Ανοιχτή επιστολή στον κ. Δένδια, από έναν Έλληνα τραγικής ποιότητας | Το Κουτί της Πανδώρας

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Δένδια, από έναν Έλληνα τραγικής ποιότητας | Το Κουτί της Πανδώρας.

Ανοιχτή επιστολή στον κ. Δένδια, από έναν Έλληνα τραγικής ποιότητας – ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦAΝΟΥ

 

Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ και να σας καταθέσω το πολιτικό μου ποιόν, όχι τίποτε, να ξέρετε με τι ποιότητας άνθρωπο έχετε να κάνετε, είναι γνωστό ότι είστε επιλεκτικότατος και απαιτητικός.

Κατ’ αρχήν, αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι καταγόμαστε από δυο διαφορετικούς υπαρξιακούς γαλαξίες. Εγώ είμαι ένα γήινο δίποδο θηλαστικό, εσείς χαρακτηρίζεστε από λέξεις που ως μηνύσιμες θα παραμείνουν ανάλεκτες, μιας και δεν μου περισσεύουν πόροι για δικαστήρια.

Αναμενόμενο λοιπόν ότι δεν μοιραζόμαστε κανένα απολύτως κοινό όραμα, και δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή συγγενική πτυχή μεταξύ της κοσμοθεωρίας μου και της δικής σας.

Εσείς έχετε αναλάβει τον έλεγχο και την καταστολή,  διά της βίας, μιας κοινωνίας που έχει ριχτεί, εθελούσια ή/και λόγω μαζικής νοητικής στέρησης, στην αρένα για να παλέψει με τα λιοντάρια της τεχνοκρατίας και του αναρχοκαπιταλισμού.

Εγώ είμαι ένας καλλιτέχνης και συγγραφέας αφοσιωμένος, ως οφείλω, στο να αμφισβητώ ό,τι εσείς εκπροσωπείτε και προστατεύετε. Ομολογώ πως σε μεγαλομανείς στιγμές επιτρέπω στον εαυτό μου να φαντασιώνει πως ίσως καταφέρνω, με τις λέξεις και τις εικόνες που δημιουργώ, να γρατζουνίσω το αστραφτερό, τεθωρακισμένο νοητικό φρούριο μέσα στο οποίο έχετε εγκλωβίσει τους υπνωτισμένους υπηκόους σας, εκείνους τους δύστυχους, αλλά και εν πολλοίς άξιους της μοίρας τους ανθρώπους που ακόμα νομίζουν ότι ο καπιταλισμός έχει μέλλον και πληρώνουν την παραίσθηση τους με την ίδια τους την ζωή, καταβάλλοντας αυτήν σε μηνιαίες, έντοκες δόσεις. Μετά συνέρχομαι και θυμάμαι πως για εσάς και τους όμοιους σας, από την στιγμή που δεν αποτελώ για εσάς ένοπλη απειλή, δεν δίνετε την παραμικρή σημασία ό,τι και αν λέω, οπότε θα φλυαρήσω με την άνεση μου.

Μην ανθυπομειδιάτε όμως ειρωνικά που μιλάω για το τέλος του καπιταλισμού, δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύω σε αναρχικές ουτοπίες, κοmμουνιστικές κολεκτίβες ή ακόμα χειρότερα σε κάποια μελλοντική συνειδησιακή αφύπνιση της ανθρωπότητας και την συνεκδοχική απόρριψη της συσσώρευσης πλούτου μέσω της εκμετάλλευσης των αδύναμων.

Γνωρίζω καλά ούτως η άλλως πως η πίστη στη εξιδανίκευση της ανθρώπινης φύσης είναι ένα προπαγανδιστικό κατάλοιπο της Χριστιανικής θρησκείας, που αποκρύπτει τον ψυχαναγκασμό και άρα τον αυτοέλεγχο απέναντι στην όποια εξουσία ορίζει αυθαίρετα σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η πολυπόθητη τελειότητα της ψυχής: σε σκληρή εργασία, αυταπάρνηση, υπακοή και άλλα τέτοια αρεστά σε κάθε τύραννο.

Όχι, δεν είμαι ούτε από εκείνους τους ελάχιστους, αξιοθαύμαστους πλην –φευ!-  αθεράπευτα ρομαντικούς, σαν την Ουλρίκε Μάινχοφ, που είχαν το κουράγιο και την αποφασιστικότητα να απαντήσουν στο σύστημα που εκπροσωπείτε μιλώντας στην μοναδική γλώσσα που αυτό αντιλαμβάνεται, δηλαδή την ένοπλη βία και τον άτακτο πόλεμο.

Εννοείται βέβαια ότι θεωρώ γενναίες και άξιες τις προσωπικότητες σαν και αυτήν, που τόλμησαν να δώσουν ένα έμπρακτο τέλος στο δίλημμα που βασάνιζε την μετά-Ναζιστική Γερμανία, καθώς αυτή ολιγωρούσε να καθαρθεί από το μίασμα του τότε πρόσφατου παρελθόντος της, δήθεν παγιδευμένη μεταξύ ανεύθυνης λήθης και ένοχης συνείδησης, κάπως σαν την Ελλάδα σήμερα που κάνει ότι δεν καταλαβαίνει πως έχει ξεπέσει στο έλεος αδίστακτων Ναζιστών.

Επίσης όμως, σε αντίθεση με την Ουλρίκε, γνωρίζω πως ο οπλισμός, τα μέσα και η οργάνωση του στρατού που ηγείστε  ξεπερνάει τις δυνατότητες οποιασδήποτε τρομοκρατικής οργάνωσης, ή καλύτερα απελευθερωτικού στρατού, όπως προτιμώ να αποκαλώ τέτοιες ομάδες πρωτοβουλίας δράσης, μιας και ουδόλως τρομοκρατούμαι από αυτές, αντίθετα τις βλέπω με ιδιαίτερα φιλικό μάτι αφού πιστεύω ότι αξίζει ο κόπος τους να επιτίθενται στο σύστημα και στα καθίκια που το υπηρετούν, έστω και για συμβολικούς λόγους.

Όχι, όταν μιλάω για πτώση του καπιταλισμού υπαινίσσομαι την οριστική άνοδο και επιβολή του μοναδικού μέχρι σήμερα αληθινού του αντίπαλου και προαλειφόμενου διαδόχου, του Ναζισμού Νο 2, του τελειοποιημένου, σύγχρονου Ναζισμού, που αντί να παραληρεί για μπαρούφες περί φυλετικής καθαρότητας και άλλα φαιδρά, πάει κατευθείαν στο ψητό και μιλάει μόνο για χρήμα über alles. Είδατε που ανησυχούσατε άδικα για μια φρασούλα? Πάμε παρακάτω λοιπόν.

Ίσως απορείτε με το θράσος μου να σας απευθύνω, και δη δημοσίως, τον λόγο, εγώ, ένα περιθωριακό φτωχοτίποτα απέναντι σε κοτζάμ Υπουργό που φυλακίζει όποιον δεν γουστάρει για ψύλλου πήδημα. Δεν είναι όμως θράσος, είναι συνειδητή έλλειψη σεβασμού, αφού απλά δεν αναγνωρίζω στο πρόσωπο σας το κύρος της ηγεσίας του στρατού σας, υπό την έννοια ότι δεν αισθάνομαι πως αυτός εκπροσωπεί το σύνολο στο οποίο ανήκω, μιας και παρά τους παραπλανητικούς τίτλους και τις τελετουργικά χορογραφημένες δημόσιες παρεμβάσεις του, είναι κοινά αποδεκτό ότι πρόκειται περί ιδιωτικής ένοπλης δύναμης, χρηματοδοτούμενης μεν από τους πάντα γενναιόδωρους προς εγκληματίες  Έλληνες πολίτες, αλλά επί της ουσίας προστατεύοντας μόνο εκείνους τους ολιγάρχες – και τις πολιτικές τους μαριονέτες – που διαχειρίζονται τα δημόσια ταμεία για λογαριασμό των αφελών ή συνεργών ψηφοφόρων τους.

Αποκαλείται Ελληνικό δηλαδή το σώμα της εν Ελλάδα δρώσας αστυνομίας, όμως εγώ, και φυσικά κάθε νοήμων πολίτης αυτής της χώρας, δεν αναγνωρίζει σε αυτήν καμία εθνική ταυτότητα, αφού όλοι μας γνωρίζουμε ότι πρόκειται για τους ένστολους σωματοφύλακες των κ.κ.  Βαρδινογιάννη, Ψυχάρη, Μπόμπολα, Αλαφούζου και οποιουδήποτε άλλου είναι αρκετά ισχυρός ώστε να ασκεί τις κατάλληλες πιέσεις, ή έστω να λαδώνει τους κατάλληλους οπλαρχηγούς.

Πέρα λοιπόν από την κατάχρηση πολιτικής εξουσίας που ασκεί η ψευδό-Ελληνική αστυνομία ως φρουρά των διεφθαρμένων συμφερόντων της πλουτοκρατίας, υπάρχει βέβαια και η διαχείριση του υποκόσμου και της εγκληματικότητας. Καλύτερα όμως να μην ανοίξουμε το θέμα αυτό, μιας και θα πρέπει να συζητήσουμε για τις σχέσεις της ψευδό-ΕΛ.ΑΣ. με την Χρυσή Αυγή, και τα ποινικά παρακλάδια αυτών των σχέσεων, ένα θέμα που είναι εκτός από ευρέως γνωστό, και ιδιαίτερα ενοχλητικό, ακόμα και σε εσάς  – άραγε τι απέγινε η μήνυση που θα καταθέτατε εναντίον της Guardian για αυτά που κατήγγειλε περί αυτού του ζητήματος;

Αφού λοιπόν σας παρέθεσα το απαραίτητο πιστοποιητικό των κοινωνικών και πολιτικών μου φρονημάτων – ξέχασα να αναφέρω ότι είμαι άθεος, με συγχωρείτε  – ας προχωρήσω στο κύριο θέμα της επιστολής αυτής.

Και αυτό το θέμα, κύριε Δένδια, είναι η δήλωση σας περί τραγικής ποιότητας των μεταναστών που καταφθάνουν στην Ελλάδα.

Ας ξεκινήσουμε με την ορθολογική και ψύχραιμη προσέγγιση, που τόσο αρεστή είναι στους απολογητές, αγύρτες και γυρολόγους του αναρχοκαπιταλισμού, μιας και είναι αόρατη σε μικρόνοες η στρεψοδικία που ακροθιγώς περιπλανάται γύρω από την ψυχολογικοποίηση του ύφους του αντίπαλου λόγου.

Φορώντας λοιπόν για λίγο την κουκούλα του αποστασιοποιημένου τεχνοκράτη, σας ερωτώ: ποια ακριβώς διαδικασία εκτίμησης ικανοτήτων ακολουθείται από τους υφιστάμενους σας προκειμένου να διαπιστωθούν οι δεξιότητες και το μορφωτικό επίπεδο των μεταναστών στην Ελλάδα? Θέλετε να μου πείτε τι συμπεράσματα βγάλατε για την  κοινωνική χρησιμότητα του μετανάστη που βίασε με κλομπ ένας αξιωματικός σας; Ακόμα, καθώς συλλαμβάνετε μετανάστες και τους φυλακίζετε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους παραδίδετε και εγκύκλιο περί των εξετάσεων που πρόκειται να δώσουν σε αυτά ώστε να διαπιστωθούν οι ευχέρειες, τα ταλέντα και εν τέλει η αξία τους ως πολίτες;

Ξέρετε, με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η διαδικασία μέσα από την οποία εκτιμάτε την ποιότητα των όσων διεκδικούν το προνόμιο να βρίσκονται εντός Ελληνικών συνόρων, μιας και είμαι σίγουρος ότι δεν είστε ρατσιστής, και δεν αφορά μόνο στους μετανάστες το ISO εγγύησης ανθρώπινης ποιότητας, αλλά εξ ίσου και στους ιθαγενείς, ένας εκ των οποίων είμαι και εγώ. Επειδή, ας μην ξεχνάμε κε Δένδια, ότι ευπρόσδεκτοι και χρήσιμοι πολίτες, είτε μετανάστες, είτε ιθαγενείς, είναι μόνο εκείνοι που εξυπηρετούν τις ανάγκες της εγκληματικής πλουτοκρατίας που υπηρετείτε, ενώ γνωρίζουμε από εποχής Χίμλερ γνωρίζουμε τι οφείλει να κάνει κάποιος στην δική σας θέση για οποιεσδήποτε άλλες περιπτώσεις – ξέρετε, τις τραγικής ποιότητας περιπτώσεις, όπως γέρους, άρρωστους, πτωχούς τω πνεύματι, απλά αντιπαθητικούς.

Ως ελληνας πολίτης λοιπόν ανησυχώ, μιας και γνωρίζοντας το αξιακό σύστημα της κοσμοθεωρίας σας, συνειδητοποιώ ότι για εσάς είμαι ακόμα πιο τραγικής ποιότητας από τα μωρά που δολοφονούνται διά πνιγμού από  τον ιδιωτικό σας στρατό λόγω της έλλειψης διδακτορικού τους απ’ την Σορβόννη.

Ναι, κύριε Δένδια, το ομολογώ, είμαι ασυγχώρητα τραγικής ποιότητας Έλληνας για τα κριτήρια σας.

Ούτε το ελάχιστο δεν έχω σκοπό να κάνω για την Ελλάδα, δηλαδή ούτε καν θα αναπαραχθώ, προκειμένου να μην στελεχώσω με τους απογόνους μου την επόμενη γενιά δούλων προς εκμετάλλευση από το Ναζιστικό καθεστώς που χρήζει αχαρακτήριστους τύπους σαν και εσάς ως Εκτιμητές Ποιότητας Ανθρώπων. (Τώρα που το θυμήθηκα και στο Άουσβιτς υπήρχε τέτοια θέση Εκτιμητή Χρήσιμων Κρατουμένων, ο οποίος πρώτους έστελνε στους φούρνους, μα ποιους άλλους φυσικά, τους γνώριμους μας άχρηστους. Φυσικά υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ θαλάμου αερίων και βυθού του Αιγαίου, δεν προσπαθώ να συμψηφίσω, μην με παρεξηγείτε, έναν τυχαίο παραλληλισμό κάνω, εξάλλου αυτοί φορούσαν σβάστικα στο πέτο, οι δικοί σας φονιάδες πνίγουν μωρά με τον σταυρό στο χέρι, μιας και όπως και να το κάνουμε, πιο politically correct είναι οι φόνοι αθώων στο όνομα της Χριστιανοσύνης.)

Συνεχίζοντας την ανάλυση περί της τραγικής μου ποιότητας λοιπόν, σας ανακοινώνω πως ούτε επενδύσεις δεν πρόκειται να κάνω στην χώρα που λυμαίνεστε, μιας και είμαι φτωχομπινές, εσκεμμένα, επειδή δεν έχω την παραμικρή διάθεση να δουλέψω και να φορολογούμαι προκειμένου να αγοράζουν διαμερίσματα οι έκφυλοι απόγονοι των Ναζιστικών συμμοριών που κυβερνάνε τον τόπο. Αλλά και Κροίσος να ήμουν δεν θα επένδυα ποτέ σε μια κοινωνία σαν την Ελληνική, τόσο εκμαυλισμένη από αδίστακτους κοινωνιοπαθείς σαν και εσάς και τόσο διαβρωμένη από λούμπεν εγκληματίες σαν αυτούς που στελεχώνουν την Ναζιστική χούντα για την οποία εργάζεστε ως περήφανος Εκτιμητής Ποιότητας Ανθρώπων.

Αποκορύφωμα της τραγικής μου ποιότητας όμως είναι ότι είμαι εξαιρετικά μορφωμένος, κάτι που καθόλου, μα καθόλου δεν σας εξυπηρετεί, μιας και όταν αναφέρεστε σε επίπεδο ανθρώπων και Ευρωπαϊκή κουλτούρα, εσείς δεν εννοείτε την παιδεία, αλλά την εκπαίδευση στην τυφλή πειθαρχεία προς την εκάστοτε ντόπια μαφία διαχειρίζεται τα Ευρωπαϊκά κονδύλια από τα οποία επιβιώνει η σάπια ηγεσία της χώρας αυτής, η οποία μέχρι τελευταίου αποτελείται από κάτι γλοιώδεις, αμόρφωτους, ψυχοπαθείς μεσάζοντες μεταξύ των εθελόδουλων ημεδαπών αγροίκων και των ιδιοτελών ιμπεριαλιστών τοκογλύφων.

Νομίζω ότι με όλα τα προαναφερθέντα έχετε πειστεί για την τραγική μου ποιότητα κύριε Δένδια, και αν κάτι δεν σας πείθει από αυτά που προανέφερα, ας ρίξω και το τελευταίο χαρτί στο τραπέζι: είμαι ομοφυλόφιλος. Πείτε μου λοιπόν, από που φεύγει ο σκυλοπνίχτης για το Φαρμακοάουσβιτς παρακαλώ, και πόσο είναι το εισιτήριο, φτάνει ένα χρυσό δόντι ή να σας δώσω και κάτι ψιλά που είχα για την κονσέρβα του γάτου μου;

Με αηδία και μόνο στην ιδέα ότι αναπνέω τον ίδιο αέρα με καθάρματα σαν και σας,

Π.

Άμεση Δημοκρατία ή Δουλεία

Το πρώτο που πρέπει να συμβεί είναι η διασαφήνιση των όρων γιατί ο καθένας μας έχει έναν «Personal Jesus» όρων. Μεταφράζουμε το καθετί όπως καταλαβαίνουμε ή δεν καταλαβαίνουμε και όχι όπως είναι,το τι μας βολεύει είναι άσχετο στο πλαίσιο των ορισμών που έχει ήδη δοθεί. Επίσης είναι αφέλεια για τον οποιοδήποτε να βγάλει συμπεράσματα απο μερικές παραγράφους και όχι απο το συνολικό έργο ενός ανθρώπου.

Α:  η φυσικότητα της ελευθερίας και της ισότητας

Β: το αδύνατο της εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας

Γ: το μέγεθος των σύγχρονων κρατών

(*φυσικές ως οικουμενικές)

(*ipso facto adv (by that very fact) εκ των πραγμάτων, με καθαυτό το γεγονός, αυτόματα έκφρ.)

(*φαντασιακό: «Ας υπενθυμίσουμε την τρέχουσα έννοια του όρου φαντασιακός, η οποία προς το παρόν μας αρκεί : μιλούμε για φαντασιακό, όταν θέλουμε να μιλήσουμε κάτι το «επινοημένο»- είτε πρόκειται για «απόλυτη» επινόηση (μια ιστορία εξ ολοκλήρου φανταστική) ή για μια ολίσθηση , μία μετατόπιση νοήματος , όπου διαθέσιμα ήδη σύμβολα, επενδύονται με διαφορετικές απο τις κανονικές τους σημασίες. Και στις δύο περιπτώσεις, εξυπακούεται οτι το φαντασιακό χωρίζεται απο το πραγματικό, είτε για να πάρει τη θέση του είτε όχι.»)

«-Κυρίως, αυτό που δεν βλέπω, και που θα ήθελα να διασαφηνίσετε, είναι το γιατί απο τη στιγμή που η ελευθερία και η ισότητα γίνονται αντιληπτές ως φυσικές,αυτό θα καθιστούσε αδύνατο κάθε καθεστώς άμεσης δημοκρατίας. Στο σημείο αυτό ομολογώ οτι δεν βλέπω τι διασύνδεση. Πάρτε για παράδειγμα τους αποίκους της Νέας Αγγλίας ή τους κατοίκους μιας ελβετικής επαρχίας: αναγνωρίζονται όλοι αμοιβαίως ως ελεύθεροι και ίσοι και εφαρμόζουν ένα είδος άμεσης δημοκρατίας.

-Δεν είναι σύγχρονα Κράτη…

-Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον φυσικό χαρακτήρα της ελευθερίας.Είναι μια άλλη συζήτηση.Μου λέτε αρχικά οτι το Α συνεπάγεται το Β και σας ζητώ να μου το αποδείξετε,διότι δεν είμαι σύμφωνος.Και μου απαντάτε ότι το Β συνάγεται το Γ.Εδώ πρόκειται για μια τελείως διαφορετική ιστορία,ένα άλλο επιχείρημα που μου φαίνεται εξάλλου εξίσου αμφισβητήσιμο με την πρώτη σας πρόταση.Εν πάση περιπτώσει,οι νεότεροι χρόνοι μας προσφέρουν αρκετά παραδείγματα αυτοκυβέρνησης κοινοτήτων (…) ώστε να θεωρήσουμε εκ των πραγμάτων λανθασμένο το υποτιθέμενο ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδέα της φυσικής για όλους ισότητας και ελευθερίας και στην ιδέα της άμεσης δημοκρατίας.(…)

Αφήνοντας κατά μέρος τις νομοτέλειες που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε μαρξιστικές,που περικλείουν ένα τεράστιο τμήμα αλήθειας αλλά δεν εξαντλούν το ζήτημα -στις σύγχρονες κοινωνίες,η οικονομική εξουσία είναι ipso facto πολιτική εξουσία,και επομένως απο αυτό το ίδιο γεγονός κάθε συζήτηση για τους λόγους για τους οποίους έχουν ή δεν έχουν καθεστώς άμεσης δημοκρατίας είναι αφελής-,νομίζω ότι η ουσία της ερμηνείας βασίζεται σε δύο στοιχεία.Κατά πρώτον υπάρχει το φαντασιακό του ορθολογισμού.(…)Σύμφωνα με αυτό υπάρχουν ειδικοί των πολιτικών πραγμάτων στους οποίους ο λαός μεταβιβάζει την εξουσία του και καταλήγει,όπως σας επισήμανα την προηγούμενη φορά,στην κοινότοπη και άμεση αντίφαση των υποτιθέμενων σύγχρονων δημοκρατικών συστημάτων: κάθε πέντε χρόνια ζητούν απο αυτό το λαό που δεν είναι σε θέση να κρίνει (και απο τον οποίο εξάλλου αφαιρούν κάθε μέσο κρίσης) να αποφασίσει ποιοι είναι οι καλύτεροι ειδικοί των δημόσιων πραγμάτων.»

Το απόσπασμα ανήκει στον Β’ Τόμο της «Ελληνικής Ιδιαιτερότητας» που προσωπικά το βλέπω ως «Ανθρώπινη Ιδιαιτερότητα» γιατί οι περισσότεροι διαβάζοντας μόνο τον τίτλο ίσως νιώσουν υπερήφανοι για κάποιον φαινομενικό λόγο.Άλλωστε απο απλά ζώα,γίναμε ζώα της προκατάληψης,κι όπως είπε κάποτε,η σκέψη δεν είναι η ικανότητα να χτίζουμε Παρθενώνες.
Οι τρείς τόμοι της «Ελληνικής Ιδιαιτερότητας» ανήκουν στις εκδόσεις Κριτική.

Απο Μίσος σε Μίσος

Απο μίσος σε μίσος πάμε.
Το διδάσκουμε σα μνήμη.

«Οι Τούρκοι φταίνε,τώρα οι Βούλγαροι,τότε οι Γερμανοί,μετά οι Αμερικάνοι» και είναι πάντα οι «άρχοντες»,οι ολίγοι κι εκλεκτοί,οι διαλεγμένοι κι «αρεστοί» που τελικά παίρνουν τις αποφάσεις και δίνουν σε τρίτους πάλι τις εντολές τους.Αυτοί,όπως φαίνεται,γνωρίζουν καλύτερα τα «συμφέροντα».Οι ολίγοι δημιουργούν τα δρώμενα,οι υπόλοιποι πάνε μια βόλτα ή συμμετέχουν σε αυτά για το χειροκρότημα.
Απο άρχοντα σε άρχοντα,ποτέ στον λαό η εξουσία.Ο λαός δεν ξέρει πως να κουμαντάρει το σπιτικό του.Όλοι ξέρουν,κανείς δεν μιλάει.

Τόσοι ειδικοί,τόσους αιώνες και τα προβλήματα και οι κρίσεις φαίνεται να ανθίζουν.Τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται,οι λύσεις περιορίζονται και τελικά γίνονται «θυσίες».Μπορούμε να φανταστούμε μια κοινωνία δίχως «ειδικούς»?Αν δεν απαντάμε σε υποθετικές απαντήσεις,πόσο φτωχή και περιορισμένη κατέληξε η φαντασία μας?Κι αν η φαντασία μας είναι ένα αχρείαστο εργαλείο του μυαλού,τότε πετάξτε κάθε τι που φοράτε,κάθε πίνακα ζωγραφικής,κάθε δίσκο μουσικής,κάθε βιβλίο φιλοσοφίας και ποιητικής,πετάξτε κάθε τεχνολογικό επίτευγμα.

Παλεύουμε στα άκρα και στην μέση νηνεμία. Απο άκρο σε άκρο,ακραίες καταστάσεις για ένα ακραίο είδος,τον άνθρωπο.Όλα ήταν σε ισορροπία πριν απο εμάς,δεν μας χρειάστηκαν,συνεχίζουν να μην μας χρειάζονται.Όλα ήταν σε πλήρη αρμονία πριν έρθουμε στην τωρινή μας κατάσταση.The human condition.Τίποτα ανθρώπινο σε αυτή,πολλά παράλογα,απάνθρωπα,δίχως αγάπη και λογική.Τι φοβάσαι οτι θα χάσεις?Την ζωή σου?Γιατί,την κέρδισες?Σαν σπερματοζωάριο?Θυμάσαι?Κέρδισες την κούρσα και τώρα αποκτάς δικαιώματα.Αν δεν είχες την ικανότητα της σκέψης το ένστικτο θα ήταν αρκετό?Θέλουμε συνεχώς περισσότερα…προβλήματα.Όσο και αν γεμίζουμε την ανουσιότητα με το υλικό της δεν γεμίζει.Το κενό που μόνιμα αισθανόμαστε,θα είναι πάντα άυλο.Η αγάπη.

Κάποτε θα γίνουμε άνθρωποι,το γνωρίζω.Θα μάθουμε να κατανοούμε,όχι να διαφωνούμε.Θα μάθουμε να ενώνουμε,όχι να διαιρούμε.Θα μάθουμε να σκεφτόμαστε,όχι να φανατιζόμαστε.
Η αγάπη που πάντα μας διαφεύγει,είναι η έλλειψη κατανόησης. Αυτοεγκλωβιζόμαστε απο τη γνώση μας.

Όσο συνεχίζουμε να ακολουθούμε εντολές,οι γενοκτονίες θα είναι μέρος του «προγράμματος».Όσο συνεχίζουμε να ακολουθούμε διαταγές,η ισότητα θα παραμένει ουτοπία.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να συγκλίνουμε.Ο καθένας έχει δίκιο,αλλά όλοι οι άλλοι έχουν άδικο?

Η Έκθεση της Πλουτονομίας – Welcome to the Plutonomy Machine

Καλώς ήλθατε στην Μηχανή της Πλουτονομίας.

Έχουν περάσει 8-10 χρόνια απο τότε που διαρρεύσαν τα έγγραφα της Citigroup (Ιδιωτικός Όμιλος Τραπεζών !) και η ζωή στο Σάιρ συνεχίζεται όπως τον περασμένο αιώνα. Μέσα σε ένα λήθαργο, αργό θάνατο της ανθρωπιάς και συνεχή ενδυνάμωση του Καπιταλισμού απο τα ΜΜΕ που ευχάριστα αγνόησαν το γεγονός.

Η ονείρωξη του χωριάτη συνεχίζεται,ονειρευόμαστε αμύθητα πλούτη απο κάποιο τζάκ πότ ίσως και οι δόσεις ντοπαμίνης στον εγκέφαλο ρέουν άφθονα, μας περιμένει κι ένας παράδεισος βλέπετε. Αυτό ακριβώς αναφέρεται και στα έγγραφα :

Perhaps one reason that societies allow plutonomy, is because enough of the electorate believe they have a chance of becoming a Plutoparticipant. Why kill it off, if you can join it? In a sense this is the embodiment of the “American dream”. But if voters feel they cannot participate, they are more likely to divide up the wealth pie, rather than aspire to being truly rich.

Ίσως ένας λόγος που οι κοινωνίες επιτρέπουν την πλουτοκρατία, είναι επειδή η πλειοψηφεία του εκλογικού σώματος (οι χωριάτες/πολίτες δλδ.) πιστεύουν οτι έχουν κάποια ευκαιρία να γίνουν πλουτοσυμμετέχοντες (πλούσιοι δλδ., συμμετέχοντες στο 1%). Γιατί να το σταματήσεις, αν μπορείς να συμμετέχεις? Κατά μια έννοια αυτή είναι η ενσωμάτωση του «Αμερικάνικου όνειρου». Αλλά αν οι ψηφοφόροι νομίζουν οτι δεν μπορούν να συμμετέχουν, είναι πιθανό να χωρίσουν την οικονομική πίτα, αντί να φιλοδοξούν οτι θα γίνουν πραγματικά πλούσιοι. 

Παλιά νέα, που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καθώς η Citigroup έχει επιτυχημένα καταστείλει τα νέα. Όποιος έχει το χρήμα έχει και την δύναμη, τόση δύναμη που έχει το δικαίωμα να νομοθετεί. Στο ντοκιμαντέρ όπως και στα έγγραφα γίνεται αναφορά στην ικανότητα των χωριατών να ψηφίζουν ώς ικανότητα να αλλάξουν κάτι. Αυτό, δεν ισχύει φυσικά, το να ψηφίζεις το καλύτερο απο δύο ή τρία κακά δεν είναι είδος δημοκρατίας καταρχήν, και καθώς ήδη είπαμε πως το χρήμα είναι η δύναμη της αλλαγής, αυτοί ορίζουν ΠΑΝΤΑ ποιός θα εκλεγεί. Ακόμα μια αυταπάτη που διατηρείτε όπως πολλές άλλες καθώς οι πολίτες βρίσκονται ναρκωμένοι σαν την ωραία κοιμωμένη.

Τα έγγραφα στάλθηκαν απο την Citigroup σε κάποιους επενδυτές της, λέγοντας οτι ο κόσμος είναι διαιρεμένος σε πλούσιους και φτωχούς. Ένα μικρό γκρούπ πλουσίων κι ένα μεγάλο φτωχών. Το γνωστό πλέον 99% φτωχοί και 1% πλούσιοι, πως νομίζατε οτι ξεκίνησε άλλωστε και τα διάφορα νέα κινήματα? Το ντοκιμαντέρ υπάρχει στο ίντερνετ, τα έγγραφα επίσης, ακόμα! παρά τις τεράστιες προσπάθειες της Citigroup που όμως βλέπει τον αιώνιο ύπνο του χωριάτη να μην την ταράζει. Και δεν εννοώ μόνο την συγκεκριμένη τράπεζα, κάθε τράπεζα είναι μια ιδιωτική επιχείρηση που σκοπό έχει να διατηρεί το υπάρχον status quo διανέμοντας τον πλούτο μεταξύ των επενδυτών της, των πλουσίων. Και σίγουρα ποτέ δεν θα υπάρξει 50% ή 30% ή 100% πλουσίων όπως ονειρευόμαστε οτι μπορεί να μπούμε σε αυτό και γιατί όχι, (είμαστε καλοί κατά βάθος) αν μπώ εγώ θα ήθελα να μπούν και άλλοι σε αυτό το 1%. Μέχρι εκεί φτάνει η καλοσύνη μας και η αίσθηση δικαίου και κριτικής σκέψης, η αυταπάτη μας συνεχίζεται πέρα απο αυτό.

Παρατηρήστε τον εαυτό σας όταν μαθαίνει για ένα νέο σκάνδαλο στον πολιτικό χώρο, πως αντιδράτε? Είναι ένας θυμός αναμεμειγμένος με ζήλια κάπου βαθιά? Λέτε κάτι σαν «ε, και τι να κάνω εγώ»? Αυτός είναι ο σκοπός του πολιτικού status quo,  να αφαιρεί απο τον πολίτη την ικανότητα να έχει άποψη, να έχει δύναμη να αλλάζει κάτι. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, των μικρόμυαλων φανατικών ιδεολογιών που νομίζουν οτι η λύση είναι το να επιλέξουν έναν άλλο βασιλιά στην θέση του τυράννου. Είναι εκεί που στρέφεται σήμερα η κοινωνία μας, στον φασισμό ως λύση, τραβάμε απο την μια άκρη στην άλλη, διαρκώς αποφεύγοντας μαεστρικά να σκεφτούμε μόνοι μας, αποφεύγοντας να συζητάμε οτι έχει σημασία και νόημα.

Το ντοκιμαντέρ στο οποίο αναφέρομαι είναι το Καπιταλισμός: Μια Ιστορία Αγάπης επίσης εδώ.

Αυτά είναι μερικά απο τα έγγραφα της Citigroup :

 

Τα υπόλοιπα μπορούν ακόμα να βρεθούν με μια σχετικά απλή αναζήτηση στο ίντερνετ και βέβαια δεν πρόκειται για κάποια θεωρία συνωμοσίας, είναι γεγονός που αποκρύπτεται όπως τόσα άλλα.

 

Για μια Μελαχρινή,Την Αποκατάσταση Του Μαύρου και Της Αναρχίας

Το ξέρεις οτι μου δημιουργείς διακοπή ρεύματος στον εγκέφαλο μου όταν με κοιτάς?Μην γελάς,είναι σοβαρή περίπτωση,σου έχει τύχει?Μπορεί να έχω πεταλούδες στο στομάχι αλλά μπροστά μου βλέπω νετρόνια να πετάνε και να συγκρούονται μεταξύ τους δημιουργώντας μαύρες τρύπες και σκουλικότρυπες στο χωροχρόνο κι εγώ φεύγω σαν άλλος Πήτερ Πάν,κι όταν επανέρχομαι μετά απο ένα νανοδευτερόλεπτο είσαι ακόμα εκεί.Πολύς χρόνος μετά απο μια φαντασία για να είσαι ακόμα εκεί,δε νομίζεις?Εγκεφαλική καταιγίδα.Επίσης,να είσαι προετοιμασμένη να απογοητευτείς κατά 99%,είμαι εκτός πραγματικότητας…

Κι αφού μιλήσαμε για την αποκατάσταση του μαύρου…ας πούμε και για την αποκατάσταση του αναρχισμού.Είναι σα να θεωρούμε οτι γνωρίζουμε και καλά τι σημαίνει Δημοκρατία.Ξέρετε,όσοι δεν ξέρετε,τι σημαίνει Δημοκρατία?Ας πούμε τι ΔΕΝ σημαίνει Δημοκρατία που είναι ευκολότερο.Για αρχάριους.Κι αχρείους ενίοτε.

Οποιοδήποτε είδος και μορφή βίας ώς λύση δεν λογίζεται ώς δημοκρατία.Απλό,δεν είναι?Βασική αρχή.Ως λύση είναι ο λόγος και η λογική.Το ξέρετε οτι έχουν κοινή ρίζα?Υπάρχει λόγος.Αν στην Δημοκρατία υπάρχει άρχων που εφαρμόζει την βία ως μέσο και λύση….τότε στην τυραννία τι συμβαίνει?Περίεργο δεν είναι?Να «μπλοκάρουμε» τόσο εύκολα την λογική και να ξεχνάμε πως είναι να σκεφτόμαστε.Απίθανο,προς εξερέυνηση!Επίσης στην Δημοκρατία δεν υπάρχει άρχων αλλά ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες…

Αναρχισμός,μια έγκυρη πολιτική θεωρία που δηλώνει οτι όλες οι κυβερνητικές εξουσίες είναι αχρείαστες και ανεπιθύμητες.Όλοι οι μετέχοντες σε μια αναρχική κατάσταση βασίζονται στην επιθυμία να συνεργαστούν μεταξύ τους και να τοποθετήσουν την αξία του συνόλου τόσο ψηλά όσο την αξία του κάθε ατόμου ξεχωριστά.

Το διαβάσατε?Μιλάμε δηλαδή για υψηλές αξίες,τι θρησκείες και μαλακίες.Η βάση του αναρχισμού λέει οτι πρέπει να ξεριζώσουμε τον ηλιθιοεγωισμό μας και να χρησιμοποιούμε την κοινή λογική και την κριτική μας σκέψη ώς άτομα.Το κοινό καλό είναι και το δικό σου καλό κτλ. Απλή λογική,όχι αναλογική.Ας μην το φιλοσοφήσουμε,έχουμε μια τάση προς την βραχυκύκλωση όταν σκεφτόμαστε βλέπετε,είναι πάνω απο την επεξεργαστική μας δυνατότητα προς το παρόν.Ο Λιαντίνης θεωρεί οτι φιλοσοφούμε κάθε φορά που σκεφτόμαστε αλλά δεν θα το αναφέρω γιατί πάλι υπάρχει κίνδυνος βραχυκυκλώματος.

Ξέρετε τι μου θυμίζουν αυτοί που απορρίπτουν κατηγορηματικά την άμμεση δημοκρατία?Τους μεθυσμένους,τους αλκοολικούς για την ακρίβεια του λόγου.Για να λύσουν ένα πρόβλημα πίνουν για να βγούν εκτός πραγματικότητας και προτείνουν λύσεις που αρμόζουν στην προκειμένη κατάσταση.Πολύ λογικό,σίγουρα άνευ προσωπικού συμφέροντος.

Μην δέχεστε τον λόγο μου ώς αρχή και δεδομένο.Μπορεί να έχω εξαπατηθεί κι εγώ για τους ορισμούς και τις έννοιες.Ζούμε στην εποχή της υπερ-παραπληροφόρησης.Απολαμβάνουμε να λέμε ψέματα ώς είδος.Απο αυτό τραβάμε απόλαυση σε σημείο που το θεωρούμε ικανότητα (skill),είναι φοβερή εποχή,πολύ ενδιαφέρουσα!

Πρόσφατα στο σχολείο που πάω,είμαι συμμαθητής με έναν παπά,βοήθειά μας.Ο παπάς αναρωτήθηκε προς τον δάσκαλο πως και τι είναι δυνατό να πιστέψουμε σε αυτή την εποχή της υπερπληροφόρησης. Καταλαβαίνετε πόσο λεπτή είναι η γραμμή μεταξύ της ικανότητας της λογικής/κριτικής σκέψης και της πίστης?Το πρώτο χρειάζεται δουλειά,ενεργοποίηση.Η πίστη,αντίθετα είναι απλά εκεί να απαντάει στα ερωτήματα χωρίς να μιλάει.Βασικά,τα τρία πιθηκάκια είναι σε ένα.Τρία σε ένα και ανεβαίνουν και οι πωλήσεις στους καταναλωτές.

Είδατε και το Cloud Atlas?Ο σκλάβος που δεν κάνει πλέον για να είναι σκλάβος?Γιατί?»Έχω δεί πολλά απο τον κόσμο«,είπε.

98% + 1 τράπουλα

• 98%

Βρίσκω,όντως,εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός οτι μοιραζόμαστε 98% του DNA μας με τους χιμπατζήδες.Σημαίνει πως ένα 2% είναι υπέραρκετό να γεμίσει αυταρέσκεια υπεροψία και υποκρισία έναν ζωντανό,κατά τα άλλα,οργανισμό.Αυτό το 2% επίσης έχει την ικανότητα να δημιουργεί φανταστικούς αφεντάδες και μαζικές ψευδαισθήσεις ευφορίας και χειραγώγησης των «κατωτέρων» του.

 

• + 1 τράπουλα

Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει στις μεγαλουπόλεις αλλά εδώ στα μικρά ιδιωτικά χωριά μας,την Δράμα επί παραδείγματι,παρατηρώ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων να κλείνουν προς μια ακροδεξιά-βίαιη αντίληψη κι ιδεολογία ώς επίλυση αλλά και διαχείριση των προβλημάτων της κοινωνίας.Άνθρωποι που ψηφίζουν,δηλαδή υποστηρίζουν -συνειδητά ή μή- το Κοινοβουλευτικό σύστημα ώς πολιτικό και βέβαια τον Καπιταλισμό ώς οικονομικό,αποφασίζουν οτι ως μόνη λύση βλέπουν,οτι η σκέψη τους τους οδηγεί στο λογικό συμπέρασμα της άσκησης βίας.(Ναι,πείτε μου για τις δημοκρατικές αξίες της Χρυσής Αυγής παρακαλώ).

Είναι σα να έχεις μια τράπουλα και συνέχεια ψηφίζεις τον βαλέ και για τον Α ή Β λόγο (…) αποφασίζεις να ψηφίσεις την Ντάμα,μετά ώς ένδειξη αποστασιοποίησης απο την πολιτική ή αντίδρασης πάς πάσσο για λίγο καιρό και μετά εμφανίζεται ένα «καινούργιο» χαρτί…ο Τζόκερ Νά η λύση,δεν χρειάζεται μόχθος σκέψης ή συλλογικός συλλογισμός,ποιός συζητάει στην εποχή μας,το όλο σύστημα έχει υφανθεί ούτως ώστε οι πολίτες να απομακρύνονται ο ένας απο τον άλλο και να μηχανορραφούν με προσωπικά συμφέροντα και μόνο ώς κριτήριο. Τζόκερ λοιπόν,συνεχίζεται η εποχή της ευκολίας,το αξίζουμε.

Τότε,και πιο πρίν (αλλά μην γίνει θέμα και τρομάξουμε τα παιδιά που γεννιούνται μές την σκλαβιά),κάποιος παρουσιάζει λύσεις,»υπάρχουν κι άλλα παιχνίδια να παίξετε», λέει,»σκάκι,τάβλι,αυνανισμός κτλ.» και πέφτουμε απο τα σύννεφα.Μα ποιός ασχολήθηκε με αυτά και ποιός τα εξέτασε διεξοδικά,αν είναι βιώσιμα και γιατί ,αν εναρμονίζονται με το σύνολο της ανθρώπινης κοινωνίας και της φύσης η οποία μας τρέφει και φροντίζει κι έχουμε τόσο «όμορφα» αποκοπεί απο αυτή κι εξορίσει κάπου μακριά απο μάς,την λέμε «άγρια» φύση πιά,εμείς,οι πολιτισμένοι. Σα να μου λέει κάποιος «είσαι άθεος!» και να απαντώ «όχι,είμαι απλά άνθρωπος»,άντε εξήγησε.Έχουμε μάθει τόσο καλά να παίζουμε αυτό το παιχνίδι γεννηθήκαμε μέσα σε αυτό,δεν ξέρουμε τίποτα άλλο και για τον άνθρωπο η αλλαγή είναι τρομακτική,εφιάλτης.Αλλαγή και άνθρωπος είναι αντίθετα.Αυτό το παιχνίδι είναι μια ευκολία,γιατί να το αλλάξουμε,όλη η ζωή μας στηρίζεται στην ευκολία.

 

• Άμμεση Δημοκρατία με Απορία

Μια χώρα είναι χωρισμένη σε Νομούς.Μετά,είναι χωρισμένη σε Δήμους,ώστε να είναι ευκολότερη και άμμεση η διαχείριση των.Το μόνο «κόλλημα» ,όπως το βλέπω, στην άμμεση Δημοκρατία είναι ο Καπιταλισμός,το οικονομικό σύστημα που αναιρεί,πλέον,κάθε πολιτικό σύστημα αφού δεν υπάρχει κανένα ίχνος αυτοδιαχείρισης-αυτονομίας σε κανένα επίπεδο,για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να καταλάβω……..

Όλοι,όπως φαίνεται,έχουμε μια ιδιαίτερη ικανότητα στο να κατηγορούμε,να δείχνουμε γενικολογώντας,να βρίζουμε και να αγανακτούμε (όλα επιθετικά και αρνητικά btw και τόσο εύκολα!) και μας είναι τόσο αδιαμφισβήτητα δύσκολο να συζητάμε πολιτισμένα πέρα απο τα ιδιωτικά και μόνο οφέλη μας.Σκατά 2% διαφορετικού DNA θα έλεγα εν κατακλείδι.

 

• Ακόμα 2%

Η λογική,η κοινή λογική που δεν είναι και τόσο κοινή,κατά βάθος είναι.Υπάρχει μια λογική επιχειρηματολογία που ξεπερνάει κάθε ίχνος συμφερόντων ατομικών ή πολυεθνικών,είναι αυτό που συνυπολογίζει την ανθρώπινη κοινωνία σε αρμονία με την φύση και τα άλλα όντα.

Υπάρχει μια ξεκάθαρη και διακριτή γραμμή μεταξύ σοβαρότητας και σοβαροφάνειας,για όποιον θέλει όμως να την δεί. Πίσω απο τις κουρτίνες της υποκρισίας και του δηθενισμού της κοινωνίας μας,υπάρχει μια κοινή λογική και αυτή η λογική είναι η αλήθεια. Δεινοσαυρίζει η αλήθεια στην εποχή μας θαρρώ. (Ο σύνδεσμος είναι για να τονίσω οτι έχουν εξαφανιστεί,για όποιον δεν το γνωρίζει…)

Αγένεια,είναι να το παίζουμε ευγενικοί.Το να μην είμαστε αυτό που νιώθουμε.Αγένεια είναι να υποκρινόμαστε συναισθήματα και πράξεις για απώτερους σκοπούς ή βλακώδεις αντιλήψεις/προκαταλήψεις.Αν υπάρχει ίχνος αυτογνωσίας,γνώσης του εαυτού σε αυτό το 2%,τότε είναι στα απολεσθέντα σίγουρα.Ευγένεια είναι να σέβεσαι τον άλλο για αυτό που θέλει αυτός να είναι κι αν δεν σου αρέσει να συνεχίσεις να το σέβεσαι.Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι αυτό που βγάζει προς τα έξω,δεν είναι κάτι άλλο, λατρεύουμε να δικαιολογούμε και να αυταπατάμε τον εαυτό μας και έχουμε γίνει ιδιαίτερα αποτελεσματικοί στο να μας δικαιολογούμε και να μην βλέπουμε την αλήθεια.

Κακό Αίμα – Bad Blood

Η ανθρώπινη κοινωνία είναι σαν το αίμα.Αν το ανθρώπινο σώμα χάσει πολύ αίμα χρειάζεται  ή πολύ χρόνο για να αναπληρώσει αυτό το αίμα ή μετάγγιση.Το αίμα που χάνεται είναι οι δολοφονημένοι άνθρωποι όπως οι Γκάντι , Τζ.Λέννον , Μ.Λ.Κίνγκ. , Αφοι Κέννεντυ, Σωκράτης αλλά και λιγότερο ώς καθόλου γνωστοί αλλά πάντα με καθολικά καλές προθέσεις κτλ. Η λίστα είναι μεγαλύτερη απο την Britannica φαντάζομαι αν ποτέ θα γινόταν μια.

Έχει περάσει ένα μεγάλο διάστημα που δεν αναπληρώνεται κι αυτό το κενό μας φέρνει στην τωρινή παρακμή της κοινωνίας.Ο λόγος είναι πως δεν είμαστε ικανοί και έτοιμοι να δεχτούμε οτι απο πιθηκάκια ενεργοποιήθηκε το μυαλό μας κι αποκτήσαμε γνώση και ελέυθερη βούληση οτι μπορούμε να συνηπάρξουμε αμοιβαία.Είμαστε ακόμα,πραγματικά,σε εμβρυική στάση εγκεφαλικά.Αδυνατώντας να δούμε το απλό γεγονός της ικανότητας του εγκεφάλου μας συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε βίαια,απλά πιο εξευγενισμένα σε κάποιες περιπτώσεις απ’ ότι πρίν. Όπως στην ταινία «Planet of the Apes» ας πούμε,σε αυτή την μορφή είμαστε,απλά αποκτήσαμε την ικανότητα να μιλάμε αγγλικά αντί για την γνωστή ζωική γλώσσα μας…

Οι κοινωνία των ανθρώπων είναι ένας ζωντανός οργανισμός κι όλοι πρέπει να συμμετέχουν σε αυτόν για να κινηθεί προς οπουδήποτε το σώμα,προφανώς.Αυτοί όμως που ελέγχουν το αίμα,έχωντας υπερεκτιμήσει ή ξεχάσει τον ρόλο τους στο σώμα ως συλλογικότητα, έχουν αποκόψει την κυκλοφορία τόσο προς τα πόδια όσο και προς τον εγκέφαλο.Αυτοί επίσης χαρακτηρίζουν το αίμα ώς «κακό» ‘η και υπεροξυγονωμένο ώστε να το περιθωριοποιήσουν.Τα πόδια δεν μπορούν να κινηθούν,στασιμότητα.Ο εγκέφαλος επίσης δεν οξυγονώνεται,το γνωστό 3% αυτού που γνωρίζουμε μειώνεται συνεχώς.Όχι απλά δεν κινούμαστε προς την ανακάλυψη του υπόλοιπου 97% προσπαθώντας να κάνουμε τις διασυνδέσεις νευρώνων που θα μας οδηγήσουν στην επόμενη μεγάλη ανακάλυψη αλλά αποτρέπουμε κι όσα μάθαμε ώς είδος.

The saddest aspect of life right now is that science gathers knowledge faster than society gathers wisdom ~Ι. Ασίμωφ~

Ο λόγος που η ανθρώπινη κοινωνία άρχισε να χωλαίνει είναι γιατί άρχισε να διευκολύνεται,να κόβει δρόμο (shortcuts) κι έτσι διάφορα μέλη του σώματος,όλα είναι ζωτικά για την υγιή λειτουργία μιας κοινωνίας, να αρχίσουν να υπολειτουργούν.Το θεωρεί ως ευκολία, η ζωή είναι εύκολη,πρέπει να είναι,δημιουργήσαμε ακόμα κι έναν άνθρωπο ώς θεάνθρωπο να πάρει τις αμαρτίες μας, και μια ολόκληρη επιστήμη διαστρέβλωσης της τόσο απλής κοινής λογικής ώστε πλέον απλά χρειάζεται να εξομολογηθούμε τις γενοκτονίες και θα βρούμε ένα φανταστικό μέρος να συνεχίσουμε τον πλεονασμό και την απληστία μας μετά θάνατον.

Γνωρίζεται τι είναι ο καρκίνος?»Ο κάρκινος είναι πρακτικά η αποτυχία ρύθμισης της ανάπτυξης ενός ιστού. Για να μετατραπεί ένα φυσιολογικό κύτταρο σε καρκινικό πρέπει να λάβουν χώρα μία ή περισσότερες μεταλλάξεις σε γονίδια.» Ο ίδιος ο οργανισμός χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα κι επιτίθεται στον εαυτό του.Θυμάμαι όταν πρωτόμαθα τι είναι το εμβόλιο.Εκείνο που μας κάνουν όταν είμαστε ακόμα παιδιά,απόλυτα υγιείς δηλαδή.Το εμβόλιο δεν είναι η απάντηση,είναι η ερώτηση.Τοποθετείται η αρρώστια μέσα στον οργανισμό μας και το ανοσοποιητικό μας σύστημα αναλαμβάνει να το καταπολεμήσει δημιουργώντας αυτό την θεραπεία και αν η αρρώστια επιστρέψει μελλοντικά ο οργανισμός μας τον θυμάται και η απάντηση θα είναι άμεση. Ποίηση πραγματικά.Αυτό το καρκίνωμα της εξουσιομανίας και του εγωκεντρισμού των ανθρώπων έχει εξαπλωθεί ραγδαία.

Anti-intellectualism has been a constant thread winding its way through our political and cultural life, nurtured by the false notion that democracy means that‘my ignorance is just as good as your knowledge. ~Ι. Ασίμωφ~

Εντυπωσιάζομαι για την αποσιώπηση απλών πραγμάτων όπως ο Καπιταλισμός,κανένας δεν αναφέρεται επίσημα σε αυτόν.Ομολογώ πως αν δεν υπήρχε το Βικιπαίδεια θα αναρωτιόμουν μήπως είναι αποκύημα της φαντασίας μου.Αναφέρονται σε αυτόν ώς «οι αγορές»,όχι Καπιταλισμός και αποφεύγεται μεαστρικά ώς μή σχετικό θέμα,απο βιβλία του σχολείου ώς τα θέματα συζήτησης στην τηλεόραση.Ο Καπιταλισμός είναι το παρόν οικονομικό σύστημα!»Ο καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα όπου η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διακίνησης των προϊόντων, όπως και οι επενδύσεις σε οικονομικά αγαθά, παραγωγή, κατανομή, το εμπόριο και υπηρεσίες, κατέχονται από ιδιώτες, με κυρίαρχο κίνητρο/στόχο το κέρδος.» Ακόμα και σε ένα σοσιαλδημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης η εξουσία είναι στα χέρια των αγορών,του Καπιταλισμού δηλαδή.Δεν έχει σημασία το πολιτικό σύστημα,το καρκίνωμα λέγεται Καπιταλισμός,αυτός διαφεντεύει και εξουσιάζει πραγματικά.Placebo χάπια δεν λειτουργούν εδώ.Ή βλέπεις την πραγματικότητα και λύνεις τα προβλήματα για το καλό όλου του οργανισμού/κοινωνία ή απλά υποτροπιάζεις δημιουργώντας περισσότερα καρκινώματα όπως θρησκεία,γκουρού,διαφημιστές κι κάθε είδους έννοια που μπορεί να φανατίσει αυτό το πρωτόγωνο ακόμα μυαλό που αγωνίζεται να κατανοήσει το δώρο που του δόθηκε χτυπώντας το κεφάλι του με τα εργαλεία που μόλις έφτιαξε.

Αν υπάρχουν δύο άνθρωποι με διδακτορικό σε μια υποανάπτυκτη χώρα, ο ένας θα είναι αρχηγός κράτους και ο άλλος εξόριστος ~Lord Samuel, Βρετανός πολιτικός~

Υπάρχουν νόμοι,υποθέτω,που ορίζουν κάποια ή όλα τα πράγματα στο σύμπαν και ποτέ, πιστεύω, δεν θα καταφέρουμε ούτε να κατανοήσουμε,κι ευτυχώς ούτε να ορίσουμε όπως ψυχεδελικά νομίζουμε οτι κάνουμε σε αυτό το μικρό κόκκο που λέγεται Γή.Η ονομαζόμενη «ανάπτυξη» που ορίζουν ως αυτοσκοπό της ανθρώπινης κοινωνίας οι οικονομολόγοι και διάφοροι μηχανικά σκεπτόμενοι τύποι δεν είναι παρά ένα παραπέτασμα καπνού.Οι λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες πάτησαν πάνω στο λαιμό κάποιων άλλων,καθαρά γεωπολιτικά παιχνίδια που τους έφεραν μια φαινομενική ευημερία.Η πραγματικότητα είναι πως άνοιξαν την ψαλίδα μεταξύ των ανεπτυγμένων και των υπανάπτυκτων χωρών.

Το Υπουργείο Πολιτισμού προειδοποιεί: η κριτική σκέψη βλάπτει σοβαρά τη βλακεία ~Χορόσκελης Δ.~

Ορίζουμε ώς ουτοπικά ατοπήματα την αμμεσοδημοκρατία, με ένα επιχείρημα το οτι είχαν σκλάβους και ναί, αφού γίνεται μια σύγκριση πολιτικών ιδεολογιών ας το κάνουμε.Σήμερα έχουμε,επίσημα μόνο,28 εκατομμύρια σκλάβους παγκοσμίως. Διαγαλαξιακά ελπίζουμε να σκλαβώσουμε κι άλλους μελλοντικά.Είμαστε,άλλωστε,όπως οι θεοί που κατά το ρού της ανθρώπινης ιστορίας δημιουργούμε: «όλοι οι θεοί,ήταν αθάνατοι«.Θα θεωρούσα κοινή λογική οτι έγνοιά μας είναι να βρούμε τα θετικά και αυτά να κρατήσουμε απο ένα/κάποιο σύστημα.Αυτά ξεχωρίζουν απο το τι είναι βιώσιμο.Τι χρειαζόμαστε συλλογικά.Η υπερπαραγωγή και υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου βοηθάνε σε, τι, πραγματικά?Τι κάνει περισσότερο κακό παρά καλό?Είναι πραγματική ανάπτυξη ή απλά δεν μας ενδιαφέρει γιατί και ποτέ δεν θα πάμε στην Αφρική για διακοπές κι ας ήρθαμε απο εκεί?Ένα άλλο επιχείρημα είναι οτι δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα…εννοώντας τί?Οτι τώρα δεν έχουμε ανύπαρκτα σύνορα να καθορίζουν/περιορίζουν και κατηγοριοποιούν?Η Δημοκρατία εφαρμόστηκε στην Αθήνα,μερικές χιλιάδες άνθρωποι δηλαδή και μόνο 3 ή 4 ,αν θυμάμαι καλά, άλλες πόλεις επίσης την εφάρμοσαν.Τώρα δεν έχουμε πόλεις μάλλον,ούτε χωριά,ούτε Δήμους,ούτε συνελεύσεις γίνονται πουθενά και προφανώς οι άνθρωποι δεν ανταλλάσσουν ιδέες και σκέψεις μεταξύ τους προς την έυρεση κοινού εδάφους.Υπάρχει το προσωπικό συμφέρον και υπάρχει το συνολικό συμφέρον.Αν σε μια κοινωνία ανθρώπων όλοι θα προσφέρουν οτιδήποτε,τότε αυτονόητα,όλοι δεν θα λάβουν?…Όχι,δεν καταλαβαίνω γιατί δεν εφαρμόζεται η λογική στην κοινωνία μας και δεν καταλαβαίνω γιατί λατρεύουμε να ξοδεύουμε αίμα,το αίμα μας.Αν τα βλέπω απλοικά είναι επειδή είναι απλότητα αυτό που μας περιτριγυρίζει και λέγεται ζωή κι όλοι τρέχουμε να το προφτάσουμε ενώ στέκεται μπροστά μας.

Δεν είναι ικανός κανείς για υψηλές σκέψεις, όταν πρέπει να σκέπτεται πώς θα βγάλει το ψωμί του. ~Ζ.Ζ.Ρουσσώ~

Η Ευφυΐα της Ηλιθιότητας

• Γνησίως Αντι-Κοινωνικός

Είμαι γνησίως αντι-κοινωνικός.Είμαι αυτό που η κοινωνία με έκανε.Δεν υποκρίνομαι κάτι διαφορετικό.Δεν σκοπεύω να γίνω αρεστός αλλά να μείνω αληθινός,να γίνω άνθρωπος.Άλλωστε αν πλησιάσεις τους ανθρώπους θα σε κατασπαράξουν,είναι σαν τον δημόσιο υπάλληλο που θέλει να κάνει την δουλειά του.

Θα σε κατεβάσουν στο επίπεδό τους κι ακόμα και αν δεν σκέφτεσαι με όρους καλού/κακού,ήττα/νίκη,θα σε βιάσουν τόσο ψυχολογικά που η φθορά μέρα με την μέρα θα είναι χειρότερη του θανάτου.Κάθε άνθρωπος έχει μυριάδες ΕΓΩ,μυριάδες «θέλω» κι ατέλειωτες ανάλογες ψευδαισθήσεις,εμμονές γεμάτοι, κι εσύ αναδεικνύεις την αλήθεια.Δεν υπάρχει ελπίδα ή φώς στο σκοτεινό κι απομακρυσμένο απο την πραγματικότητα μυαλό τους.

Σημασία για τους ανθρώπους έχει να το παίζεις ευγενικός,όχι να είσαι,ούτε να λές σκληρές αλήθειες.Ειδικά στο δεύτερο είναι σα να θέτεις σε λειτουργεία τον αμυντικό μηχανισμό τους,που είναι εξαιρετικά υποκριτικός κι επιθετικός.Είναι θέμα επιβίωσης το να μην αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα και την λογική.

 

• Η Ευφυΐα της Ηλιθιότητας

Τούτη είναι η πραγματικότητα : η ικανότητα του πολίτη στην εποχή μας είναι να αλλάζει κανάλι,όλη του η ισχύ μετατέθηκε στο τηλεκοντρόλ αντί το μυαλό.Καμία συμμετοχή στα κοινά.Τι είναι τα κοινά?Ποιός γνωρίζει τι είναι τα κοινά,τι είναι η Δημοκρατία,τι σημαίνει είμαι πολίτης?Ποιός ενδιαφέρεται να μάθει,να ψάξει,να εξερευνήσει,να γνωρίσει?Δεν θέλουμε να γεμίσουμε γνώσεις,θέλουμε το αντίθετο,να αδειάσουμε απο αυτές,να μην έχουμε έγνοιες και προβλήματα.Να ζήσουμε απλά,σαν ζώα,το να γίνουμε άνθρωποι έχει απαιτήσεις και ευθύνες,μας ζητάει και δεν έχουμε μάθει να δίνουμε,να προσφέρουμε. Ποιός αναλαμβάνει την ευθύνη των κοινών παρά μια εξουσιοδοτημένη μειονότητα της κοινότητας?Άρα,δεν υπάρχει συμμετοχή του πολίτη,το θέλει ο πολίτης στην εποχή μας το να μην συμμετέχει,να μην ενδιαφέρεται παρά αν έχει προσωπικό κέρδος ή ζημιά.

Όποιος τολμεί να πεί την αλήθεια δεν θα ευδοκιμήσει σαν ένα όμορφο άνθος αλλά θα τσαλαπατηθεί με μένος και οργή,με βία.Η βία πάντα είναι η απάντηση της ηλιθιότητας.

Μισώ τους αδιάφορους… « orologion

Λένε κάποιοι,η άγνοια είναι ευτιχία.Τότε γιατί υπάρχει ακόμα τόση δυστηχία στον κόσμο μας?Μάλλον πρέπει να το επανεξετάσετε το ρητό δεν νομίζετε?Αρχίστε να μαθένετε και θα καταλάβετε γιατί ο κόσμος διαφημίζει τα αντίθετα.

Μισώ τους αδιάφορους… « orologion.

του Antonio Gramsi

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα.

 Είναι η μοιρολατρία.

 Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο.

 Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την… ευφυΐα.

 Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

 Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

11 Φλεβάρη 1917

Mετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

Γραφειοκρατεία-Η απρόσωπη εξουσία | Occupy minds!

Γραφειοκρατεία-Η απρόσωπη εξουσία | Occupy minds!.

«Η διαχείρηση υποτίθεται πως σήμαινε απουσία εξουσίας,όμως στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να σημαίνει είναι εξουσία που δεν ασκείται απο κανέναν,δηλαδή γραφειοκρατεία,μια μορφή διακυβέρνησης στην οποία κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες.Η γραφειοκρατεία είναι μια μορφή διακυβέρνησης απο την οποία έχει εξαφανιστεί το προσωπικό στοιχείο της άσκησης εξουσίας και επίσης είναι αλήθεια πως μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να κυβερνήσει χωρίς να φροντίζει συγκεκριμένα για το συμφέρον κάποιας τάξης.Όμως,αυτή η απρόσωπη εξουσία,το γεγονός ότι σε μια αυθεντική γραφειοκρατεία κανείς δεν καταλαμβάνει την άδεια καρέκλα του ηγέτη,δεν σημαίνει οτι έχουν εκλείψει και οι συνθήκες άσκησης εξουσίας.Αυτός ο κανείς κυβερνά πολύ αποτελεσματικά όταν τον δεί κανείς απο την πλευρά αυτών που κυβερνώνται και το χειρότερο είναι πως έχει ένα πολύ σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό με τον τύραννο.

Η τυραννική εξουσία προσδιορίζεται απο την παράδοση ως αυθαίρετη εξουσία,κι αυτός ο ορισμός αρχικά σηματοδοτούσε μια εξουσία για την οποία δε χρειάζεται να δίνει καμία εξήγηση,μια εξουσία που δεν οφείλει καμία ευθύνη σε κανέναν.Το ίδιο ισχύει και για την απρόσωπη γραφειοκρατική εξουσία,αν και για εντελώς διαφορετικό λόγο.Σε μια γραφειοκρατεία,υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ίσως ζητήσουν κάποια εξήγηση,όμως δεν υπάρχει κανένας για να τη δώσει,επειδή «κανείς» δεν μπορεί να θεωρηθεί υπέυθυνος.Οι αυθαίρετες αποφάσεις του τυράννου αντικαθίστανται απο αμεθόδευτες διευθετήσεις καθολικών διαδικασιών,διευθετήσεις που δεν εμπεριέχουν καμία κακόβουλη πρόθεση ή αυθαιρεσία,επειδή δε στηρίζονται σε κάποια βούληση,αλλά και στις οποίες δεν προσφέυγει κανείς.[…]Η γραφειοκρατική εξουσία,η ανώνυμη εξουσία του γραφειοκράτη,δεν είναι λιγότερο δεσποτική απλώς και μόνο επειδή δεν την ασκεί «κανένας».Αντιθέτως,είναι ακόμα πιο τρομακτική,επειδή κανένας δεν μπορεί να αναζητήσει αυτόν τον «κανένα» ή να μηλίσει μαζί του.» ~Τα αποσπάσματα προέρχονται απο το βιβλίο της Χάνα Άρεντ “Υπόσχεση Πολιτικής” απο τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και μετάφραση Κατερίνας Χαλμούκου.

 

Πόσες πιθανότητες δίνεται στον εαυτό σας να μπλέξει με το τέρας της γραφειοκρατείας και να βρεί κάποιον υπέυθυνο που θα του δώσει μια άμμεση λύση?

Υποτίθεται στην γραφειοκρατεία υπάρχει μια οργάνωση (μην γελάτε..) και άρα,οτι ανάλογα με το κάθε πρόβλημα του πολίτη θα πρέπει στον αντίστοιχο γραφειοκρατικό τομέα που θα απευθυνθεί να βρεί μια άμμεση λύση/απάντηση στο πρόβλημά του,δεν είναι έτσι?Θεωρητικά,γιατί πρακτικά όλοι δυσανασχετούμε και γεμίζουμε άγχος και νευρικότητα όταν πρόκειται να βρεθούμε αντιμέτωποι με την γραφειοκρατεία.

Γιατί συμβαίνει αυτό?Δεν είμαστε εμείς οι πολίτες που αποδεχόμαστε ώς ιδανικο και απόλυτα βιώσιμο αυτό το είδος διακυβέρνησής μας?Συμβαίνει κάτι άλλο?Διαφωνείτε με αυτό το είδος διακυβέρνησης?Μήπως έχετε συμφέροντα που δεν θέλετε να αλλάξει αυτό το μή-ανθρώπινο και σάπιο σύστημα διακυβέρνησης?

Αυτός ο συμβιβασμός είναι και το ποιοί είμαστε πραγματικά,το αποδεχόμαστε ή το δικαιολογούμε,αυτό είμαστε.Αυτή η γραφειοκρατεία,η απρόσωπη διακυβέρνηση συμμετέχει και στις ζωές μας.Κάνουμε τα πάντα πολύπλοκα και αδιάλυτα ώστε να μην τα αντιμετωπίζουμε και βρεθούμε ξαφνικά αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.

Ανάλογα με την γραφειοκρατεία που ουσιαστικά κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες είναι και οι εκλογές,που αναθέτουμε σε δήθεν αντιπροσώπους τις ευθύνες τις πολιτείας μέσα στην οποία ζούμε.Το πόσο ειλικρινείς μπορούμε να είμαστε σε αυτή την ματιά είναι πολύ σχετικό.Η αντιπροσώπευση είναι μια λευκή επιταγή,εξουσιοδότηση.Δεν είναι έτσι?Έχουμε ζήσει αρκετά πλέον για να βλέπουμε και να γνωρίζουμε,εκ του αποτελέσματος το τι πραγματικά ζητάει το δεδομένο σύστημα απο εμάς.Γιατί συμβιβάζεστε ακόμα?Όσο μεγαλύτερο το ποσοστό του φόβου μέσα μας,ο φόβος της αλλαγής,τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό της μή ζωής μέσα μας.Εμείς,δεν είμαστε της ερήμου…

 

«Οι νόμοι είναι οι αρχηγοί και οι κυρίαρχοι σε μια πόλη όπου κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εξουσιάζει τους συνανθρώπους του.»

Η κρίση παρουσιάζεται ώς ευκαιρία απο κάποιους.Το άκουσα περισσότερες απο μια φορές και το ακούω απο διάφορες πολιτικές φιγούρες.Δηλαδή,κάτι αρνητικό το μετασχηματίζουν,θεωρητικά και ρητορικά πάντα,σε κάτι θετικό.Κρίση στη σημερινή πολιτική είναι ένα πρόβλημα,που μέσα απο το απρόσωπο κράτος της γραφειοκρατείας,δεν θα βρεί ποτέ κάποιον υπέυθυνο που θα το λύσει.

Όλα ενισχύουν την άποψή μου οτι ο ρόλος του έθνους-κράτους δημιουργήθηκε για την επίτευξη συγκεκριμένων συμφερόντων που δεν αποσκοπούν ούτε στο ελάχιστο στο κοινό καλό κι αυτό διαφαίνεται απο τα μέσα κι εργαλεία που χρησιμοποιεί μεθοδικά για να αποξενώση του πολίτη απο την πολιτική διαδικασία.

Τα σκάνδαλα,οι κρίσεις,η διαφθορά,έχουν γίνει η καθημερινότητα του έθνους-κράτους.Τίποτα θετικό,τίποτα δημιουργικό σε μόνιμη βάση που να εξελίσει τους πολίτες δεν συμβαίνει μές στην κοινωνία,παρά συμφεροντολογικά παιχνίδια οικονομίας κι εξουσίας,πάντα παρά τους πολίτες κι όχι με την συμμετοχή τους.

Αν ο Αριστοτέλης θεωρεί τον άνθρωπο ένα πολιτικό όν,τότε σημαίνει πως είναι ένα όν με κάποιο σκοπό.Πηγαίνει δηλαδή προς τα κάπου με κάποιον σκοπό κι όχι αόριστα.Πολιτική βέβαια με Αριστοτελικά κρητήρια δεν υπάρχει στην εποχή μας,οπότε θεωρώ άστοχο το επιχείρημα οτι πρέπει να ασχολούμαστε με την πολιτική επειδή είμαστε πολιτικά όντα.

Στην εποχή μας δεν υπάρχει πολιτική εξέλιξη,υπάρχουν τετελεσμένα γεγονότα μόνο.Πολιτική δίχως σκοπό δεν είναι πολιτική πλέον.Δεν υπάρχει απρόσωπο σε μια ανθρώπινη κοινωνία,το σύνολο των ανθρώπων βρίσκεται μαζί,συζητάει,συμμετέχει κι εξελίσει τα πάντα στην κοινωνία του.