Η Σχιζοφρένεια, (ορθότερα σχιζοφρενία), -σύνθετη λέξη από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «σχίζειν» (=διαχωρισμός) και «φρένα» (=λογική, μυαλό)- αποτελεί νευροψυχιατρική νόσο που ανήκει στην ομάδα των ψυχώσεων που παρατηρείται κυρίως σε έφηβους και νεαρούς ενήλικες.
Τούτος είναι ο ορισμός απο το Wikipedia,φαντάζομαι και ο ιατρικός ομοίως.Υπάρχει ένα είδος σχιζοφρένειας,αυτό που έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.Πως καθορίζεται όμως η πραγματικότητα?
Πραγματικότητα είναι αυτό που ο εγκέφαλος μας μεταφράζει.Όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεται,τα φιλτράρει και μας τα διοχετεύει ανάλογα με την ικανότητά μας να τα αποδεχτούμε.Επίσης η επιβεβαίωση αυτών των δεδομένων απο τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας γύρω μας τεκμηριώνει το τι είναι αληθινό και τι όχι.Άλλωστε «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα«.
Βλέπουμε με τα μάτια και βλέπουμε με τον εγκέφαλο λοιπόν.Συνιστώ την προσοχή σας στην πρώτη ιστορία.Φανταστείτε στην θέση του επιστήμονα με την εμπεριστατωμένη άποψη,έναν παπά,γενικότερα,έναν άνθρωπο ήδη προκατειλημμένο ή με απαρχαιωμένες απόψεις.Αυτό δεν είμαστε όλοι λίγο πολύ?.Το δεύτερο άξιο προσοχής,πως η καλή μας ,απόλυτα λογική μέχρι εκείνη την στιγμή,γριούλα άλλαξε συμπεριφορά μόλις αυτό το φαινόμενο που της συνέβη απέκτησε όνομα.Σε κάθε τι άγνωστο που βάζουμε μια ταμπέλα γίνεται γνωστό κι ας μην καταλαβαίνουμε,αρκεί η επιβεβαίωση ενός άλλου.Πάντα,ιστορικά,δαιμονοποιούσαμε ότι δεν γνωρίζαμε.Η διαδικασία συνεχίζεται,τόσο της δαιμονοποίησης,όσο και της άγνοιας.Αυτά που δεν ξέρουμε,περισσότερο γιατί νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα,είναι πολλά ακόμα.
Μύθοι και Πραγματικότητα.Ιδανικά δίνει μια εξήγηση στο φαινόμενο ο Richard Dawkins στο βιβλίο «Η Μαγεία της Πραγματικότητας: Μύθοι και Πραγματικότητα».Κάθε εποχή υπάρχει κάτι που κοιτάμε πίσω και βλέπουμε πόσα δεν γνωρίζαμε και τα είχαμε ως απόλυτες αλήθειες,η γή είναι επίπεδη,τον κεραυνό τον ρίχνει ο Δίας κτλ. Σήμερα,δεν έχουν αλλάξει και πολλά.Σε μέρη της Αφρικής πιστεύεται ,απο την αρσενική πάντα κοινότητα,οτι το να βιάζουν ανήλικα κορίτσια τους θεραπεύει απο το AIDS. Δυστυχώς έχουμε πληθώρα παραδειγμάτων.
Υπάρχουν δύο είδη σχιζοφρενών,γενικοποιώντας θα έλεγα.Αυτοί που ακούνε φωνές στο μυαλό τους και θεωρούνται/χαρακτηρίζονται ώς τρελοί και σχιζοφρενείς και κλείνονται σε ιδρύματα για το «καλό» της κοινωνίας.Εγώ θα έλεγα οτι οι ασυναρτησίες τους απλά δεν ευνοούν συμφέροντα κανενός,οπότε δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν.Κλείνονται σε ιδρύματα ως επίδειξη δύναμης μιας αδύναμης κοινωνίας να καταδείξει αλληλεγγύη και κατανόηση.Βέβαια τώρα μιλάω για μια ουτοπική κοινωνία,όπου όλοι έχουν συναισθήματα που ξεπερνάνε τον εγωκεντρισμό και κατανόηση οτι ευτυχία είναι η ευτυχία όλων και υπάρχει η ικανότητα μες την κοινωνία όλοι να συζητάνε-συμμετέχουν-αποφασίζουν κι όχι απλά να μεταθέτουν τις αποφάσεις κι ευθύνες τους σε τρίτους,τέταρτους κι εξωγήινους. Δεκτό.
Συνεχίζω να έχω παιδικά ερωτήματα. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που εφάρμοσαν αυτούς τους νόμους και θεσμούς και γιατί εγώ,ο απλός πολίτης,δεν ερωτήθηκα και δεν έχω δικαίωμα συμμετοχής στην διαμόρφωση της κοινωνίας που ζώ??
Υπάρχει και το δεύτερο είδος σχιζοφρένειας.Αυτό που ακούνε φωνές στο μυαλό τους και χαίρουν εκτίμησης και θαυμασμού απο την κοινωνία κι αποκτούν υψηλό κοινωνικό κύρος.Γενικά πάλι,αυτοί είναι οι λεγόμενοι «άγιοι»,θεοσεβούμενοι στην πλειοψηφία τους που στο παραλήρημα τους έγραψαν ή είπαν ασυναρτησίες που μεταφράστηκαν ώς «ο λόγος του θεού».Δεν έχουν αλλάξει πολλά στην άγνοιά μας 2 ή 3 χιλιάδες χρόνια πριν με το τώρα.Ο φόβος είναι όμοιος.Αν κάποιος δεν μας προσφέρει εξήγηση κι ασφάλεια δεν έχουμε το θάρρος να το διερευνήσουμε.Μάθαμε στην έτοιμη γνώση κι οριοθετώντας κάτι αποκτάμε πάλι ασφάλεια.
Ακόμα μια παιδική απορία που είχα ήταν ώς προς το γιατί υπάρχει το μάθημα των θρησκευτικών απο το ξεκίνημα του σχολείου αλλά όχι η φιλοσοφία.Μα είναι προφανές,είναι αντίθετα.Το ένα προσφέρει έτοιμες απαντήσεις,το άλλο δημιουργεί συνεχώς ερωτήσεις κι απαιτεί την συμμετοχή σε συζήτηση απο όλους ώστε να αναπτυχθεί η σκέψη.
Ας μιλήσουμε για τα βιβλία της αγάπης.Όχι αυτά του Μπουσκάλια βέβαια,είναι υπερβολικά λογικά κι απλά στην κατανόηση.Οι γραφές,οι εντολές,τα ευαγγέλια κι ότι διαθήκες μπορεί να μας άφησαν οι διάφοροι εκλιπόντες θεοί έχουν ένα κοινό.Το Μάρκετινγκ.
Ποιό είναι το νόημα της έκφρασης «..λοιμός βιβλικών διαστάσεων«?Η οργή του καλοκάγαθου θεού που ποιεί δίχως προκατάληψη κι όλα τα «παιδιά του» είναι ίσα (ισονομία?)?Βιβλικών?Στα βιβλία της Αγάπης και της Συμπόνοιας μαθαίνουμε 1000 και δύο τρόπους να δολοφονούμε συνανθρώπους μας,μαθαίνουμε να βιάζουμε με άλλους τόσους και το πιο σημαντικό,να τα δικαιολογούμε με θείες κι ευάρεστες εντολές-παραθυράκια ή ρίχνοντάς σε δαιμόνια.
Γιατί υπάρχει τόση κακία,τόση μιζέρια και κατάθλιψη,πόνος και μανία μέσα στα βιβλία του θεού της αγάπης και της κατανόησης?Ο πρώτος νόμος του Μάρκετινγκ είναι οτι δεν έχει σημασία το προϊόν που πουλάς.Αυτό που πουλάς είναι η ευτυχία.Τι καλύτερος τρόπος να πουλήσεις ευτυχία απο το να δημιουργήσεις δυστυχία.Η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση.Οπότε πως πουλάς κάτι που δεν σου ανήκει και δεν έχεις δικαιώματα κι εξουσία επάνω του?Πόσο μάλλον που δεν έχει υλική δομή.Όλοι συμμετέχουμε σ’αυτή την μαζική ψευδαίσθηση και γνωρίζουμε το γιατί.
Γιατί μετά απο αιώνες αναζήτησης βρήκαμε το νόημα και τον σκοπό της ζωής.Η ευτυχία.Όσο γνωρίζουμε οτι προκαλώντας δυστυχία,μέσα απο μικρά πράγματα (σχέσεις κάθε είδους) όσο και απο μεγάλα (πόλεμοι και γενοκτονίες),τόσο πιο ευτυχισμένους μας κάνει το γεγονός της γνώσης της δυστυχίας των άλλων.Αυτή η ασυνείδητη έλξη προς την δημιουργία του απερίσκεπτου είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης,απο αυτό τον μηχανισμό παρακινούμαστε κι εξουσιαζόμαστε.Όσο αισθανόμαστε οτι είμαστε ικανοί να μειώνουμε τους άλλους κι αποκτάμε ένα,έστω μικρό,αίσθημα ανωτερότητας μας αρκεί.Ζούμε μες τις ψευδαισθήσεις μας γιατί είναι βολικές,φροντίζουν τον εαυτό μας κι όσο νωχελική παραμένει η κριτική μας σκέψη θα είμαστε ευτυχισμένοι με κάθε μια απο αυτές.
Κραυγές απελπισίας και λύτρωσης στο απέραντο κενό, ελπίζοντας πως κάποιος θα ακούσει τις ικετευτικές μας προσευχές.Στο ξεκίνημα της προσευχής σταματάει η σκέψη και η ανάπτυξη του νού. Απολυτοπιόντας κερδίζουμε σίγουρα βήματα στην σκάλα της εξουσίας.Όσο υπάρχει κέρδος,άλλο τόσο υπάρχει και σκάλα.Αυτές οι ψευδαισθήσεις είναι η τροφή του κακού.Καταλαβαίνεις τι είναι κακό απλά γιατί ενοχλεί ή πληγώνει κάποιον άλλο.Τόσο απλό είναι.
Το Σαλιγκάρι 