεν είμαστε ζώα,ή είμαστε?Αποφασίσαμε?Έχουμε ανώτερη νοημοσύνη ή όχι?

Γλώσσα.Η ποικιλία είναι εξωφρενική όντως.Πόσες γλώσσες υπήρξαν στην ανθρώπινη ιστορία,πόσες χάθηκαν,πόσες γεννιούνται.Ακόμα και ένας άνθρωπος μόνος δημιουργεί μια γλώσσα.Ναί,είναι ένα καλό παράδειγμα,ο J.R.R. Tolkien δημιούργησε τα Elvish.Δεν είναι το θέμα οτι δανείστηκε πολλά απο παλιές σκανδιναβικές διαλέκτους.

Το θέμα είναι το αποτέλεσμα αυτού.

Πως δημιουργούνται οι γλώσσες?Δεν είναι ο δημιουργικός μας εγκέφαλος που συντελεί σε αυτό?Η αρχή της δημιουργίας είναι μές το μυαλό μας.Πολύ απλοικό,απλοικός άνθρωπος θέλω να γίνω άλλωστε.

Οπότε οι αμέτρητες γλώσσες που υπάρχουν στο ανθρώπνο είδος και όχι ένα μόνο «γάβ» ή «μιάου» ή «μπεεε»,είναι απλά το αποτέλεσμα της ενεργοποίησης του εγκεφάλου μας.

Ανάλογα και για τα έθιμα του κάθε τόπου.Δημιουργούνται απο εμάς,σταματάνε απο εμάς.Συνήθως ο σκοπός τους βέβαια,αναλύωντάς το,είναι η δημιουργία κλειστοφοβικών κοινοτήτων.

Άνθρωποι που μαθαίνουν να φοβούνται ανθρώπους και την διαφορετικότητα που στην βάση της περισσότερο «κοινό» είναι παρά διαφορετικότητα.

Πάλι,αποτυγχάνω να δώ και να κατανοήσω επαρκώς πως σαν είδος φτάνουμε σε αυτό το «λογικό» συμπέρασμα μετά το πέρασμα τόσων αιώνων σκέψης,τόσον αιώνων πρακτικής λειτουργίας πάνω στην ζωή.

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα.

Χορός,τι είναι ο χορός?Δεν δημιουργήθηκε απο έναν ή απο ένα σύνολο ανθρώπων?Ήταν κάτι δεδομένο?Όχι.Γιατί θεωρείται δεδομένο?Δεν υπάρχει λόγος να το διασπάσουμε και να το αναλύσουμε?Ξεκίνησε απο κάποιον και έγινε έθιμο,παράδοση.Οι διαφορετικές ονομασίες του δεν με απασχολούν,θεωρώ όπως και το ρόδο,όπως και να το ονομάσεις την ίδια λειτουργία θα συνεχίσει να έχει.

Ο χορός είναι μια λειτουργία,μια ενέργεια του σώματος.Συνήθως αναφερόμαστε σε αυτό και ώς μια «λυτρωτική ενέργεια».Γιατί?Λύτρωση απο τι?Υπάρχει λογικός συλογισμός ελπίζω.Για μένα υπάρχει τουλάχιστον,είναι μια λυτρωτική ενέργεια για ένα εγκλωβισμένο όν,όπως και μια τίγρης που πηγαίνει ασταμάτητα αριστερά και δεξιά στο μικρό κλουβί της.Ο χορός είναι μια εκτόνωση καθώς βρισκόμαστε σε πνευματικό θάνατο κατά την άποψή μου και ανάλογες ενέργειες βοηθούν στο σταμάτητμα της σκέψης και όλου του φαντασιακού πλαισίου που δημιουργήσαμε.Παρ’όλα αυτά,δεν θεωρώ πως είναι μια εντελώς άσκοπη ενέργεια,ο χορός είναι μια κίνηση του σώματος,το οποίο σώμα αυτό ακριβώς χρειάζεται για την υγιή λειτουργία του.Ανάλογα και ο εγκέφαλος χρειάζεται να ξαποστάσει πολλές φορές.Όπως και το περπάτημα,για να φτάσεις κάπου θα χρειαστείς μικρές στάσεις να ξεκουραστείς πριν συνεχίσεις.

Το προσωπικό μου συμπέρασμα,που είναι πάντα υπο συζήτηση και διαρκώς θα επιδέχεται διορθώσεις και αναθεωρήσεις,είναι το εξής.

Παρατηρώνατς την ιστορία του ανθρώπου πηγαίνουμε ανάποδα.

Κυριολεκτικά,εξελικτικά η πορεία μας είναι ακριβώς αντίθετη απο αυτή που θα έπρεπε.Δεν ξέρω αν το αποκορύφωμα της γνώσης μας,της εξέλιξής μας μπορεί να θεωρηθεί κάποιο συγκεκριμένο σημείο της ιστορίας με ασφάλεια,αλλά είμαστε σε αντίθετη πορεία.

Είμαστε σε μια σταθερά εκφυλιστική διαδικασία της λογικής σκέψης.

Αυτό που μπορώ να θεωρώ ώς σίγουρο είναι πως πρέπει,απο την φύση μας να διασπάσουμε τα πάντα,να τα αναλύσουμε,να ψάξουμε την προέλευσή τους για να μάθουμε τι είμαστε.

Ένα όν με τόση νοημοσύνη,που δέχεται όλες τις έτοιμες απαντήσεις είναι καταδικασμένο να ακολουθεί μια αντίθετη πορεία και βέβαια αυτό δεν είναι κάτι εμφανές.Ζώντας μπορείς να το αισθανθείς θαρρρώ ολόγυρά σου.

Το να δίνουμε εξήγηση με την ορθότητα του λόγου και της σκέψης μας,μοιραζόμενοι απόψεις είναι η απόδειξη της ικανότητάς μας για περισσότερα.

Η αλλαγή δεν είναι φόβος,είναι η φυσική εξέλιξη.

(Τούτο  είναι το δικό μου «Αυτονόητο»,το «Πως θα έπρεπε να είναι..».Αυτό που πρέπει να δούμε βέβαια,είναι το πως έχει η κατάσταση και να βρούμε πως μπορούμε να ενώσουμε,ίσως αυτά τα δύο.

Πέρα απο αυτό,είμαστε εδώ και τώρα πρέπει να αναζητήσουμε άλλες λύσεις θαρρώ.)

Αέναη αναζήτησις και έρωτας!

Στην τελική,θα πρέπει να θεωρήσω πως η φιλοσοφία -που δεν είναι τίποτα παραπάνω απο απλή αγάπη για γνώση και την αναζήτησή της- είναι η ηδοποιός διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο ως «ομιλούν δίποδο» και τον άνθρωπο ως όν με επίγνωση και αντίληψη.Ή είμαστε ζώα που μιλάνε διάφορες γλώσσες ή κάτι καλύτερο.Απο εμάς εξαρτάται σε ολοκληρωτικό βαθμό,δεν υπάρχουν δικαιολογίες στην σκέψη μας.

Η πραγματική εθνότητα μας είναι το ανθρώπινο γένος. ~Χ. Γουέλλς

Το ξεκίνημα μίας συνέχειας.

Ζούμε σε ένα κόσμο που στο ξεκίνημα της ζωής μας μαθαίνουμε πως δεν χρειάζεται να μαθαίνουμε.

Όχι,δεν είναι θεωρία συνομωσίας.Θεωρία συνομωσίας είναι μια φήμη με ελάχιστα ώς καθόλου επιχειρήματα να στηριχτεί.

Στη δική μας ιστορία είναι αποδεδειγμένο γιατί συμβαίνει στο μυαλό μας.Πιθανόν κάποιος που το διαβάζει αυτό,εδώ να σταματήσει και αυτό θα είναι μια απόδειξη,οτι στο μυαλό μας είναι βαρετό ή άνευ ουσίας.Το να βάλουμε τον εγκέφαλό μας σε μια διαδικασία να σκεφτεί,να επεξεργαστεί,να διαβάσει και να αναλύσει κάτι είναι μια εργασία,πολύ όπως αυτή που κάνουμε όταν καθόμαστε στο θρανίο του σχολείο και βαριόμαστε του θανατά ανυπομωνώντας να χτυπήσει το κουδούνι για το διάλειμμα.

Νιώθω πως απλά είναι ακόμα μια συνήθεια,μια συνήθεια που έχει χτιστεί με «φροντίδα» απο ένα κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα,έχει ενσωματωθεί μέσα μας και λειτουργεί ασυνείδητα πια,σα να είναι σε αυτόματο πιλότο.Ένα μυαλό που διψάει να μάθει είναι εξερευνιτικό,δεν θα σταματήσει σε όσα ξέρει ή νομίζει πως ξέρει.Η μάθηση είναι μια αδιάκοπη διαδικασία όπως τα πάντα στο σύμπαν.

Σκοπός μου είναι ένα χρονολόγιο/ημερολόγιο του εαυτού μου,η απλή της σκέψης κατάθεση σε ένα μέσο ελεύθερο ακόμα.Ένα ακόμα θέμα ενδιαφέρον,η διακίνηση πληροφοριών ελέυθερα χωρίς την λογοκρισία των ΜΜΕ που κατέχουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες,σκοπός των οποίων είναι μόνο υλιστικός,καθαρά το κέρδος και το κέρδος τους προέρχεται απο το να κρατάνε σε άγνοια τους καταναλωτές τους.Ο λόγος είναι οτι όταν βοηθάς ένα ανθρώπινο όν να μορφωθεί,να σκεφτεί διορατικά και να ανοίξει την αντίληψή του θα έρθει η στιγμή που θα δεί την «κομψή συμμετρία της υποκρισίας» ενός καπιταλιστικού συστήματος που μόνο σκοπό έχει την εξημέρωση του,απο την φύση του,ανύσηχου πνεύματος του ανθρώπου.

Γράφωντας,διαβάζωντας τα γραπτά μας είναι σα να κοιτάμε στον καθρέπτη και να καλωπιζόμαστε.Αυτογνωσία εν ολίγης.Εξελισόμαστε μόνο αν το θέλουμε.

Είθε να ζήσουμε αρκετά να δούμε τον εαυτό μας σε αυτό τον καθρέπτη να ωριμάζει,να τα χάνει,να αναρωτιέται,να επιζητά το σύμπαν και να πέφτει για να μάθει να σηκώνεται και να σκέφτεται πάνω απ’όλα.

Αυτός είμαι και γίνομαι.