Η Αγάπη

Υπάρχει ένα θρησκευτικό κείμενο το οποίο είναι ο ορισμός της αγάπης.
Συνέλαβε το νόημά της και το απέδωσε ορθά μέχρι ένα σημείο.
Είναι, βασικά, αυτό που είπε ο τύπος ο Ναζωραίος και επίσης ο Λένον. Ο Λένον απλά το έκανε τραγουδιστά. Παρόμοια και ο Μπουσκάλια. Ο τελευταίος απλά κατηγορήθηκε αυστηρά, οι υπόλοιποι και όσοι μίλησαν για την αγάπη ανοιχτά, τους δολοφονήσαμε με ένα απολαυστικό γέλιο στα χείλη και συνεχίζουμε να ξύνουμε τον κώλο μας και να μυρίζουμε το δάχτυλό μας και να αναρωτιόμαστε γιατί βρωμάει.

Γιατί δίχως ελευθερία, σεβασμό του άλλου (που σημαίνει και σεβασμό του εαυτού μας) και δίχως ειλικρίνεια, δεν ωριμάζει η αγάπη. Αν την αναζητάτε με κάποιο απο αυτά και όχι με την ολότητα αυτών, ξέχωρα το ένα απο το άλλο, τότε δεν θα αισθανθούμε ποτέ ικανοποιημένοι και ολοκληρωμένοι.

Φοβόμαστε την ειλικρίνεια λοιπόν και ο φόβος μας οδηγεί στην ευκολία του μίσους, του φθόνου, της ζήλιας. Αλυσίδες και κάγκελα παντού όπως είπε και ο Τζιμάκος μας. Το μικρό μυαλό μας, μεγάλες αλήθειες δε χωράνε σε μικρά μυαλά..ακόμα.

Εάν τις γλώσσες των ανθρώπων μιλώ και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. Και αν έχω το χάρισμα της προφητείας και κατέχω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, κι αν έχω όλη την πίστη, ώστε και όρη να μετακινώ, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα. Και αν μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, και αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, ποιο το όφελος;

Η αγάπη μακροθυμεί, είναι γεμάτη καλοσύνη· η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, δεν μεγαλαυχεί, ούτε επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν είναι εγωιστική, δεν είναι ευερέθιστη, δεν θυμάται το κακό, δεν χαίρεται με την αδικία, μετέχει όμως στη χαρά για το ορθό· όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

Αυτό που μπορώ να πω από προσωπική εμπειρία είναι πως η ελπίδα τρέφει την απελπισία. Όσο πιο απελπισμένος είσαι, τόσο πιο πολύ προσεύχεσαι (στο αόρατο), τόσο πιο πολύ πιστεύεις σε αυταπάτες και κούφια λόγια (χειραγώγηση) ή πράξεις «φιλανθρωπίας» ότι κάτι θα αλλάξει χωρίς εσύ να αποφασίσεις να σκεφτείς και να δράσεις μέσα σου.

Σίγουρα κι εγώ είμαι μικρός ακόμα για να το αναλύσω επαρκώς αλλά όλα είναι υποκειμενικά επίσης. Οι διαστρεβλώσεις για παράδειγμα που παρατηρώ σε βιβλία, σχολικά και μή, για την Αρχαιοαθηναική Δημοκρατία είναι φρικαλέες. Πιο κάτω αναφέρει, «η γνώση θα καταργηθεί» και υποθέτω ότι το νόημα μπορεί περισσότερο να εξηγηθεί με θρησκευτικούς όρους, που εκεί βρίσκομαι ακόμα πιο λειψός. Έχει να κάνει με την ένωση πιθανολογώ με το θείο? Αν ναί, τότε θα είναι το αντίθετο, η παντογνωσία ή όχι? Αν όχι, δίχως γνώση και το ταξίδι αναζήτησης αυτής, γυρνάμε στην πρότερη μορφή μας και πιθηκίζουμε ξανά.

Αυτό το μικρό κείμενο είναι ότι χρειάζεται να ξέρεις για την αγάπη. Μπορεί να μην υπήρχαν όλα τα υπόλοιπα γραπτά και αυτό θα ήταν αρκετό, περιλαμβάνει αυτή την επίγνωση και αναζήτηση που πρέπει να κάνει κάποιος για να παραμείνει άνθρωπος. Διότι μικρός, ως παιδί, είσαι άνθρωπος, μετά η κοινωνία μπαίνει μέσα σου.

Θάνατος,Ζωή,Αγάπη

Γιατί ένα ανθρώπινο όν επιζητά τον θάνατο? Απο την ανυπαρξία προερχόμαστε,πριν γεννηθούμε δεν υπήρχαμε. Οπότε απο τον θάνατο γεννηθήκαμε.

Στο μικρό μεσοδιάστημα που ονομάζουμε ζωή προσπαθούμε διαρκώς να σκοτώσουμε η να σκοτωθούμε. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και περίεργο.

Αν είσαι ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη, γιατί κλείνεσαι σε ένα μοναστήρι ή μες το σπίτι σου ή περιορίζεσαι απο σύνορα και νόμους? Η αγάπη σου είναι περιορισμένη? Αυτός είναι ο ορισμός σου περι αγάπης? Ξόδεψες την ζωή σου στην εφαρμογή και υπακοή νόμων αλλά όχι στην αγάπη.

Αν είσαι ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη, γιατί προσπαθείς να πείσεις, να πληρωθείς, να κατακτήσεις, να διαχωρίσεις, να προγραμματίσεις, να απολυτοποιήσεις. Είναι όλα αυτά ορισμοί που θα έδινες στην αγάπη? Αν έχεις αγάπη δεν θα την προσφέρεις? Αν την προσφέρεις δίχως ανταλλάγματα αυτό δεν θα κάνει ο καθένας? Αν όλοι προσφέρουν δίχως ανταλλάγματα, όλοι δεν θα παίρνουν επίσης?

Δεν είναι πολύπλοκος ο κόσμος, μονάχα η κοινωνία των ανθρώπων είναι. Τα ζώα δεν δείχνουν ιδιαίτερα προβληματισμένα με την ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται. Έχουν άπλετο χρόνο να ζήσουν ή να πεθάνουν, μόνο ο άνθρωπος βιάζεται και για τα δύο.

Έχουμε την ικανότητα να μιλάμε,δεν πρέπει να πάει χαμένο τέτοιο χάρισμα. Αν φανταστούμε πως θα ήταν ο κόσμος μας αν όλα τα ζώα είχαν την ίδια ικανότητα…πόσο τρομακτικός θα ήταν ο θόρυβος απο τα μουρμουρητά, η τρέλα θα χρειαζόταν το πολύ 5 λεπτά για να μπεί σε λειτουργία στον εγκέφαλο ως αμυντικός μηχανισμός. Να μιλάς αν αξίζει να ειπωθεί, κι αν δεν ξέρεις αν αξίζει ή όχι, τότε δεν υπάρχει λόγος να ειπωθεί.

Όλες οι ευγενικές φωνές μέσα στο κεφάλι σου πνίγουν την ησυχία που χρειάζεσαι για να ακούσεις. Το να ακούς είναι μια πράξη αγάπης. Μπλεγμένος στον ανθρώπινο κοινωνικό ιστό, κάτω απο βασιλιάδες κι αρχηγούς, γκουρού και προέδρους, συστήματα και δόγματα πολεμάς για ελευθερία και αγάπη. Τα ιδανικά με τα οποία κάθε παιδί γεννιέται και τα χάνει όταν μαθαίνει να σκέφτεται σαν ενήλικας. Ψάχνεις λοιπόν κάτι που ήδη έχεις και το γνωρίζεις αυτό, άρα ψεύδεσαι στον εαυτό σου και διατηρείς το ψέμα σαν να είσαι σε κώμα και μένεις στη ζωή με τεχνητά μέσα.

Πολλά παράδοξα συμβαίνουν στην ανθρώπινη φύση. Η αντίφαση είναι ο νόμος της ανθρώπινης κοινωνίας. Ντυνόμαστε την υποκρισία με στοργή και αναντίρρητη αυθεντικότητα, εμποράκοι του λόγου, αυτού του ανθρώπινου ιδιώματος που αντί να μορφώνει εγκλωβίζει. Ξαφνικά η ζωή έγινε βαρετή, πρέπει να την ζήσουμε πλέον. Και πρέπει να την ζήσουμε κάτω απο συγκεκριμένα καθεστώτα, ελεύθεροι πολιορκημένοι. Αναπνέουμε αυτόματα, οπότε πρέπει να βρούμε κάτι ενδιαφέρον να κάνουμε πριν πεθάνουμε. Τι πιο ενδιαφέρον απο τον θάνατο. Κι αρχίζει ακόμα ένας πόλεμος, εσωτερικός κι εξωτερικός, πάντα κάποιος είναι διαθέσιμος να σκοτώσει κάποιον άλλο.Όσο πιο βαρετή είναι η ζωή ενός ανθρώπου τόσο πιο πολλά προβλήματα παρά λύσεις θα δημιουργεί. Η μονοτονία ξεκίνησε μαζί με τον άνθρωπο, η ζωή όχι.

Το Κβάντο Της Αγάπης | TERRAPAPERS

Το Κβάντο Της Αγάπης | TERRAPAPERS.

Αναρτήθηκε από Mythaon Podikopoulos  //  9 Αυγούστου 2012  //  TOP ARTICLES  //  2 Σχόλια

Από την ψυχανάλυση του Freud, στη χαρακτηροανάλυση του Reich
και από αυτήν στα σημερινά γεννητούρια της επιστήμης της Ψυχοδιατροφολογίας.
© Mythaon Pontix.

Μια σύντομη αλλά σημαντική εισαγωγή. Αλήθεια σημαίνει κυριολεκτικά, αυτό που δεν ξεχνιέται. Υπάρχει το φαίνεσθαι των πραγμάτων, υπάρχει και η ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων, που είναι και η αλήθεια τους, επειδή η ουσία των πραγμάτων  δεν αλλάζει! (Μα σας παρακαλώ. Ανοίξτε ένα βιβλίο εισαγωγής στην κβαντική φυσική).

Ειδάλλως η ελληνική ονοματοθέτρια γλώσσα δεν θα την όριζε (και όχι βάφτιζε όπως κάνουν όλες οι άλλες γλώσσες αυτού του πλανήτη), μ’ αυτήν την λέξη. Αλήθεια και Ουσία ενός ανθρώπου αποτελούν τα ΒΙΩΜΑΤΑ του. Όχι οι ιδέες του , οι πεποιθήσεις του , τα πιστεύω του, οι απόψεις του, τα δόγματα του, οι αντιλήψεις του (πως λέμε «αντ’ αυτού» ), το σώμα του κλπ κλπ. Το βίωμα σου δεν ξεχνιέται ποτέ, σε ακολουθεί πιστά μέχρι το θάνατο σου.

Το βίωμα σου σε αγγίζει υπερβολικά ( αφού σε διαποτίζει!) και για πάντα. Σαν παρατηρητής του εαυτού σου παρατηρείς τα πάντα σου, αλλά εστιάζεις και παρατηρείς με την μέγιστη δυνατή σου Διάκριση τα βιώματα σου. Αν έχουν το κάλος του Ερμή του Πραξιτέλους ή τον σουρεαλισμό(!) ενός Πικάσο ή το ψηφιδωτό ενός Βαν Γκονγκ.

Πρέπει επίσης να τα γευθείς. Είναι μελένια ή πικρίζουν; Αν είναι πολύ γλυκά, πρόσεχε! Αν είναι πικρά είσ’ εντάξει. Τι μυρουδιά έχουν; Βασιλικό ή αμμωνία; Πως ακούγονται? Σαν Αχχχ!, μελωδία, Κραυγή, θόρυβος, τι ήχο εκπέμπουν. Αφουγκράσου τα. Άγγιξε τα. Πώς τα νοιώθεις; Λεία; Σαγρέ; Μαλακά σκληρά; Ανάλαφρα, πηδάς να τα πιάσεις ή ασήκωτα σα μενί; ΑΥΤΑ θα σου πουν την αλήθεια για σένα, διότι τα ίδια, ΑΛΗΘΕΙΑ είναι!!!

Λοιπόν ας προχωρήσουμε! Ελάτε μαζί μου. ΜΗΝ ακολουθείτε. Χιώτικα παρακαλώ!  Έτσι!
«ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ».
ΜΗΝ το προσπερνάτε. Είναι ο… ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΥΣΤΗΡΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ!!!

ΠΡΕΠΕΙ ν’ ανασαίνεις. ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ν’ ανασαίνεις! Το εικονιζόμενο θηλαστικό βρίσκεται στο στοιχείο του, όπως κι εμείς στο δικό μας. Η πρώτη-πρώτη ΑΝΑΓΚΗ όταν ερχόμαστε στον κόσμο, σε όποιο στοιχείο κι αν ανήκουμε, είναι η ΑΝΑΠΝΟΗ, η ΑΝΑΣΑ. Και ξέρετε κάτι? Ψύχω σημαίνει ανασαίνω. Συνεπώς ψυχή σημαίνει ανάσα !!! Αυτή η πρωταρχική ψυχή-ανάσα που επειδή τ’ οξυγόνο της σου καίει (ζέει, ζεματάει) τους πνεύμονες (πάλι η πνοή, πνέω, πνεύμα) σε καθιστά ζωντανό (εκ του ζέω).

Αν δεν προσφερθεί εγκαίρως πεθαίνεις, ακόμα κι αν είσαι στο στοιχείο σου! ΑΝΑΓΚΗ είναι τ’ οξυγόνο, που χωρίς αυτό πεθαίνεις!  Ανάγκη έχει ΚΑΙ η Ψυχή σου (αυτή η άλλη συνιστώσα της οντότητας σου, η παραπλεύρως της ύλης του σώματος σου). Αν δεν της την προσφέρεις, δεν θ’ αργήσει η ώρα που θα ‘σαι νεκροζώντανος ζόμπι. Να εύχεσαι να μην το καταλάβεις ποτέ.

Καλυφθείσης της πρωταρχικής ΠΝΟΗΣ, ποιες οι ανάγκες του ανθρώπου νεογνού (ο απολύτως φυσικός άνθρωπος, ο “μαμίσιος” άνθρωπος, όχι ο ιμιτασιόν)? Δυο. Μόνον. Μια σωματική (υλική). Το Γάλα. Μια συναισθηματική (ψυχική). Η Αγκαλιά. Προσπαθήστε ν’ αγκαλιάσετε κάποιον ΧΩΡΙΣ να τον αγγίξετε. Δεν γίνεται. ΠΡΕΠΕΙ ν’ αγγίξεις. Αγγίζω = Αφάω, κι ένα «άγαν» μπροστά, το βλέπετε που πάει; Ολοφάνερο δεν είναι; Αρκεί να ‘χεις οπτίλους να δεις. Γάλα λοιπόν και Αγκαλιά. ΑΝΑΓΚΕΣ.

Μια συνειδητοποιημένη μάνα καλύπτει ταυτόχρονα και τις δυο ανάγκες. Φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα του νεογνού που βυζαίνει. Αγκαλιά (η ψυχή αγάλλεται), γάλα (το σώμα ευχαριστιέται =καλή κοιλιά =ευ χάρα =ευχαρίστηση). Όλα τ’ άλλα στην πορεία της ζωής του νεογνού είναι απλώς επιθυμίες και στην πλειονότητα τους εγωιστικές!

Δοκώ ότι το πρωτεύων  θηλαστικό του πλανήτη Γη που αυτοαποκαλείται «άνθρωπος», θα γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ μόνον όταν αναπτύξει μια ακόμα απαραίτητη αίσθηση. Την ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ.
ΠΟΣΟ Ν΄ΑΝΤΕΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΑΛΑ;
ΠΟΣΟ Ν’ ΑΝΤΕΞΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΞΥΓΟΝΟ;
ΑΠ΄ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΑΝΤΕΧΕΙ ΠΟΛΥ! Αλλά και το πολύ κάποτε τελειώνει. Πεθαίνει η ψυχή ενόσω το σώμα είναι ακόμα ζωντανό!
ΔΙΟΤΙ… ΑΝΑΓΚΗ ΜΟΥ Η ΑΓΚΑΛΙΑ (είπαμε! εκ του αγάλλομαι). Την της μάνας μου που ξέρω ότι με νοιαζόταν πολύ, αλλά την αγάπη της μου στέρησε, την του προκομμένου που ξέρω ότι δεν με χώνευε και φυσικά μου στέρησε, την της συντρόφου μου που… δεν ξέρω αν…, αλλά στερήθηκα, την των παιδιών μου που… μ’ αγαπάνε(;) μεν, αλλά έχοντας την στερήσει ως πατέρας, τώρα πολύ φοβάμαι ότι τα έσπρωξα στην ψυχανορεξία! Δεν δίνουν, ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΓΚΑΛΙΑ!

Όσοι μου λέγανε ότι μ’ αγαπάνε, τελικά κάτι άλλο εννοούσαν ότι αισθάνονταν, διότι δια των πράξεων τους αυτό το άλλο μου πιστοποιούσαν. Δεν είχα οπτίλους και Διάκριση να βλέπω το Ολοφάνερο! (ο μυθεύων λόγω μυωπίας έχει επίγνωση του διδύμου Διάκριση-Ολοφάνερο). Το ίδιο έπραττα κι εγώ! ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!! Πόσοι και πόσοι ΕΝΤΙΜΟΙ με τον εαυτό τους δεν θα διαπιστώσουν ότι λίγο πολύ μοιράζονται το ίδιο ΒΙΩΜΑ ..και να σας πω και το κουλό; Ο Μάγειρας μ’ αγαπάει πραγματικά αν και μου είναι «μονάχα» φίλος. Όπως και ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου με βλέπει ξαφνικά μπροστά του; Παρατάει ό,τι κι αν κάνει, τρέχει κατά πάνω μου και μου προσφέρει μια γερή δόση ΑΓΓΙΓΜΑΤΟΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΥ – ΑΓΚΑΛΙΑΣ!

Ταυτοχρόνως βεβαίως να μην ξεχνάμε ότι απ’ ό,τι έχει ο καθείς, απ’ αυτό και μόνο μπορεί να δώσει!!! Κι έτσι για όσο δεν αφυπνιζόμαστε* από τον ύπνο τον βαθύτατο εντός του οποίου διάγουμε τον βίο μας και δεν πράξουμε ΕΝ ΚΑΙΡΩ (=εγκαίρως) συνειδητά και με συναίσθηση το ΘΑΥΜΑ…  να ΔΙΝΟΥΜΕ απ’ αυτό που ΔΕΝ έχουμε, απλώς και μόνο επειδή ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΕΛΟΥΜΕ να το δώσουμε, πολλοί θα αργοπεθαίνουν από την ακάλυπτη αυτή ΑΝΑΓΚΗ.

Και κάποιοι ελάχιστοι μεταξύ αυτών θα γνωρίζουν το ΑΙΤΙΟ που αργοπεθαίνουν! Κι όλοι μαζί, διατελούντες εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο του «απ’ αυτό που έχω, απ’ αυτό μπορώ να δώσω», θα αναπαράγουμε εσαεί την ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ. ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΩΜΑΤΑ! *  Αυτό που θέλει να μας πει ο Ηράκλειτος είναι ότι άλλο πράγμα η εγρήγορση και άλλο πράγμα η ΑΦΥΠΝΙΣΗ!!! Στην καθημερινότητα μας (δουλειά, υποχρεώσεις, ψυχαγωγία, σχέσεις κλπ) είμαστε μεν σε εγρήγορση, αλλά ΟΧΙ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΙ !!!

Η πλέον ορθή έκφραση είναι: ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!
ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ.

Δώσε μεγάλη προσοχή στο εμβαδόν της των μεταξύ των παιδιών επιφάνειας επ-αφής!!! Θα καταλάβεις παρακάτω.

Αναλαμπή! Τζεντάι! Εύρηκα!!! Κάθε μάστορας σε κάποιον τομέα, από καρεκλάς και φανοποιός μέχρι γιατρός και αστροναύτης έχει ένα «χαρτί» που πιστοποιεί (=σου ποιεί, φτιάχνει την πίστη) για το «μάστορας». Καλά δεν τα λέω φίλη Κρητίδου εκεί στον Αη-Γιάννη και συ φίλε Μικέδη με το κατάστημα σου να είναι τίγκα στις πιστοποιήσεις. Ειδικά εμείς οι εκπληκτικοτρομεροί (κλεμμένο) έλληνες πρέπει να το προσέξουμε, διότι δική μας επινόηση το «ό,τι δηλώσεις είσαι».

Έχεις ανάγκη κάποιον να σου «κάνει καλά» το κινητό σου και σου παρουσιάζεται μάστορας. Για να νοιώθεις ασφάλεια παραδίνοντας το στα χέρια του, δεν πρέπει να σου πιστοποιήσει τον ισχυρισμό του; Έχεις ανάγκη κάποιον να σου «κάνει καλά» τον υπολογιστή σου; Δεν πρέπει να έχεις μια πιστοποίηση ότι ο υπολογιστής σου είναι σε καλά χέρια; Τώρα μου είναι κι εμένα ολοφάνερο γιατί δεν με πιστεύουν!

Όντως, δεν διαθέτω το πιστοποιητικό του ΠιΣι μάστορα κι ας τους λέω ότι ξέρω. Έχεις ανάγκη κάποιον να κάνει καλά εσένα τον ίδιο. Έναν ιατρό! Αν δεν δεις την πιστοποίηση του (άδεια ασκήσεως με αριθμό μητρώου) μπορείς να νοιώσεις ασφαλής (=ότι δεν σφάλλεις) στα χέρια του???  Όποιος μάστορας δεν μπορεί να σου ποιήσει πίστη για την γνησιότητα του την αυθεντία του, από μόνος σου γιατί να πιστέψεις; Σου συστήνεται ο/η «Αγάπη»; Μέμνησω απιστείν!

Μέχρι τότε μας μένει μονάχα ένα πράγμα να κάνουμε. Να αφυπνιστούμε και να πάψουμε να λέμε «σ’ αγαπώ» κάθε φορά που εννοούμε (=έχουμε στο μυαλό μας) ενδιαφέρομαι, συμπαθώ, νοιάζομαι, ερωτεύομαι κλπ κλπ. ΠΕΤΑΞΤΕ όλα τα βαρύγδουπα «η αγάπη είναι αυτό, το άλλο, το δείνα, το δείξε το μπήξε), που θα ψαρέψετε στον ωκεανό του WWW.
Η ΑΓΑΠΗ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΣΑΦΕΣ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΕΓΚΥΡΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ !!!

ΑΝΑΓΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ. ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΦΥΛΟ, ΦΥΛΗ, ΧΡΩΜΑ, ΗΛΙΚΙΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΠΟ, ΠΛΟΥΤΟ, ΤΑΞΗ, ΕΥΦΥΙΑ, ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΥΓΕΙΑ Ή ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ! Χε! Νομίσατε θα ‘λεγα Θεός; Α να χαθείτε καλέ! Θεοί υπάρχουν πολλοί κι έκαστος έχει τις διακρίσεις του πάνω στους ανθρώπους-οπαδούς του. Αναλόγως το είδος ανθρώπων. ΓΙΑ ΟΟΟΟΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ! Εξωθούμαστε αλλήλοις σ’ αυτόν!

Ο,ΠΟΙΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΛΩΝΕΙ ΡΗΤΩΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΧΡΙ ΕΣΑΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ,
Ο ΔΗΛΩΝ ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ.
ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΖΕΙ ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ !!!
ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ «Ο,ΤΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΙΣΑΙ».
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ  Μ Η Ν  ΑΓΑΠΑΣ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΛΕΣ…
ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ!
ΕΙΤΕ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΛΕΣ Σ’ ΑΓΑΠΩ.
ΕΙΤΕ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΛΕΩ Σ’ ΑΓΑΠΩ.

Έχω ακούσει ΤΑ παράλογα περί «αγάπη είναι…», όπως αγάπη είναι να μου πλύνεις τα πιάτα, να μου ξύσεις την πλάτη κλπ. (Α! και το χθεσινό από το φίλο «δήμαρχο». Είπε: «Πιστεύω ότι η αγάπη είναι κάτι το μεγαλειώδες»). Μ’ αυτά είναι ενδιαφέρομαι, βοηθώ, νοιάζομαι, συμπαθώ, το δημαρχικό «πετάω στα σύννεφα», κλπ κλπ. ΟMΩΣ ΝΗΣΤΙΚΟ ΑΡΚΟΥΔΙ ΔΕΝ ΧOΡΕΥΕΙ…. Αλλά το νηστικό αρκούδι ας τ’ αφήσουμε για παρακάτω, αφού ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα πρώτα. Συγκρατείστε το «μεγαλειώδες», θα χρειαστεί παρακάτω.

Μιλάμε ΕΛΛΗΝΙΚΑ, αλλά ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ . Είναι μέγιστο προνόμιο να κατανοείς την ελληνική.
Καμία σχέση με ψωροϋπερηφάνιες. Για ΠΡΟΝΟΜΙΟ μίλησα. Προνόμιο οποιουδήποτε ανθρώπου σ’ αυτόν τον πλανήτη. Πάμε λοιπόν … στ’ αγγλικά. «Hug is the credential of love». Ενώ κάθε λέξη είναι γνωστή, η πρόταση ως σύνολο ΔΕΝ αυτοεξηγείται. Διότι το «love» και το «touch too much» στον αγγλοσαξονικό νου δεν σχετίζονται. Πάμε στα ελληνικά. «Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ». Η πρόταση αυτοεξηγείται μόνη της. «Αυτό το τις που σε αγαλλιεί, είναι που σε κάνει να πιστεύεις την υπερβολική αφή».  ( ->που τέτοια αφή, ΕΙΝΑΙ η αγκαλιά). Όταν ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ αυτόν που ΑΓΑΠΑΣ, τον σφίγγεις πάνω σου και δεν αφήσεις σπιθαμή από το σώμα σου ανέγγιχτο από το σώμα του άλλου. Το ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ!

Το όλο θέμα Αγάπη-Αγκαλιά έχει πολύ σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις και είναι ικανό να εξηγήσει την κατάντια του ανθρώπου ως μονάδα και ως σύνολο εδώ και χιλιααααάδες χρόνια. Να εξηγήσει το ΓΙΑΤΙ και ΠΩΣ. Να εξηγήσει την ύπαρξη του «ΕΓΩ» και την απίστευτη κτητικότατα του. Την νεκρική ακινησία του, καθότι αντιλαμβάνεται τα πάντα να περιστρέφονται γύρω απ’ αυτό. Και χωρίς κανένα σημείο αναφοράς έξω από το «ΕΓΩ», γύρω από το οποίο αυτό να κινείται, ώστε να καθίσταται ζωντανό (το «ΕΓΩ»).

Διότι ποια η προφανής διαφορά ζώσας και νεκρής ύλης;  Δυο άνθρωποι δίπλα-δίπλα, ένα πτώμα κι ένας κοιμώμενος και αυτό πρέπει να το πω; Εε όχι! Δεν σας λέω! Ξαπλώστε πλάι σ’ ένα πτώμα και συγκρίνετε μόνοι σας. Αμάν πια!

Όπως ο Βίλχελμ Ράιχ (θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που τουλάχιστον διάβασα το έργο του) διαφώνησε με τον δάσκαλο του Φρόιντ, σχετικά με την λίμπιντο και την εξιδανίκευση της από τον δεύτερο, έτσι κι ο μυθεύων αυτήν την προσπάθειαν κάμνει. Δηλαδή η ΑΓΑΠΗ όχι μόνο ΔΕΝ είναι μια αφηρημένη ιδέα-επινόηση, ΔΕΝ είναι γενικώς άλλο ένα συναίσθημα, ΔΕΝ είναι ψυχική κατάσταση -το κουλό που διατυπώνεται σε χώρους αυτοβελτίωσης.

Την καθελκύω από το δήθεν πνευματικό άυλο υπερβατικό μεγαλειώδες ακόμα και θρησκευτικό χώρο, όπου ΣΚΟΠΙΜΩΣ εξοβελίστηκε για να καταστεί ΑΧΡΗΣΤΗ (=χωρίς χρησιμότητα) και  την ΤΟΠΟΘΕΤΩ ξανά εδώ κάτω στη Γη, όπου και η θέση της. ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. Καθιστώντας τον άνθρωπο ΑΜΕΣΑ ικανό ν’ αποκομίσει τ’ όφελος της κατά τα μέγιστα! Η Αγάπη ΕΙΝΑΙ αυτό που ονοματίζει η λέξη. Το ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ.

Κάτι που στην τελική ρε γαμώτο, μπορεί να μετρηθεί και σε μονάδες πίεσης! Τόσα bar ή τόσα psi.  Έχει καμία σχέση η εξιδανικευμένη λίμπιντο με την οργόνη;  Η δεύτερη είναι και παρατηρήσιμη και μετρήσιμη και ΧΡΗΣΙΜΗ. Σε μια Αγκαλιά, όπου η ψυχή σου αγάλλεται, είναι ψυχή με Σθένος (όχι ασθενής =αδύναμη), μια ψυχή Ρωμαλέα (=όχι άρρωστη). Μια ψυχή που σκΑΑΑει από υγεία!!!!

ΑΓΑΠΗ=ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΑΓΓΙΓΜΑ=ΤΡΟΦΗ
Εάν δεν «σπρώξεις» την υλική τροφή στο στόμα σου, απλά υπάρχει εκεί πέρα. Ε και;
Εάν δεν «σπρώξεις» την ψυχική τροφή στην αγκαλιά, απλά υπάρχει εκεί πέρα. Ε και;
Η κοιλότητα του στόματος =είσοδος τροφής σώματος
Η κοιλότητα της αγκαλιάς =είσοδος τροφής της ψυχής
Κατάλαβε το! Χώνεψε το!! Επιτέλους!!!
Η ΑΓΑΠΗ ΟΤΑΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΑΙ ΕΙΝΑΙ….   ΠΑΡΟΧΗ ΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ !!!! (για όσους έχουν)

Τροφή: ΑΝΑΓΚΗ παντοτινή. Έχεις ένα παιδί ή και ενήλικα και σου εκφράζει με όποιον τρόπο ξέρει ή μπορεί την στέρηση τροφής =πείνα. Κι εσύ απαντάς με τον τρόπο που ξέρεις ή μπορείς «έλα σε μένα, εγώ που σε ταΐζω». Και την μπουκιά τροφής την κρατάς. Την κρατάς! ΔΕΝ του την προσφέρεις! Αυτό κάνεις. Και λες «σε ταΐζω»??? Και περιμένεις έτσι να χορτάσει, ή μάλλον είσαι και ΒΕΒΑΙΟΣ ότι χόρτασε! Για το τρελοκομείο είσαι!
ΓΙΑΤΙ το κάνεις αυτό με το φαγητό που λέγεται «αγάπη» «άγαν αφάω»;
ΓΙΑΤΙ λες «σ’ αγαπώ» και μένεις στα λόγια; Και δεν το προσφέρεις; ΓΙΑΤΙ!

..και από ΕΔΩ αρχίζουν οι κοινωνικές προεκτάσεις για τις οποίες μίλησα ποιο πάνω. Παρένθεση.  Έτσι ξεχωρίζουν και οι ΟΠ από τους έμψυχους. Οι ΟΠ ΔΕΝ έχουν ανάγκη  ΑΥΤΗΝ την τροφή. Δεν αδυνατίζουν (=στερούνται δυνάμεως) όταν στερούνται την πιστοποίηση της αγάπης. Αντιθέτως οι άνθρωποι καταντάνε «ανθρωπάκια», κακόμοιρα ελεεινά και ΑΔΥΝΑΜΑ πλασματάκια! Τώρα, τι τρώνε οι ΟΠ? Εμάς τ’ αδύναμα ανθρωπάκια; Δεν ξέρω δεν ξέρω. Στέρηση τροφής καταλάβατε τώρα τι συνεπάγεται;

Όμως μιαν άλλην φοράν. A! Συγγνώμη, ξέχασα το νηστικό αρκούδι. Που δεν χορεύει. Μα φυσικά και δεν θα σου χορέψει (= πλύνει τα πιάτα, =ξύσει την πλάτη, =πάει στη λαϊκή, =κλπ) ΝΗΣΤΙΚΟ!!! Κι αν το αφήσεις νηστικό για πολύ, θα καταλήξει ένα σκελετωμένο παντελώς αδύναμο αρκούδι, έτοιμο για την μεγάλη απολύτως αδιάκριτη, απολύτως ανιδιοτελή αγκαλιά!!!

Με την ίδια ακριβώς λογική του Hammer, το «ΕΓΩ» είναι η ασθένεια του οργανισμού της ανθρωπότητας. Ο τρόπος, η προσπάθεια αυτού του οργανισμού να γίνει καλά. Ο ίδιος τρόπος-προσπάθεια που τελικά σκοτώνει τον ασθενή, πάντα κατά Hammer. Τον ανθρωπάκο «ΕΓΩ» που τόσο τον κατακρίνουμε, αποδοκιμάζουμε, κατηγορούμε, αναθεματίζουμε, αποπέμπουμε, είναι η κατά Hammer ασθένεια-προσπάθεια του οργανισμού να βρει την χαμένη ισορροπία-αρμονία και που ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Αρκεί να ξέρεις κατά Hammer ν’ αποκωδικοποιείς!!!

Βλέπε τι είναι ο καρκίνος κατά Hammer, κατά Δρ. Παναγιώτη Παππά, κατά Βίλχελμ Ράιχ. Φανταστείτε ότι στέκεστε απέναντι σ’ ένα αποστεωμένο «αιθιοπάκι» και το παρατηρείτε και αρχίζετε να του τα «χώνετε» μ’ όλα τα κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιείτε για το «ΕΓΩ». Αυτό θα κάνατε. Έτσι δεν είναι; Μα το «αιθιοπάκι» και το «ΕΓΩ» είναι οι δυο όψεις του ΙΔΙΟΥ νομίσματος! Αυτό που έχει ανάγκη το «αιθιοπάκι» είναι τροφή, όχι βρισίδια και αποπομπή. Την ίδια ανάγκη έχει ο ανθρωπάκος «ΕΓΩ». Τροφή. Οι δυο όψεις του ΙΔΙΟΥ νομίσματος!

Να το πάρω κι αλλιώς. Έχεις μπροστά σου ένα χωριό ανθρώπων απίστευτα βαριά άρρωστο, από μια απίστευτα επικίνδυνη αρρώστια. Με ποια λογική θα στείλεις έναν εισαγγελέα με χίλιες σελίδες κατηγορητήριο, στη θέση ενός ιατρού; Με την λογική ότι αποτελούν κίνδυνο; Κίνδυνο για ποιόν; Αφού ΟΛΟΙ άρρωστοι είναι, άλλοι στο αρχικό άλλοι στο τελικό στάδιο!

ΕΝΑΝ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΩ ΕΔΩ! Η επί μακρόν στέρηση τροφής έχει τα ίδια συμπτώματα με την νευρική ανορεξία. Η τροφή απορρίπτεται από τον αποδέκτη. Μα τον Τουτάτη! Πάει μακριά η βαλίτσα. Κάποιοι πράγματι γνωρίζουν άριστα τον ανθρώπινο ψυχοσωματικό δεσμό και σχεδιασμό! Οι κοινωνικές δομές και συστήματα, οι αρχές με τις οποίες κτίζονται και αναπαράγονται. Πράγματι! Είναι ΑΨΟΓΑ σχεδιασμένες.

Έναν ταύρο και μιλάω για έναν ΤΑΥΡΑΚΛΑΝΤΑΝ που μεγάλωσε έξω στη φύση, ίσως σου πάρει χιλιάδες χρόνια να τον καταστήσεις αμνό-κότα-γυμνοσάλιαγκα-ζωύφιο, ΥΠΟΣΙΤΙΖΟΝΤΑΣ και ΑΣΙΤΙΖΟΝΤΑΣ τον. Από εκείνο το σημείο και μετά δεν θα θέλει ο ίδιος πια τροφή. Είναι πια ανορεκτικός. Αν επιμένεις να τον ταΐσεις, θα σου επιτεθεί κι από πάνω. Δεν καταλάβατε;

Θα σταυρώσει τον Χριστό, θα κάψει τον Μπρούνο, θα συκοφαντήσει τον Αιθέρα, θα ποτίσει με κώνειο τον Σωκράτη, θα κάψει με δικαστική εντολή το έργο του Ράιχ,  ΘΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ ΜΕ ΦΡΙΚΑΛΕΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ  Υ Π Α Τ Ι Α !!! Αμέτρητα τα θύματα, μόνο και μόνο γιατί θέλανε να προσφέρουν τροφή! Όμως μιαν άλλην φοράν.

Η «εγωπάθεια» ΔΕΝ είναι η αρρώστια, είναι το σύμπτωμα της ψυχικής «νευρικής ανορεξίας»!!! Η «εγωπάθεια» είναι ο καρκινικός όγκος της ψυχής. Μιας ψυχής με τρομακτική πείνα!!! Που λόγω «νευρικής ανορεξίας» αντιλαμβάνεται την νέα της κατάσταση ως φύση, ενώ στην πραγματικότητα είναι ΑΝΤΙ-φύση!

ΣΗΜ: Σ’ αυτό το σημείο να φανερώσω δημοσίως την ΕΥ-ΓΝΩΜΗ-σύνη μου στα πρόσωπα δυο ανθρώπων. Προς την Κατερίνα Πανταζοπούλου εκεί στη Ν. Σμύρνη που μ’ «έπρηζε» με την Διάκριση (μη διανοηθείς ότι ξέχασα το αεροπλανικό που μου ‘κανες). Προς την Θεοδοσία εδώ στη miastala.com που τελικά μ’ «έσκασε» πια με το Ολοφάνερο. Διότι συνδιαλεγόμεθα ανθρωπίνως για να επικοινωνούμε απαραιτήτως, όχι για να συμφωνούμε απαραιτήτως. Κατερίνα και Θεοδοσία, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!

Διάβασε ακόμη σχετικά άρθρα

ΑΓΑΠΩ μεν, ΑΜΑΡΤΑΝΩ δε: Τελικά γιατί είναι ΤΟΣΟ, ΜΑ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ δύσκολο πράγμα η ΑΓΑΠΗ ???!!! Γιατί είναι τόσο δύσκολο ν’ αγγίζεις κάποιον και μάλιστα αν αυτός ο κάποιος είναι Ο άνθρωπος σου! Ο φίλος σου, ο κολλητός σου, ο σύντροφος σου, ο αδερφός σου, το παιδί σου, ο γονιός σου !!!

ΘΕΟΣ και fractal: Θεός στην αρχική σημασία της λέξης, είναι αυτός που κινείται ταχέως, μα πολύ ταχέως.Τι είναι Θεός όμως με την μεταφυσική θρησκευτική ή και ιδεαλιστική έννοια του όρου? Πλακά κάνω, μην τρελαίνεστε. ΚΑΝΕΙΣ, μα ΚΑΝΕΙΣ ποτέ δεν μπόρεσε και ούτε πρόκειται ΠΟΤΕ να δώσει απάντηση στην παραπάνω ερώτηση. Ακόμα και στην περίπτωση του υλισμού, οπού οι λέξεις “ψυχή” και “πνεύμα” είναι κενές περιεχομένου και θεός είναι το ίδιο το σύμπαν καθ’ εαυτό, πάλι δεν γνωρίζουμε τι είναι θεός. Διότι πολύ απλά δεν γνωρίζουμε τι είναι ηλεκτρικό φορτίο, τι είναι πεδίο.