Γραφειοκρατεία-Η απρόσωπη εξουσία | Occupy minds!.
«Η διαχείρηση υποτίθεται πως σήμαινε απουσία εξουσίας,όμως στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να σημαίνει είναι εξουσία που δεν ασκείται απο κανέναν,δηλαδή γραφειοκρατεία,μια μορφή διακυβέρνησης στην οποία κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες.Η γραφειοκρατεία είναι μια μορφή διακυβέρνησης απο την οποία έχει εξαφανιστεί το προσωπικό στοιχείο της άσκησης εξουσίας και επίσης είναι αλήθεια πως μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει χωρίς να φροντίζει συγκεκριμένα για το συμφέρον κάποιας τάξης.Όμως,αυτή η απρόσωπη εξουσία,το γεγονός ότι σε μια αυθεντική γραφειοκρατεία κανείς δεν καταλαμβάνει την άδεια καρέκλα του ηγέτη,δεν σημαίνει οτι έχουν εκλείψει και οι συνθήκες άσκησης εξουσίας.Αυτός ο κανείς κυβερνά πολύ αποτελεσματικά όταν τον δεί κανείς απο την πλευρά αυτών που κυβερνώνται και το χειρότερο είναι πως έχει ένα πολύ σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό με τον τύραννο.
Η τυραννική εξουσία προσδιορίζεται απο την παράδοση ως αυθαίρετη εξουσία,κι αυτός ο ορισμός αρχικά σηματοδοτούσε μια εξουσία για την οποία δε χρειάζεται να δίνει καμία εξήγηση,μια εξουσία που δεν οφείλει καμία ευθύνη σε κανέναν.Το ίδιο ισχύει και για την απρόσωπη γραφειοκρατική εξουσία,αν και για εντελώς διαφορετικό λόγο.Σε μια γραφειοκρατεία,υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ίσως ζητήσουν κάποια εξήγηση,όμως δεν υπάρχει κανένας για να τη δώσει,επειδή «κανείς» δεν μπορεί να θεωρηθεί υπέυθυνος.Οι αυθαίρετες αποφάσεις του τυράννου αντικαθίστανται απο αμεθόδευτες διευθετήσεις καθολικών διαδικασιών,διευθετήσεις που δεν εμπεριέχουν καμία κακόβουλη πρόθεση ή αυθαιρεσία,επειδή δε στηρίζονται σε κάποια βούληση,αλλά και στις οποίες δεν προσφέυγει κανείς.[…]Η γραφειοκρατική εξουσία,η ανώνυμη εξουσία του γραφειοκράτη,δεν είναι λιγότερο δεσποτική απλώς και μόνο επειδή δεν την ασκεί «κανένας».Αντιθέτως,είναι ακόμα πιο τρομακτική,επειδή κανένας δεν μπορεί να αναζητήσει αυτόν τον «κανένα» ή να μηλίσει μαζί του.» ~Τα αποσπάσματα προέρχονται απο το βιβλίο της Χάνα Άρεντ “Υπόσχεση Πολιτικής” απο τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και μετάφραση Κατερίνας Χαλμούκου.
Πόσες πιθανότητες δίνεται στον εαυτό σας να μπλέξει με το τέρας της γραφειοκρατείας και να βρεί κάποιον υπέυθυνο που θα του δώσει μια άμμεση λύση?
Υποτίθεται στην γραφειοκρατεία υπάρχει μια οργάνωση (μην γελάτε..) και άρα,οτι ανάλογα με το κάθε πρόβλημα του πολίτη θα πρέπει στον αντίστοιχο γραφειοκρατικό τομέα που θα απευθυνθεί να βρεί μια άμμεση λύση/απάντηση στο πρόβλημά του,δεν είναι έτσι?Θεωρητικά,γιατί πρακτικά όλοι δυσανασχετούμε και γεμίζουμε άγχος και νευρικότητα όταν πρόκειται να βρεθούμε αντιμέτωποι με την γραφειοκρατεία.
Γιατί συμβαίνει αυτό?Δεν είμαστε εμείς οι πολίτες που αποδεχόμαστε ώς ιδανικο και απόλυτα βιώσιμο αυτό το είδος διακυβέρνησής μας?Συμβαίνει κάτι άλλο?Διαφωνείτε με αυτό το είδος διακυβέρνησης?Μήπως έχετε συμφέροντα που δεν θέλετε να αλλάξει αυτό το μή-ανθρώπινο και σάπιο σύστημα διακυβέρνησης?
Αυτός ο συμβιβασμός είναι και το ποιοί είμαστε πραγματικά,το αποδεχόμαστε ή το δικαιολογούμε,αυτό είμαστε.Αυτή η γραφειοκρατεία,η απρόσωπη διακυβέρνηση συμμετέχει και στις ζωές μας.Κάνουμε τα πάντα πολύπλοκα και αδιάλυτα ώστε να μην τα αντιμετωπίζουμε και βρεθούμε ξαφνικά αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.
Ανάλογα με την γραφειοκρατεία που ουσιαστικά κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες είναι και οι εκλογές,που αναθέτουμε σε δήθεν αντιπροσώπους τις ευθύνες τις πολιτείας μέσα στην οποία ζούμε.Το πόσο ειλικρινείς μπορούμε να είμαστε σε αυτή την ματιά είναι πολύ σχετικό.Η αντιπροσώπευση είναι μια λευκή επιταγή,εξουσιοδότηση.Δεν είναι έτσι?Έχουμε ζήσει αρκετά πλέον για να βλέπουμε και να γνωρίζουμε,εκ του αποτελέσματος το τι πραγματικά ζητάει το δεδομένο σύστημα απο εμάς.Γιατί συμβιβάζεστε ακόμα?Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό του φόβου μέσα μας,ο φόβος της αλλαγής,τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό της μή ζωής μέσα μας.Εμείς,δεν είμαστε της ερήμου…
«Οι νόμοι είναι οι αρχηγοί και οι κυρίαρχοι σε μια πόλη όπου κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εξουσιάζει τους συνανθρώπους του.»
Η κρίση παρουσιάζεται ώς ευκαιρία απο κάποιους.Το άκουσα περισσότερες απο μια φορές και το ακούω απο διάφορες πολιτικές φιγούρες.Δηλαδή,κάτι αρνητικό το μετασχηματίζουν,θεωρητικά και ρητορικά πάντα,σε κάτι θετικό.Κρίση στη σημερινή πολιτική είναι ένα πρόβλημα,που μέσα απο το απρόσωπο κράτος της γραφειοκρατείας,δεν θα βρεί ποτέ κάποιον υπέυθυνο που θα το λύσει.
Όλα ενισχύουν την άποψή μου οτι ο ρόλος του έθνους-κράτους δημιουργήθηκε για την επίτευξη συγκεκριμένων συμφερόντων που δεν αποσκοπούν ούτε στο ελάχιστο στο κοινό καλό κι αυτό διαφαίνεται απο τα μέσα κι εργαλεία που χρησιμοποιεί μεθοδικά για να αποξενώση του πολίτη απο την πολιτική διαδικασία.
Τα σκάνδαλα,οι κρίσεις,η διαφθορά,έχουν γίνει η καθημερινότητα του έθνους-κράτους.Τίποτα θετικό,τίποτα δημιουργικό σε μόνιμη βάση που να εξελίσει τους πολίτες δεν συμβαίνει μές στην κοινωνία,παρά συμφεροντολογικά παιχνίδια οικονομίας κι εξουσίας,πάντα παρά τους πολίτες κι όχι με την συμμετοχή τους.
Αν ο Αριστοτέλης θεωρεί τον άνθρωπο ένα πολιτικό όν,τότε σημαίνει πως είναι ένα όν με κάποιο σκοπό.Πηγαίνει δηλαδή προς τα κάπου με κάποιον σκοπό κι όχι αόριστα.Πολιτική βέβαια με Αριστοτελικά κρητήρια δεν υπάρχει στην εποχή μας,οπότε θεωρώ άστοχο το επιχείρημα οτι πρέπει να ασχολούμαστε με την πολιτική επειδή είμαστε πολιτικά όντα.
Στην εποχή μας δεν υπάρχει πολιτική εξέλιξη,υπάρχουν τετελεσμένα γεγονότα μόνο.Πολιτική δίχως σκοπό δεν είναι πολιτική πλέον.Δεν υπάρχει απρόσωπο σε μια ανθρώπινη κοινωνία,το σύνολο των ανθρώπων βρίσκεται μαζί,συζητάει,συμμετέχει κι εξελίσει τα πάντα στην κοινωνία του.