Kahlil Gibran (1883-1991) | Mια στάλα

Ένας απο τους αγαπημένους μου συγγραφείς της νεανικής μου ηλικίας ειδικά,τα γραπτά του με βοήθησαν,με ενέπνευσαν.Αρχικό κείμενο:

Kahlil Gibran (1883-1991) | Mια στάλα.

Kahlil Gibran o «άνθρωπος από τον Λίβανο», υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης. Γεννήθηκε το 1883, στο Μπσαρί της Δημοκρατίας του Λιβάνου. Ο Kahlil Gibran δεν ήταν ένας απλός συγγραφέας, ποιητής ή ζωγράφος. Θεωρήθηκε η διάνοια της εποχής του και όχι τυχαία, καθώς η φήμη του και τα γραπτά του απλώθηκαν πέρα από την Ανατολή. Πριν η συγγραφή τον κερδίσει ο Kahlil Gibran, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Πολλά από τα έργα του θεωρήθηκαν σπουδαία γι’ αυτό και πολλά από τα σχέδιά και τους πίνακες του εκτέθηκαν σε πολλά από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, ενώ ο δάσκαλός του Αύγουστος Ροντέν, τον είχε συγκρίνει με τον εξαιρετικό Γουΐλιαμ Μπλέικ. Τα πρώτου έργα τα έγραψε στην αραβική γλώσσα.

Όταν πολύ αργότερα, τα τελευταία χρόνια της ζωής του εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, άρχισε να γράφει και στην αγγλική γλώσσα. Οι επιρροές από τη Βίβλο αλλά και από τον… Νίτσε είναι εμφανής στα έργα του ενώ τα θέματά του εμπνευσμένα από την αγάπη και το θάνατο ρέουν από το φυσικό προς το μεταφυσικό. Ο Kahlil Gibran ήταν επαναστάτης και αγωνιστής, αφού πολεμούσε διαρκώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ήταν μεγάλος φιλόσοφος και έχει θίξει μέσα στα βιβλία του ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων. Το κράμα δυτικής και ανατολικής σοφίας που υιοθέτησε ο Kahlil Gibran στα γραπτά του, όπως επίσης και ο πλούσιος πνευματικός και αισθηματικός κόσμος που διέθετε, έγιναν η αιτία να γίνει αγαπητός σε πολλούς αναγνώστες σε όλο τον κόσμο.

 
Κάνε κλικ πάνω στις εικόνες να τις απολαύσεις μεγάλες.

Ο Κλωντ Μπράντον, που τον γνώρισε προσωπικά,τον περιγράφει έτσι:»Μελαχρινός, κορμί μικροκαμωμένο, αλλά σταθερό και δυνατό. Με πρόσωπο γεμάτο ευαισθησία, αυστηρός, αλλά χωρίς τίποτα το ασκητικό, σεμνός, μετριόφρονας, χωρίς φιλοδοξία». Αλλά, οποιαδήποτε βιογραφικά στοιχεία ή κρίσεις για το έργο του και την προσωπικότητά του δεν μπορούν να δώσουν στον αναγνώστη να νοιώσει όλα εκείνα τα βαθιά αισθήματα που μεταδίδει ο ίδιος ο ποιητής με το λόγο του, το γεμάτο ειλικρίνεια, αμεσότητα και ευαισθησία,ιδιαίτερα με το λόγο του ΠΡΟΦΗΤΗ, που είναι το αριστούργημά του.

Για το λόγο αυτό, θεωρώ σκόπιμο να μη σχολιάσω το έργο του, αφήνοντας τον αναγνώστη ελεύθερο από κάθε προϊδεασμό, για να χαρεί την επικοινωνία τον με τον ΠΡΟΦΗΤΗ σα μια ζωντανή,δημιουργική, καρποφόρα πνευματική συνάντηση. Εξάλλου, πολλές από τις συγκινήσεις και τους διαλογισμούς που προκαλεί στον αναγνώστη ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ βρίσκονται πέρα από την περιοχή του λόγου και της διανοητικής σύλληψης, στο χώρο της σιωπής όπου οι δίσκοι της χαράς και της θλίψης είναι άδειοι και η ζυγαριά ισορροπεί μέσα στο κενό,όπως θα έλεγε ο ποιητής.

 

«Τότε η Αλμήτρα είπε: «Μίλησε μας για την Αγάπη». Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία και με φωνή μεγάλη είπε: «Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει. Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ’ όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο. Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου. Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο, έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.

Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχυάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο. Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής»

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου, και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Όταν αγαπάς, δε θα ‘πρεπε να λες: «Ο Θεός είναι στην καρδιά μου», αλλά μάλλον «Εγώ βρίσκομαι μέσα στην καρδιά του Θεού.» Και μη πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.

Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία έκτος από την εκπλήρωσή της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου: Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα. Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας. Να πληγωθείς από την ίδια τη γνώση σου της αγάπης. Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα. Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες για μια ακόμα μέρα αγάπης. Να αναπαύεσαι το μεσημέρι και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης· Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο μ’ ευγνωμοσύνη στην καρδιά. Και ύστερα να κοιμάσαι με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην καρδιά σου και μ’ έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου. …

 

“Και τι άλλο είναι ο φόβος της ανάγκης από την ίδια την ανάγκη; Δεν είναι ο φόβος της δίψας όταν το πηγάδι σας είναι γεμάτο, η δίψα που είναι αξεδίψαστη; Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν λίγα από τα πολλά που έχουν – και τα δίνουν για αναγνώριση, και αυτή η κρυφή τους επιθυμία κάνει τα δώρα τους μισερά. Και υπάρχουν εκείνοι που έχουν λίγα και τα δίνουν όλα. Αυτοί είναι εκείνοι που πιστεύουν στη ζωή και στην αφθονία της ζωής, και το σεντούκι τους δεν αδειάζει ποτέ.Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με χαρά,και η χαρά αυτή είναι η ανταμοιβή τους.

Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με πόνο και ο πόνος αυτός είναι το βάφτισμά τους. Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν και δε νιώθουν πόνο στο δόσιμο, ούτε γυρεύουν χαρά, κι ούτε σκέφτονται την αρετή. Αυτοί δίνουν όπως η μυρτιά στο λιβάδι εκεί κάτω αναδίνει την ευωδιά της στο διάστημα. Με τα χέρια τέτοιων ανθρώπων μιλάει ο Θεός, και πίσω από τα μάτια τους ο Θεός χαμογελάει στη γη. Είναι καλό να δίνεις όταν σου το ζητούν, αλλά είναι καλύτερο να δίνεις χωρίς να στο ζητήσουν από κατανόηση. Και για τον απλόχερο άνθρωπο η αναζήτηση εκείνου που θα δεχτεί είναι χαρά μεγαλύτερη από το δόσιμο. Και υπάρχει τάχα κάτι που θα έπρεπε να κρατήσεις; Όλα όσα έχεις κάποια μέρα θα δοθούν. Γι’ αυτό δώσε τώρα, ώστε ο καιρός της προσφοράς να είναι δικός σου, κι όχι των κληρονόμων σου.Πολλές φορές λες, «Θα ήθελα να δώσω,αλλά μόνο σ’ αυτούς που αξίζουν».Τα δέντρα του περιβολιού σου δε μιλούν έτσι, ούτε τα κοπάδια στο λιβάδι σου.Δίνουν για να μπορέσουν να ζήσουν, γιατί το να κρατήσουν είναι θάνατος.

Σίγουρα αυτός που είναι άξιος να δέχεται τις μέρες και τις νύχτες του, είναι άξιος και για καθετί άλλο από σένα. Και αυτός που αξιώθηκε να πιει από τον ωκεανό της ζωής, αξίζει να γεμίσει την κούπα του από το μικρό ρυάκι σου. Και ποια θα υπάρξει μεγαλύτερη αξία από κείνη που βρίσκεται στο θάρρος και στην πίστη η καλύτερα στην ευσπλαχνία της αποδοχής; Και ποιός είσαι εσύ που θα ‘πρεπε οι άνθρωποι να ανοίξουν το στήθος τους και να ξεσκεπάσουν την περηφάνια τους, για να μπορέσεις να δεις την αξία τους γυμνή και την περηφάνια τους αντρόπιαστη; Δες πρώτα αν εσύ ο ίδιος είσαι άξιος να γίνεις δότης, και όργανο του δοσίματος. Γιατί, στην πραγματικότητα, είναι η ζωή που δίνει στη ζωή – ενώ εσύ, που ονομάζεις τον εαυτό σου δότη, δεν είσαι παρά ένας μάρτυρας.Και σεις αποδέκτες – και είστε όλοι σας αποδέκτες – μη δέχεστε φορτίο ευγνωμοσύνης, για να μη βάλετε δεσμά πάνω στον εαυτό σας και σ’ αυτόν που δίνει. Καλύτερα να ανυψώνεστε μαζί με το δότη πάνω στα δώρα του, ωσάν να ήταν φτερά. Γιατί αν σκέφτεστε πολύ το χρέος σας είναι σα να αμφιβάλλετε για τη γενναιοδωρία του, που μητέρα της είναι η ανοιχτόκαρδη γη, και πατέρας της ο Θεός.” …ο Kahlil Gibran στον «Προφήτη».

 

Αυτογνωσία: Και κάποιος άντρας είπε, Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία. Κι εκείνος απάντησε λέγοντας: Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών. Αλλά τ’ αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας. Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη. Θέλετε ν’ αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας. Και είναι καλό που το θέλετε. Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα.

Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας. Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί. Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη. Μη λέτε, «Βρήκα την αλήθεια», αλλά να λέτε, «Βρήκα μιαν αλήθεια». Μη λέτε, «Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής», αλλά να λέτε, «Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου». Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ’ όλα τα μονοπάτια. Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι. Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα. …  Kahlil Gibran στον «Προφήτη».

Πόνος: Και μια γυναίκα μίλησε και είπε, Μίλησέ μας για τον Πόνο. Και κείνος αποκρίθηκε: Ο πόνος σας είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει τη γνώση σας. Όπως το τσόφλι του καρπού πρέπει να σπάσει, για να βγει η καρδιά του στο φως του ήλιου, έτσι κι εσείς πρέπει να γνωρίσετε τον πόνο. Κι αν μπορούσατε να κρατάτε στην καρδιά σας το θαυμασμό για τα καθημερινά θαύματα της ζωής σας. Ο πόνος δε θα σας φαινόταν λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας. Και θα δεχόσαστε τις εποχές της καρδιάς σας, όπως δέχεστε από πάντα τις εποχές που περνούν πάνω από τα χωράφια σας. Και θα παρατηρούσατε με ηρεμία τους χειμώνες της θλίψης σας. Πολλούς από τους πόνους σας τους διαλέγετε μονάχοι.

Είναι το πικρό φάρμακο που μ’ αυτό ο γιατρός που είναι μέσα σας θεραπεύει τον άρρωστο εαυτό σας. Γι’ αυτό, να εμπιστεύεστε το γιατρό, και να πίνετε το φάρμακό του, σιωπηλά και ήρεμα. Γιατί το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό, οδηγείται από το τρυφερό χέρι του Αόρατου, Και η κούπα που σας δίνει, μ’ όλο που καίει τα χείλη σας, είναι φτιαγμένη από τον πηλό που ο μεγάλος Αγγειοπλάστης μούσκεψε με τα δικά του άγια δάκρυα. ο Kahlil Gibran στον «Προφήτη».

 

Στο ποίημά “οι επτά εαυτοί”παρουσιάζει μια συζήτηση που άκουσε κάποια νύχτα ανάμεσα στους 7 εαυτούς του, ο καθένας είχε τον δικό του λόγο να γκρινιάζει για το πόσο δυστυχισμένος είναι και για το πόσο δύσκολο είναι το έργο του, ώσπου στο τέλος μιλά και ο έβδομος εαυτός  που προσπαθεί να εναρμονίσει όλους τους επαναστατημένους αυτούς λέγοντας:

”…Αχ και να μπορούσα σαν και σας να’ μουν εαυτός με προκαθορισμένο κλήρο. Μα  εγώ δεν έχω. Είμαι  ο εαυτός που τίποτα δεν κάνει, Κείνος που κάθεται στο πουθενά και στο ουδέποτε ενόσω εσείς ασχολείστε με την αναδημιουργία της ζωής. Εσείς ή εγώ θα’ πρεπε να επαναστατήσω; Οι άλλοι τον κοίταξαν με οίκτο μα χωρίς να πουν τίποτα πια ο ένας στον άλλον τράβηξαν για ύπνο τυλιγμένοι σε μια χαρούμενη εγκαρτέρηση. Μα ο έβδομος εαυτός απόμεινε γρηγορώντας σε ενατενισμό του τίποτα που βρίσκεται πίσω από τα πράγματα όλα. (σελ.29 ο Τρελός)

“…με ρωτάς πώς γίνηκα τρελός. Να πως: Μια μέρα, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί ξύπνησα από ύπνο βαθύ και ανακάλυψα πως όλες οι μάσκες είχαν κλεφτεί -και οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μέσα σε εφτά ζωές…

…Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια  τώρα. και μέσα σε έκσταση φώναξα: Ευλογημένοι οι κλέφτες που έκλεψαν τις μάσκες μου. Έτσι γίνηκα τρελός. (σελ. 11 ο Τρελός)

Αυτό το σημείο θυμίζει επίσης τον άνθρωπο που βγαίνει από την σπηλιά του Πλάτωνα και λούζεται στο φως της αλήθειας απαλλαγμένος από τις αλυσίδες του. Αυτές οι δύο πλευρές του ανθρώπου, δηλαδή το «Εγώ» του, το Αθάνατο Πνεύμα και το υλικό του μέρος το θνητό, η προσωπικότητά του τα αναφέρει και σε άλλα σημεία της ποίησής του.

Να θυμάσαι ότι η θεïκότητα είναι ο πραγματικός εαυτός του ανθρώπου. (σελ.55 Φωνή του Δασκάλου)

“ Είσαστε πνεύματα παρόλο που κινείστε μέσα σε σώματα, και σαν το λάδι που καίει μες στο σκοτάδι είστε φλόγες παρ’ όλο που διατηρείστε μέσα σε λυχνάρια. Αν δεν ήσασταν τίποτα άλλο παρά σάρκες, τότε η παρουσία μου μπροστά σας και η ομιλία μου θα ήταν κάτι το άδειο, σαν να μιλούν δύο νεκροί. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει…” (σελ. 34 Κήπος του Προφήτη)

Έργα του Kahlil Gibran κάνε κλικ επάνω να τα δεις μεγάλα.

   

   

   

Κι εκείνος απάντησε, λέγοντας: Δουλεύετε για να συμβαδίζετε με τη γη και την ψυχή της γης. Γιατί το να είσαι άνεργος σημαίνει να είσαι ξένος με τις εποχές, και να βγαίνεις έξω από την πορεία της ζωής που βαδίζει μεγαλόπρεπα και περήφανα αλλά και με υποταγή προς το άπειρο. Όταν δουλεύετε, είστε μια φλογέρα που μέσα από την καρδιά της ο ψίθυρος των ωρών μετατρέπεται σε μελωδία. Ποιός από σας θα ήθελε να είναι ένα καλάμι, βουβό και άφωνο, όταν όλα τ’ άλλα τραγουδούν μαζί ενωμένα; Από πάντα σας έλεγαν ότι η δουλειά είναι κατάρα κι ο μόχθος δυστυχία. Αλλά εγώ σας λέω ότι όταν δουλεύετε πραγματοποιείτε ένα μέρος από το πιο μακρινό όνειρο της γης που ανατέθηκε σε σας όταν το όνειρο αυτό γεννήθηκε, κι όταν ζείτε με τη δουλειά, αγαπάτε πραγματικά τη ζωή, κι όταν αγαπάτε τη ζωή μέσα από το μόχθο της δουλειάς σημαίνει ότι επικοινωνείτε με το πιο κρυφό μυστικό της ζωής. Αλλά αν μέσα στον πόνο σας ονομάζετε τη γέννηση πόνο και τη συντήρηση της σάρκας μια κατάρα, που είναι γραμμένη στο μέτωπό σας, τότε σας απαντώ ότι τίποτ’ άλλο εκτός από τον ιδρώτα του μετώπου σας δε θα σβήσει αυτό που είναι γραμμένο.

Σας έχουν ακόμα πει πως η ζωή είναι σκοτάδι, και μέσα στην απελπισία σας επαναλαμβάνετε σαν ηχώ αυτό που ειπώθηκε από τον απελπισμένο. Κι εγώ λέω ότι η ζωή είναι πραγματικά σκοτάδι, εάν δεν υπάρχει πάθος, Και κάθε πάθος είναι τυφλό, εάν δεν υπάρχει γνώση και κάθε γνώση είναι μάταιη, εάν δεν υπάρχει δουλειά και κάθε δουλειά είναι άδεια, εάν δεν υπάρχει αγάπη. Και όταν δουλεύετε με αγάπη ενώνεστε με τον εαυτό σας, ο ένας με τον άλλο, και με το Θεό. Και τι σημαίνει να δουλεύεις με αγάπη; Σημαίνει να υφαίνεις το ύφασμα με κλωστές που τράβας από την καρδιά σου, σα να’ταν να φορέσει το ύφασμα αυτό η αγαπημένη σου ψυχή. Σημαίνει να χτίζεις ένα σπίτι με στοργή, σα να ‘ταν να κατοικήσει στο σπίτι αυτό η αγαπημένη σου ψυχή.

Σημαίνει να σπέρνεις σπόρους με τρυφερότητα και να μαζεύεις τη σοδειά με χαρά,σα να ‘ταν να φάει τον καρπό η αγαπημένη σου ψυχή. Σημαίνει να δίνεις σ’ όλα τα πράγματα το δικό σου νόημα με μια ανάσα από το πνεύμα σου, Και να ξέρεις ότι όλοι οι ευλογημένοι  νεκροί στέκονται γύρω σου και σε κοιτάζουν. Πολλές φορές σας άκουσα να λέτε, σα να μιλούσατε στον ύπνο σας, «Αυτός που δουλεύει το μάρμαρο, και βρίσκει την έκφραση της ψυχής του στην πέτρα, είναι ανώτερος από αυτόν που οργώνει τη γη. Κι αυτός που πιάνει τα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα βάζει πάνω σ’ ένα πανί με ανθρώπινες μορφές, αξίζει περισσότερο απ’ αυτόν που φτιάχνει σαντάλια για τα πόδια μας.»

Αλλά εγώ λέω, όχι στον ύπνο μου, αλλά ολόξυπνος στο καταμεσήμερο, ότι ο άνεμος δεν τραγουδά πιο γλυκά στις γιγάντιες βαλανιδιές απ’ ότι στο πιο μικρό και ταπεινό χορτάρι.Και μεγάλος είναι μόνο εκείνος που μετατρέπει τη φωνή του ανέμου σε τραγούδι που το κάνει πιο γλυκό με την αγάπη του. Η Δουλειά είναι αγάπη φανερωμένη. Κι αν δεν μπορείτε να δουλεύετε με αγάπη παρά μόνο με αηδία, καλύτερα να παρατήσετε τη δουλειά σας και να καθίσετε στην πύλη του ναού και να παίρνετε ελεημοσύνες από εκείνους που δουλεύουν με χαρά. Kahlil Gibran στον «Προφήτη».

Σε άλλο σημείο αναφέρεται πάλι στο πνευματικό στοιχείο: “…Φίλε μου δεν είμαι εκείνο που φαίνομαι. Το θώρι μου δεν είναι άλλο παρά το ντύσιμο που φορώ που με προστατεύσει από τα ερωτήματά σου και σένα από την ολιγωρία μου. Το ΕΓΩ σε μένα φίλε μου, σπίτι του έχει το σπίτι της σιγής και μέσα σε αυτό θα παραμείνει για πάντα απαρατήρητο, απρόσιτο. Η Μετενσάρκωση και το Κάρμα είναι άλλες δύο βασικές διδασκαλίες της ανατολικής φιλοσοφίας. Η δοξασία της Μετενσάρκωσης αναφέρει ότι το Εγώ, το Αθάνατο στοιχείο του ανθρώπου, ντύνεται διαδοχικά διάφορα ανθρώπινα σώματα (μάσκες) για να μπει στην ύλη, να πάρει εμπειρίες, να γνωρίσει, να πολεμήσει αυτή την τραχιά του όψη και σιγά σιγά να κατακτήσει την αλήθεια μέσα από την συνειδητότητα, να φτάσει δηλαδή στην αιωνιότητα όπου δεν θα χρειάζεται να ξαναενσαρκωθεί, διότι θα έχει ενωθεί με το πιο θείο κομμάτι του. “…Εγώ ο άνθρωπος, τέλος δεν έχω…”

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο στον Προφήτη (σελ. 105)  παρουσιάζει την διδασκαλία της μετενσάρκωσης μέσα από την διαδικασία του νόμου των κύκλων, στο παράδειγμα της βροχής.: “… Η Ομίχλη που πλανιέται το ξημέρωμα, αφήνοντας μόνο δροσιά στους αγρούς θα υψωθεί και θα συγκεντρωθεί σε ένα σύννεφο και μετά θα πέσει σαν βροχή, και εγώ δεν διαφέρω από την Ομίχλη…”

Στον κήπο του Προφήτη  λέει: “…Ο Θάνατος δεν αλλάζει τίποτα, εξόν από τις μάσκες που σκεπάζουν τα πρόσωπά τους…” (σελ. 71)

“…Μην ξεχνάτε ότι θα ξαναγυρίσω κοντά σας. Λίγο ακόμη και η λαχτάρα μου θα μαζέψει σκόνη και αφρό για ένα άλλο σώμα. Λίγο ακόμα, μια στιγμή ανάπαυσης πάνω στον άνεμο και μια άλλη γυναίκα θα με γεννήσει. (σελ. 118 Ο προφήτης)

“…Σε τούτο τον κήπο κείτονται θαμμένοι από τα χέρια των ζωντανών ο πατέρας και η μάνα μου. Εδώ κείτονται θαμμένοι οι σπόροι των περασμένων χρόνων που ήρθαν Καβάλα στα φτερά του ανέμου. Χιλιάδες φορές θα θαφτούν εδώ η μάνα και ο πατέρας μου και χιλιάδες φορές ο άνεμος θα θάψει τον σπόρο και χιλιάδες φορές εσείς και γω θα’ρθουμε σε αυτόν τον κήπο και θα υπάρχουμε αγαπώντας την ζωή. (σελ.55 Κήπος του προφήτη).

Και για το Κάρμα τον νόμο της δράσης και της αντίδρασης, που εξ αιτίας του ξανά ενσαρκώνεται ο άνθρωπος λέει : “…Διάβασε τα κατάστιχα του χθες και θα καταλάβεις ότι ακόμα χρωστάς στους ανθρώπους και στη ζωή…” (θησαυρός σοφίας σελ. 180)

Ο δυαδισμός για τον Kahlil Gibran, σαν έκφραση δύο αντίθετων τάσεων όπως διαμορφώθηκε μετά τον χριστιανισμό (π.χ. καλό κακό) δεν υφίσταται , όπως ακριβώς δεν υφίσταται και στον αρχαίο φιλοσοφικό κόσμο. Ακολουθεί και εδώ την ανατολική διδασκαλία ότι κάθε τι περιλαμβάνει και τις δύο πλευρές (θηλυκό και αρσενικό) και το ένα ενυπάρχει μέσα στο άλλο, και αυτό ακριβώς είναι η ανάγκη που κινεί την εξέλιξη.

” Είστε καλοί με αμέτρητους τρόπους και όταν δεν είστε καλοί δεν είστε κακοί. Είστε απλώς τεμπέληδες και χασομέρηδες. Κρίμα που τα ελάφια δεν μπορούν να διδάξουν την γρηγοράδα στις χελώνες…”

Για τον Kahlil Gibran το συναίσθημα  και η λογική  δεν βρίσκονται σε σύγκριση ανώτερο- κατώτερο απλώς πρέπει να μάθουμε να τα κυριαρχούμε. “…γιατί η λογική όταν κυβερνά μόνη της είναι μια δύναμη που περιορίζει και το πάθος όταν δεν το προσέξουμε γίνεται φλόγα αυτοκαταστροφής. Αφήστε την ψυχή σας να κατευθύνει το πάθος σας με λογική για να μπορέσει αυτό σαν τον φοίνικα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του  (Μάνας)….” και καταλήγει “…είστε όλοι καλοί όταν είστε ένα με τον εαυτό σας…” (σελ.83 Ο Προφήτης)

Σε άλλο σημείο τα περιγράφει όλα αυτά με πιο ποιητικό τρόπο: …”δεν είναι η φλογέρα που γαληνεύει το πνεύμα σας το ίδιο εκείνο ξύλο που κόπηκε με μαχαίρια; Δεν είναι η κούπα που κρατά το κρασί σας η ίδια κούπα που ψήθηκε στο φούρνο του αγγειοπλάστη;…”

Ο Kahlil Gibran σαν φιλόσοφος ποιητής δεν θα μπορούσε παρά να αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου. Ένας τόσο διεισδυτικός παρατηρητής βλέπει αυτή την σχέση σε όλες τις μικρές ή μεγάλες ομορφιές γύρω του. “…Η εμφάνιση του πρωινού ήλιου που καθρεπτίζεται μέσα σε μια δροσοσταλίδα δεν είναι μικρότερη από τον ίδιο τον ήλιο. Η ανταύγεια της ζωής μέσα στην ψυχή σας δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ίδια την ζωή …” (σελ. 39 κήπος)

«Τὰ τρία μυρμήγκια» (ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ «Ὁ Τρελός»): “…Τρία μυρμήγκια συναντήθηκαν πάνω στην μύτη κάποιου που ξαπλωμένος  κοιμόταν στον ήλιο. Αφού αλληλοχαιρετήθηκαν στάθηκαν να κουβεντιάσουν. Το πρώτο μυρμήγκι είπε “αυτοί οι λόφοι και οι πεδιάδες είναι οι πιο γυμνόκαρπες από ότι έχω δει ποτέ μου. Έψαχνα ολημερίς ένα σποράκι και δεν βρήκα τίποτα.” Κι είπε το δεύτερο “ Κι εγώ τα ίδια. Αυτή ναι θαρρώ, κείνη που λεν οι συμπατριώτες μου μαλακή και κινούμενη γη που σε δαύτη τίποτα δεν φυτρώνει.”

Τότε το τρίτο μυρμήγκι, σήκωσε το κεφάλι του κι είπε: ”Φίλοι μου στεκόμαστε αυτή την στιγμή πάνω στην μύτη του υπερμύρμηγκα, του πανίσχυρου και άπειρου  Μυρμηγκιού που το σώμα του είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούμε να το δούμε, που η σκιά του είναι τόσο απέραντη που δεν μπορούμε να την σκιαγραφήσουμε, που η φωνή του είναι τόσο βροντερή που να μην μπορούμε να την ακούσουμε και είναι αυτός πανταχού παρόντος”.  Όταν το τρίτο μυρμήγκι μίλησε έτσι, τα άλλα αλληλοκοιτάχτηκαν και γέλασαν. Και την ίδια  εκείνη στιγμή ο άνθρωπος κουνήθηκε στον ύπνο του σήκωσε το χέρι του και έξυσε την μύτη του, και τα τρία μυρμήγκια γίνηκαν λιώμα.”

 

 

Σαν φιλόσοφος πρεσβεύει κι αυτός την Ανεξιθρησκία: “σ’ αγαπώ αδερφέ μου όποιος κι αν είσαι είτε λατρεύεις το θεό σε εκκλησία, είτε γονατίζεις στο ναό σου, είτε προσεύχεσαι στο τζαμί σου. Εσύ κι εγώ είμαστε όλοι παιδιά μιας πίστης γιατί τα διάφορα μονοπάτια της θρησκείας είναι δάχτυλα του χεριού ενός γεμάτου αγάπη Ανώτερου Όντως έτοιμο να τους δεχτεί όλους…”

“…Ο Θεός έφτιαξε την αλήθεια  με πολλές πόρτες για να δέχεται κάθε πιστό που τις χτυπάει…”

“…Ο αληθινά θρήσκος άνθρωπος δεν ασπάζεται μια Θρησκεία κι εκείνος που ασπάζεται μια θρησκεία δεν έχει καμία..” (σελ. 175 θησαυρός σοφίας)

“ Οι καρδίες σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυκτών.Αλλά τα αυτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιά σας. Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στην σκέψη. Θέλετε να αγγίξετε με τα δάκτυλα σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας

“Όταν η αγάπη σε καλεί ακολούθησε την, μ’ όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά και απότομα και όταν τα φτερά της σ΄ αγκαλιάσουν παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει! Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει!”

“Ναι αληθινά η ηδονή είναι ένα τραγούδι ελευθερίας και θα μου έκανε χαρά να το τραγουδάτε με όλη σας την καρδιά αλλά δε θα’ θελα να χάσετε τις καρδιές σας στο τραγούδι της”

“Το να υπάρχεις σημαίνει να είσαι σοφός χωρίς να είσαι ξένος για τους ανόητους! Σημαίνει να είσαι δυνατός αλλά όχι για να ξεκάνεις τους αδύναμους! Σημαίνει να παίζεις με τα μικρά παιδιά όχι σαν πατέρας αλλά καλύτερα σαν σύντροφος του παιχνιδιού.

Σημαίνει να είσαι κήπος χωρίς μάντρα,αμπέλι χωρίς φύλακα, θησαυροφυλάκιο πάντα ανοικτό στους περαστικούς”

“Όταν είσαι λυπημένος κοίταξε βαθιά μέσα στην καρδία σου και θα δεις ότι μονάχα εκείνο που σου έχει δώσει λύπη είναι εκείνο που σου δίνει χαρά!’

Αυτά είναι λίγα από τα αποσπάσματα των λόγων ενός ποιητή που ξέρει να αναζητά, να αφουγκράζεται μέσα του, να γαληνεύει με αυτό το ήρεμο πάθος την ταραγμένη ψυχή των ανθρώπων. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και άσκησαν μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια λογοτεχνία και ποίηση. Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται «Ο προφήτης» ενώ από τα πιο γνωστά είναι: «Νύμφες της Κοιλάδας», «Θύελλες», «Λιτανείες», «Άμμος και Αφρός», «Οι Ερωτικές Επιστολές του Προφήτη», «Ο Προφήτης – Ο Κήπος του Προφήτη».

Earthing (γείωση) | TERRAPAPERS

Απο το Blog TERRAPAPERS χρήσιμες γνώσεις και πληροφορίες,αρχικό άρθρο/κείμενο:

Earthing (γείωση) | TERRAPAPERS.

 

Earthing (γείωση)

Αναρτήθηκε από Terrapapers  //  23 Ιουνίου 2012  //  TOP ARTICLES  //  0 Σχόλια

Earthing (γείωση): Άλλη μία απόδειξη πόσο έχουμε αποκοπεί από τη φύση και έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε κομμάτια της, είτε φορώντας πλαστικές σόλες, είτε ασφαλτοστρώνοντας και τσιμεντοποιώντας τα πάντα ή με το να ζούμε και να εργαζόμαστε καθημερινά δεκάδες μέτρα από το έδαφος. Οι Τολτέκοι μάγοι έλεγαν πως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει την συνείδηση της πατούσας του, εννοώντας πως μόνο με την πατούσα του έχει σύνδεση με την Γη και είναι η πατούσα, από το μόνο σημείο που οι Βολαδόρες δεν μπορούν να ρουφήξουν την ενέργεια του.  Λέγοντας το αυτό, τον καιρό που οι άνθρωποι περπατούσαν πολύ ώρα την ημέρα ξυπόλυτοι και ζούσαν πάνω στο έδαφος. Σήμερα… !!!

Από περιέργεια μπήκα στο amazon να διαβάσω αντιδράσεις και γνώμες για το βιβλίο εστιάζοντας το ενδιαφέρον στις αρνητικές. Οι περισσότεροι από αυτούς τους αναγνώστες έψαχναν να βρουν στο βιβλίο τις επιστημονικές αποδείξεις, ενώ οι ίδιοι κάνουν τόσα πολλά καθημερινά που τους καταστρέφουν επιστημονικά αποδεδειγμένα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων λειτουργώντας εγωιστικά είπαν ότι αυτό που λέει το βιβλίο όλοι το ξέρουν οπότε πέταξαν τα λεφτά τους αγοράζοντας κάτι που το ξέρουν ήδη. Αναρωτιέμαι λοιπόν. Αφού υπάρχουν τόσοι υπερφίαλοι εγωπαθητικοί που πάντα, όλα τα ξέρουν, γιατί τότε η ανθρωπότητα έχει αυτά τα χάλια; Ρητορική η ερώτηση, μέσα της υπάρχει ήδη η απάντηση. Προτείνω –αν δεν τα ξέρεις κι εσύ όλα- να αγοράσεις το βιβλίο και να κάνεις ΠΡΑΞΗ όσα περιγράφει.

 

Earthing. Είναι άραγε η σημαντικότερη ανακάλυψη στον χώρο της υγείας; Οι άνθρωποι στο παρελθόν είχαν μια ιδιαίτερη αγάπη για το χώμα και τη Γη και καθήμενοι στο έδαφος αισθάνονταν πως έρχονται σε επαφή με μια ζωοδότρια δύναμη. Ήταν καλό για το δέρμα τους να αγγίζει τη ιερή Γη και γι’ αυτό έβγαζαν τα παπούτσια τους για να περπατήσουν με τα γυμνά τους πόδια πάνω της. Η επαφή με Γη ήταν για αυτούς καταπραϋντική, ενδυναμωτική και θεραπευτική.

Καθ’ όλη την εξέλιξη τους οι άνθρωποι περπατούσαν ξυπόλυτοι και κοιμόντουσαν στο έδαφος, λαμβάνοντας από τη Γη μια φυσική και ήπια ηλεκτρική ενέργεια. Είναι σίγουρο ότι κι εσείς οι ίδιοι την έχετε αισθανθεί κάποια στιγμή στη ζωή σας. Ίσως στις διακοπές σας καθώς περπατούσατε με γυμνά πόδια στην αμμουδιά, αισθανθήκατε ένα γλυκό μούδιασμα ή μια ζεστασιά στα πόδια σας. Μια αίσθηση ευεξίας.

Αυτή ακριβώς η αίσθηση είναι η ενέργεια του εδάφους που διαπερνά το σώμα, είναι το αποτέλεσμα της επαφής του σώματός σας που ως καλός αγωγός, έρχεται σε επαφή με τη Γη, δημιουργώντας ένα είδος ηλεκτρικού κυκλώματος. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής διαρκώς απομακρύνει τους ανθρώπους από αυτή τη ροή ενέργειας στο σώμα τους. Φοράμε παπούτσια με λαστιχένιους ή πλαστικούς πάτους που μπλοκάρουν την αγωγιμότητα και βέβαια δεν κοιμόμαστε πια στο έδαφος όπως στο παρελθόν.

Οι έρευνες αποκαλύπτουν τώρα πως αυτή η ενέργεια δημιουργεί μια ξεχωριστή και ευχάριστη αλλαγή στην φυσιολογία. Προάγει την υγεία, την ζωτικότητα, προσφέρει καλύτερο ύπνο, εναρμονίζει και σταθεροποιεί τους βασικούς βιολογικούς ρυθμούς του σώματος, περιορίζει (και συχνά εξαφανίζει) χρόνιες φλεγμονές και ανακουφίζει από πόνους. Η αποσύνδεση από αυτή τη φυσική πηγή ενέργειας που βρίσκεται κάτω απ’ τα πόδια μας, ενδέχεται να είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας πίσω από την εκρηκτική αύξηση των κρουσμάτων των χρόνιων ασθενειών τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικότερα των φλεγμοδών νοσημάτων. (Νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα, ψωρίαση, πολλαπλή σκλήρυνση κλπ)

Αυτές οι αποκαλύψεις είναι το κεντρικό θέμα του νέου βιβλίου Earthing (Γείωση) που είχα την τύχη να γράψω. Οι συνεργάτες συγγραφείς είναι ο γνωστός καρδιολόγος Stephen Sinatra, MD και ο Clint Ober, ένας εκπληκτικός ερευνητής που ανακάλυψε τα πλεονεκτήματα για την υγεία μας, από την επανασύνδεσή μας με τη Γη.

 

Εικόνα 3: Οι παραπάνω φωτογραφίες αίματος σε dark field μικροσκόπιο είναι από τρεις ασθενείς στο ιατρείο του Dr Sinatra πριν (αριστερά) και μετά από γείωση 40 λεπτών (δεξιά). Οι φωτογραφίες δείχνουν καθαρά την αραίωση και αποσύνδεση των κυττάρων του αίματος.

Ο Dr Sinatra την περιγράφει ως την πλέον συναρπαστική ανακάλυψη στο χώρο της υγείας που αντιμετώπισε στα τριάντα χρόνια της καριέρας του. Τη θεωρεί ως μια απλή, πρακτική, αποτελεσματική και σαφώς οικονομικότερη μέθοδο ανιτμετώπισης κοινών ασθενειών που θα κάνει τους ανθρώπους υγιέστερους. Ειδικότερα στον τομέα του, πιστεύει πως θα βελτιώσει σημαντικά προβλήματα καρδιακής αρρυθμίας, αρτηριακής πίεσης, θρομβώσεων και κυκλοφορικών προβλημάτων και θα αυξήσει την ενέργεια των κυττάρων του αίματος.

Πηγή έμπνευσής του ήταν ένα απλό πείραμα που έκανε χρησιμοποιώντας dark field μικροσκόπιο, που έδειξε θεαματική αλλαγή στη συμπεριφορά των κυττάρων του αίματος μετά από μόλις 40 λεπτά γείωσης. Οι αλλαγές φαίνονται καθαρά (εικ. 3 δεξιά μεριά). Παρακάτω παρατίθενται μερικά βασικά σημεία του βιβλίου…

· Ο όρος «γείωση» αναφέρεται στην ανακάλυψη των σημαντικών πλεονεκτημάτων για την υγεία που προέρχονται από την επαφή-σύνδεση με την φυσική ηλεκτρική ενέργεια της επιφάνειας της Γης. Η επαφή αυτή επιτυγχάνεται είτε περπατώντας απλώς με γυμνά πόδια στο έδαφος είτε ερχόμενοι σε επαφή με ειδικές συσκευές-αγωγούς που μας μεταφέρουν την ενέργεια από το έδαφος ενώ εμείς καθόμαστε, δουλεύουμε ή κοιμόμαστε.

· Αυτές οι συσκευές «εσωτερικού χώρου» είναι συνδεδεμένες μέσω καλωδίου με μια σωστά γειωμένη πρίζα στο σπίτι, στο γραφείο κλπ ή με μια κατάλληλα γειωμένη μεταλλική ράβδο έξω. Οι συσκευές που διατίθενται για τη γείωση είναι ειδικά βαμβακερά σεντόνια και μαξιλάρια που επιτρέπουν να κοιμάσαι «γειωμένος» στο κρεβάτι σου, μαξιλάρια για την καρέκλα του γραφείου ή το πάτωμα που επιτρέπουν να δουλεύεις ή να χαλαρώνεις «γειωμένος» καθώς και ταινίες Velcro, συνδεδεμένες με γείωση, που τοποθετούνται στο σώμα σε συγκεκριμένα σημεία πόνου και φλεγμονών. Οι ταινίες αυτές έχουν χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα στις έρευνες για τη Γείωση και έχουν εξαιρετικά κλινικά αποτελέσματα.

· Εκατοντάδες άνθρωποι – ενήλικες και παιδιά- έχουν επωφεληθεί από αυτές τις συσκευές για περισσότερο από μια δεκαετία. Οι εμπειρίες τους, όπως καταγράφονται στο βιβλίο, είναι εντυπωσιακές. Ποδηλατικές ομάδες στο Tour De France χρησιμοποίησαν υπνόσακους με γείωση και είδαν, εντυπωσιακά γρηγορότερη από το συνηθισμένο, ανάρρωση από τραυματισμούς και σωματική εξάντληση.

· Όλοι ζούμε και λειτουργούμε σε έναν ηλεκτρικό πλανήτη και ο καθένας μας είναι ένα σύνολο δυναμικών ηλεκτρικών κυκλωμάτων. Μέσα στο πολύπλοκο σώμα μας, τρισεκατομμύρια κύτταρα λαμβάνουν και μεταδίδουν ενέργεια στα πλαίσια των καθορισμένων βιοχημικών λειτουργιών τους. Η τροφοδοσία των θρεπτικών στοιχείων και του νερού στα κύτταρα ρυθμίζεται από ηλεκτρικά πεδία και κάθε τύπος κυττάρου έχει ένα φάσμα συχνοτήτων στο οποίο λειτουργεί. Η καρδιά, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι μύες και το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι έξοχα παραδείγματα ηλεκτρικών υποσυστημάτων που λειτουργούν μέσα στο βιοηλεκτρικό σώμα μας.

Η αλήθεια είναι πως όλες μας οι κινήσεις, συμπεριφορές και πράξεις ενεργοποιούνται με ηλεκτρισμό. Η έρευνα για την Γείωση δείχνει πως η σύνδεση με τη Γη ενεργοποιεί την άμεση αλλαγή των λειτουργιών του σώματος με βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, του νευρικού και ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και της λειτουργίας των μυών.

· Όλα τα ηλεκτρικά συστήματα και συσκευές είναι γειωμένες, δηλαδή είναι ισοσταθμισμένες από την ηλεκτρική ενέργεια της Γης. Χωρίς γείωση, οι συσκευές δεν θα λειτουργούσαν σωστά. Παρομοίως, όταν είναι σε επαφή με τη Γη, το σώμα λαμβάνει ένα ηλεκτρικό σήμα που ομαλοποιεί και ισοσταθμίζει τα πολλαπλά βιολογικά του συστήματα και μηχανισμούς. Το σήμα αυτό επίσης φαίνεται να είναι πηγή αρνητικά φορτισμένων ελεύθερων ηλεκτρονίων που υπάρχουν σε απεριόριστη ποσότητας στην επιφάνεια της Γης.

Το στοιχείο που μελέτησαν οι επιστήμονες στην έρευνα για τη γείωση, είναι πως η μεταφορά αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων στο σώμα φαίνεται να εξουδετερώνει τα θετικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των ελεύθερων ριζών τα οποία μετά από χρόνια φλεγμονώδη δραστηριότητα οδηγούν σε πολλές κοινές ασθενείες. Θεωρούμε πως το καλύτερο αντιφλεγμονώδες πάνω στον πλανήτη, είναι ο ίδιος ο πλανήτης! Περαιτέρω πιστεύουμε πως μια καταστρεπτική χρόνια φλεγμονή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ανεπάρκειας αρνητικών ηλεκτρονίων, η οποία αποκαθίσταται με την επαφή μας με την αστείρευτη δεξαμενή ελεύθερων ηλεκτρονίων της Γης.

· Όπως το φως του ήλιου μας προσφέρει την βιταμίνη D, η Γη μας προσφέρει ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που ονομάζεται βιταμίνη G (Ground=έδαφος). Τον θεωρούμε ως έναν αγνοημένο παράγοντα πρόκλησης της νόσου, ένα στοιχείο που λείπει. Ο Gary Schwartz, PhD, καθηγητής ψυχολογίας και ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, δείχνει ότι η Γείωση μπορεί να είναι τόσο θεμελιώδους σημασίας όσο το φως του ήλιου, ο αέρας, το νερά και τα θρεπτικά συστατικά.

Η συναρπαστική ανακάλυψη της Γείωσης: Σε όλη την ιστορία, διάφοροι πολιτισμοί ανά τον κόσμο τίμησαν τη σύνδεση με την Γη και περιέγραψαν την ενέργειά της με διάφορους τρόπους. Σε κάποιους από εσάς μπορεί να είναι γνωστή ως Qi στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική και Prana στην Αγιουρβέδα. Μέχρι τώρα, τα σημαντικά οφέλη αυτής της ενέργειας για την υγεία έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό άγνωστα. Χάρη στην περιέργεια και την επιμονή του Clinton Ober,ενός πρωτοπόρου του κλάδου της καλωδιακής τηλεόρασης, τα οφέλη αυτά έρχονται στην επιφάνεια. Ο Ober ήταν επικεφαλήςτης μεγαλύτερης εταιρείας εγκαταστάσεων συστημάτων καλωδιακής τηλεόρασης στην Αμερική.

Το 1993, σε ηλικία 49 ετών και στο απόγειο της καριέρας του, αρρώστησε βαριά όταν ένα απόστημα σχεδόν κατέστρεψε το συκώτι του. Όταν ανέκτησε την υγεία του αποφάσισε να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του και να ψάξει για έναν ανώτερο σκοπό στη ζωή του. Ταξίδεψε σε όλες τις ΗΠΑ για τέσσερα χρόνια ψάχνοντας όπως έλεγε ο ίδιος «για την αποστολή του». Μια μέρα στη Σεντόνα της Αριζόνα, καθισμένος σε ένα παγκάκι στο πάρκο, βλέποντας τους περαστικούς να πηγαινοέρχονται, παρατήρησε πως όλοι φορούσαν παπούτσια με συνθετική σόλα.

Αναρωτήθηκε αν τα συγκεκριμένα παπούτσια που αντκατέστησαν τα δερμάτινα από το 1960 και μετά, μπορεί να είχαν κάποια επίδραση στην υγεία. Συνειδητοποίησε πως ο ίδιος αλλά και οι περισσότεροι περαστικοί ήταν «μονωμένοι» από την ηλεκτρική ενέργεια της Γης. Η σκέψη του πήγε πίσω, στα χρόνια που δούλευε στην καλωδιακή τηλεόραση. Πριν την καλωδιακή τηλεόραση, η εικόνα της τηλεόρασης συχνά χάλαγε λόγω κηλίδων, «χιονών» ή από παράσιτα που προκαλούνταν από ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές.

Στην καλωδιακή εποχή, τα συστήματα σε κάθε σπίτι ήταν γειωμένα και θωρακισμένα και η μετάδοση του σήματος γίνεται μέσω καλωδίου ώστε να αποτρέπονται παρεμβολές εξωτερικών σημάτων. Το καλώδιο αποτελείται από ένα εσωτερικό αγωγό χαλκού, ένα στρώμα μόνωσης και το εξωτερικό κάλυμμα. Αυτό το κάλυμμα είναι συνδεδεμένο στη Γη,σε μια ράβδο γείωσης.  Αυτή είναι η βασική αρχή της γείωσης, της σύνδεσης δηλαδή των ηλεκτρικών συστημάτων των σπιτιών και κάθε κτιρίου με το ενεργειακό πεδίο της Γης, με σκοπό την σταθερότητα και την προστασία από τα ελεύθερα ηλεκτρικά φορτία.

Ο Ober αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε άραγε αυτή η ενέργεια να προστατεύσει τον ανθρώπινο οργανισμό από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία (EMF) του περιβάλλοντος που πολλοί θεωρούν ύπουλα και επικίνδυνα για την υγεία; Θα μπορούσε να παράσχει σταθερότητα στο σώμα; Ήξερε ότι το ανθρώπινο σώμα είναι καλός αγωγός του ρεύματος. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει ένα απλό πείραμα στον εαυτό του.

Τοποθέτησε ένα μεταλλικό πλέγμα πάνω στο κρεβάτι του. Συνέδεσε πάνω στο πλέγμα ένα καλώδιο με κλιπ και έριξε το καλώδιο έξω από το παράθυρο όπου το συνέδεσε σε μια ράβδο γειωμένη στο έδαφος. Στη συνέχεια ξάπλωσε πάνω στο πλέγμα μετρώντας την τάση στο σώμα του. Τότε βρήκε πως όσο ήταν «γειωμένος» πάνω στο πλέγμα, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα είχαν εξαφανιστεί και η τάση του σώματός του ήταν κοντά στο μηδέν.  Χωρίς να το καταλάβει αποκοιμήθηκε και ξύπνησε το επόμενο πρωί. Είχε κοιμηθεί για πρώτη φορά χωρίς παυσίπονα μετά από πολλά χρόνια που ταλαιπωρείτο από ανυπόφορους πόνους και αϋπνίες.

Επανέλαβε το πείραμα κάθε νύχτα για μια εβδομάδα. Τα αποτελέσματα ήταν τα ίδια και επιπλέον οι πόνοι του μειώθηκαν σημαντικά. Αποφάσισε να μιλήσει στους φίλους του για το πείραμά του και τότε αυτοί του ζήτησαν να τους φτιάξει ένα μεταλλικό πλέγμα για τα κρεβάτια τους. πράγμα που φυσικά δέχτηκε. Τα αποτέλέσματα ήταν ίδια και για αυτούς. Καλύτερος ύπνος και λιγότεροι πόνοι.

Επικοινώνησε με ερευνητές πανεπιστημίων προκειμένου να πάρει μια εξήγηση αλλά κανείς δεν γνώριζε κάτι για αυτό και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να το μελετήσει. Αποφασισμένος να βρει μόνος του απαντήσεις και έχοντας πάρει πολύτιμες συμβουλές από προπτυχιακούς φοιτητές του πανεπιστημίου, ξεκίνησε την επιστημονική οδύσσειά του, αν και δεν ήταν επιστήμονας ο ίδιος.

Δώδεκα χρόνια μετά, συνεχίζει ακόμα. Έχει οργανώσει και εμπνεύσει δεκάδες μελέτες ειδικών επιστημόνων οι οποίοι επιβεβαίωσαν τις διαπιστώσεις του για βελτίωση του ύπνου και μείωση των πόνων. Κατέδειξαν με σαφήνεια ότι η Γείωση έχει ισχυρή επιρροή στη λεπτή ισορροπίας μεταξύ της υγείας και της ασθένειας, καθώς και στο προσδόκιμο ζωής. Στη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, ανάπτυσσε και βελτίωνε συνεχώς συστήματα Γείωσης για επιστημονικές μελέτες αλλά και για χρήση από ιδιώτες που ενδιαφέρθηκαν.

Ομαλοποίηση μέσω Γείωσης: Για μένα, η ιδέα της επανασύνδεσης με τη Γη, αποκάλυψε ένα από τα σημαντικότερα θεραπευτικά μυστικά της φύσης. Προσωπικά διαπίστωσα άμεση διακοπή του συνδρόμου των ανήσυχων ποδιών που αντιμετώπιζα όταν άρχισα να κοιμάμαι «γειωμένος» πριν από δύο χρόνια. Πλέον κοιμάμαι «γειωμένος» είτε βρίσκομαι σπίτι είτε σε ταξίδια. Με τον καιρό, το ενοχλητικό ξύπνημα τη νύχτα για ούρηση, συνηθισμένο φαινόμενο για ανθρώπους στην ηλικία μου (72) έχει σταδιακά ελατωθεί. Άλλες φορές ξυπνάω μόνο μια φορά και άλλες καθόλου. Ανάλογη βελτίωση έχει και η σύζυγός μου που ταλαιπωρείται από μυοσκελετικά προβλήματα

Για να αντιληφθείτε μόνοι σας την εμπειρία της γείωσης, απλώς καθίστε ή περπατήστε ξυπόλυτοι στο γρασίδι, στο χώμα ή στην άμμο, δηλαδή σε επιφάνειες-καλούς αγωγούς. Ξύλο, άσφαλτος και πλαστικό δεν είναι καλοί αγωγοί. Σταθείτε για τουλάχιστον μισή ώρα και στο τέλος θα παρατηρήσετε ότι αισθάνεστε πιο ήρεμοι και αν είχατε κάποιο πόνο όταν ξεκινήσατε θα έχει μειωθεί και ίσως θα έχει εξαφανιστεί.

Ο βιοφυσικός James Oschman, PhD, κορυφαίος ειδικός και συγγραφέας για την ενεργειακή ιατρική, συνοψίζοντας αναφέρει: «Τη στιγμή που τα πόδια σας πατάνε στη Γη ή συνδέεστε με αυτή μέσω καλωδίου, αλλάζει η ψυχολογία σας. Ξεκινά αμέσως η ομαλοποίηση του οργανισμού και η αντιφλεγμονώδης λειτουργία του σώματός σας. Οι άνθρωποι εμφανίζουν διαρκώς φλεγμονές επειδή είναι αποσυνδεδεμένοι από τη Γη, την πηγή των ηλεκτρονίων που μπορούν να εξουδετερώσουν τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν την καταστροφή των κυττάρων τους.»

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο (είναι μόνο στα αγγλικά) και να βρείτε λεπτομέρειες για τα αποτελέσματα των ερευνών που διεξάγονται αλλά και τις εντυπώσεις ανθρώπων που δοκίμασαν τη μέθοδο της γείωσης.

Τα οφέλη της Γείωσης: Για περισσότερο από δέκα χρόνια, οι έρευνες για τη Γείωση αλλά και οι πληροφορίες από ανθρώπους που δοκίμασαν τη μέθοδο της Γείωσης έχουν δείξει ένα πλήθος θετικών επιδράσεων. Μερικές από αυτές είναι:

· Μείωση έως και εξάλειψη των συμπτωμάτων πολλών φλεγμονοδών νοσημάτων

· Μείωση έως και εξάλειψη χρόνιων πόνων

· Καλύτερος ύπνος και εξάλειψη αϋπνίας

· Αυξημένη ενέργεια

· Λιγότερο στρες και περισσότερη ηρεμία

· Ομαλοποίηση των βιολογικών ρυθμών του σώματος

· Πιο αραιό αίμα, βελτίωση της αρτηριακής πίεσης και της κυκλοφορίας

· Ένταση των μυών και ανακούφιση από πονοκεφάλους

· Προστασία από ηλεκτρομαγνητικά πεδία

· Ταχύτερη ανάρρωση και ανάκαμψη μετά από τραυματισμούς και έντονη αθλητική δραστηριότητα

Αγόρασε το βιβλίο ΕΔΩ  © Παντελής Χατζησινάκης για την www.miastala.com

Τα μυστικά και ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου

Αρχικό πόστ/σύνδεσμος απο «Λόγιος Ερμής»:

Τα μυστικά και ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου.

 

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι μια από τις περισσότερο σύνθετες δομές της δημιουργίας. Οι μηχανισμοί του είναι τόσο μυστηριώδεις, όσο και οι μηχανισμοί του αστρικού μακρόκοσμου ή του ατομικού μικρόκοσμου. Με τον εγκέφαλο του ανθρώπου εμφανίζεται ένα τρίτο άπειρο , το άπειρο της πολυπλοκότητας. Παρά τις προόδους της επιστήμης αυτά τα άπειρα δεν μειώνονται και μαζί με αυτά αυξάνεται η επίγνωση της άγνοιάς μας. Χτισμένη στις παρυφές μιας ανεξερεύνητης  διανοητικής έκτασης η γνωσιακή επιστήμη μοιάζει με θεόρατο πύργο που κλυδωνίζεται συθέμελα σε κάθε πρόοδο της επιστήμης  Στην κορυφή του πύργου βρίσκονται οι φιλόσοφοι, που εξετάζουν την νόηση από το υψηλότερο και πιο αφηρημένο επίπεδο, στους πιο κάτω ορόφους οι ψυχολόγοι, οι βιολόγοι και οι φυσικοί ερίζουν για την πατρότητα της έρευνας.

Ωστόσο καμιά επιστημονική μεθοδολογία δεν μπορεί από μόνη της να κατευθύνει την πορεία της προόδου. Τα μυστήρια του εγκεφάλου προσεγγίζονται από τις πιο διαφορετικές ειδικότητες. Χρειάζεται να διανύσουμε ακόμα πολύ δρόμο. Αλλά  ας δούμε αρχικά τον δρόμο που ήδη έχουμε βαδίσει.

Η Ιστορία

Κατά την εξέλιξη των γνώσεών μας για τον εγκέφαλό δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά:

1.Η προσπάθεια ερμηνείας του ανάλογα με την μόδα της επιστήμης σε κάθε εποχή. Έτσι την εποχή του ηλεκτρισμού ο εγκέφαλος γίνεται ένα πολύπλοκο ηλεκτρικό κύκλωμα , την εποχή της μικροβιολογίας  ένα σύνθετο χημικό εργαστήριο και τέλος στην εποχή των υπολογιστών ένας υπέρ-υπολογιστής.

2.Υπάρχουν δύο τύποι έρευνας που αντιστοιχούν σε δύο θεωρήσεις φαινομενικά αντίθετες. Η μία αντιμετωπίζει τον εγκέφαλό σα μια ολότητα ενώ η άλλη μελετά τον μεμονωμένο νευρώνα. Αλλα ας αρχίσουμε την περιπλάνηση.

Τη δεκαετία του 1790 ο Λουίτζι Γκαλβάνι έδειξε πως ο ηλεκτρισμός όταν διοχετεύεται σε κομμένα πόδια βατράχου τα κάνει να συσπώνται σα να έχουν ξαναζωντανέψει για μια στιγμή. Έτσι την εποχή εκείνη ταυτίστηκε η λεγόμενη ζωτική ορμή με τον ηλεκτρισμό.

Από τις αρχές τις δεκαετίας του 1980 ο GARY LYNCH  προσπαθεί να προσδιορίσει μια πολύ ειδική  βιοχημική αντίδραση, για την οποία πιστεύει ότι αποτελεί την υποδομή της μνήμης. Αν έχει δίκιο , η διάσπαση ενός μορίου στο εσωτερικό των νευρώνων εξηγεί με πιο τρόπο η εμπειρία προκαλεί μια μεταβολή στον εγκέφαλο.

Πριν από αιώνες οι βρετανοί εμπειριστές υποστήριξαν ότι οι πληροφορίες εισρέουν  διάμεσο των αισθήσεων και αποτυπώνονται  στον εγκέφαλο  ο οποίος μοιάζει με πήλινη πλάκα. Κάθε ανάμνηση αφήνει ένα σημάδι ένα έγγραμμα. Οι εμπειριστές πίστευαν πως όταν γεννιόμαστε αυτή η πλάκα είναι άγραφη μια tambula rasa ενώ αντίθετα ο Κάντ πίστευε ότι αρχίζουμε την ζωή μας εφοδιασμένοι ήδη με μερικές από τις γνώσεις που είναι απαραίτητες για την ερμηνεία του έξω κόσμου.

Πώς όμως αποθηκεύονται αυτές οι πληροφορίες έμφυτες ή επίκτητες?

Προφανώς δεν έχουμε λέξεις ή εικόνες μέσα στο κεφάλι μας Αλλά τότε ποια είναι η εσωτερική γλώσσα στην οποία γράφονται τα συμβάντα της ζωής?

Όταν ανακαλύφθηκε ότι από τον εγκέφαλο εκπέμπονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα η ιδέα της αποθήκευσης πληροφοριών σε κάποιο φυσικό μέσο-είτε αυτό ήταν μια μαγνητοταινία είτε μια ομάδα νευρώνων φάνταζε λιγότερο μυστηριώδης.

Έτσι άρχισε η έρευνα του προσδιορισμού της θέσης στην οποία βρίσκεται αυτή η μνήμη το λεγόμενο έγγραμμα. Ο Lashley σε μια σειρά πειραμάτων που άρχισαν τη δεκαετία του 1920 εκπαίδευσε ποντικούς να περνούν μέσα από ένα λαβύρινθο. Μετά αφαιρούσε ένα μικροσκοπικό κομμάτι από τον εγκέφαλο του ζώου και το ξανατοποθετούσε στον λαβύρινθο. Το σκεπτικό ήταν πως όταν κατά τύχη θα αφαιρούσε  εκείνο το κομμάτι του ιστού που περιείχε τον χάρτη του λαβύρινθου ο ποντικός θα ξεχνούσε ξαφνικά αυτά που είχε μάθει. Καθώς κατέστρεφε σταδιακά τον εγκέφαλο του ζώου αυτό γινόταν ολοένα και πιο νωθρό και έχανε σταδιακά την ικανότητα να περιπλανιέται στον λαβύρινθο ανεξάρτητα από το τμήμα που του είχε αφαιρεθεί.

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ήταν ότι η μνήμη δεν υπάρχει σε ένα μεμονωμένο σημείο, όπως ένας φάκελος μέσα σε μια βιβλιοθήκη αλλά είναι κατά κάποιο τρόπο εξαπλωμένη σα καπνός σε ολόκληρο τον εγκέφαλο. Μήπως λοιπόν ο εγκέφαλος μοιάζει με ένα ολόγραμμα όπου κάθε μικροσκοπικό κομμάτι νευρωνικού ιστού περιέχει όλα όσα γνωρίζει το ζώο?

Εκτός όμως από την ολιστική σχολή του LASHEY υπήρχαν και οι οπαδοί της εντοπιστικής θεωρίας. Ένας από αυτούς ο Penfield πειραματιζόταν με επιληπτικούς.

Διερευνώντας την επιφάνεια του εγκεφάλου με ένα ηλεκτρόδιο. Ανακάλυψε πως όταν άγγιζε με το ηλεκτρόδιο ένα συγκεκριμένο σημείο ο ασθενής νόμιζε πως είχε ακούσει κάποιο ήχο , άλλος ξαναζούσε μια παιδική του εμπειρία, η νόμιζε πως έβλεπε μια λάμψη. Κάθε φορά που διέγειρε αυτό το σημείο η αναμνηση προβαλλόταν από την αρχή. Ωστόσο τόσο το ολογραφικό μοντέλο όσο και το εντοπιστικό μοντέλο μάλλον σύγχυση προκαλούσαν παρά  εξηγούσαν.

Το καθε ειδος ανθρωπινης αισθησης, ειναι αποτελεσμα των ιδιοτητων καποιας συγκεκριμενης νευρικής ινας, η οποια μεταφερει τα ερεθισματα των αισθητηριων οργανων σε διαφορετικα καταλυτικα σημεια του εγκεφάλου

Το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα με την ανάπτυξη της πληροφορικής, η άποψη των οπαδών της εντοπιστικής θεωρίας άρχισε να κερδίζει έδαφος. Αφού σε ένα υπολογιστή οι μνήμες αποθηκεύονται σε πολύ ακριβείς θέσεις γιατί να μην συμβαίνει το ίδιο και στον εγκέφαλο. Όμως ο εγκέφαλος σε αντίθεση με έναν υπολογιστή δεν καταγράφει παθητικά τις πληροφορίες αλλά τις κατατάσσει και τις ανακατατάσσει ενεργητικα σε διάφορες δομές.

Αργότερα η ανακάλυψη της αποθήκευσης των γενετικών πληροφοριών με κωδικοποιημένο τρόπο στο DNA γέννησε την ιδέα ότι το αλφάβητο της μνήμης να είναι ίσως κοινό με αυτό των νουκλεοτιδίων. Να αποτελείται δηλαδή από 4 γράμματα  a,c,t,και g (δηλαδή τα μόρια αδενίνη κυτοσίνη θυμίνη και γουανίνη, τα οποία σχηματίζουν τις οδηγίες για την Παρασκευή ένζυμων και άλλων πρωτεϊνών που αποτελούν την ίδια την ουσία της ζωής.)

Το 1965 ένας νευροβιολόγος ο Α.Jacobson έκανε μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Είχε εκπαιδεύσει ποντικούς να αντιδρούν στο άναμμα ενός λαμπτήρα κατευθυνόμενοι στα δοχεία του φαγητού τους από τα οποία έπαιρναν τροφή ως ανταμοιβή για αυτή τους την συμπεριφορά. Στη συνέχεια σκοτώνοντας τα ζώα εξήγαγε από τον εγκέφαλο τους το RNA και το εισήγαγε στα στομάχια ανεκπαίδευτων ποντικών. Υποστήριξε ότι πράγματι οι ποντικοί έτειναν να κατευθυνθούν στα δοχεία τροφής σαν να είχαν υποβληθεί στην  ίδια διαδικασια. Μήπως το έγγραμμα ήταν κάτι που μπορούσε να μεταφερθεί μέσα σε μια σύριγγα¨? -(Όλα στο χώμα δεν καταλήγουν;)-

Το 1970 ένας ερευνητής ο G.Ungar υποστήριξε ότι η μνήμη δεν κωδικεύεται από τα νουκλεινικά οξέα αλλά από την αλληλουχία των αμινοξέων που συνθέτουν τις πρωτεϊνικέ αλυσίδες. Χρησιμοποιώντας ηλεκτροσόκ εκπαίδευσε ποντικούς να αποφεύγουν το σκοτάδι. Μετά εξήγαγε χημικές ουσίες από τον εγκέφαλο τους. Αναλύοντας το μείγμα , ανακάλυψε μια πρωτεινοειδη ουσία που ονόμασε σκοτοφοβίνη που υπέθεσε ότι περιείχε την ανάμνηση του ηλεκτροσόκ. Όταν εισήγαγε σε άλλους ποντικούς αυτό το μόριο ή ακόμα και μια συνθετική μορφή του, και αυτά τα ζώα έτειναν να φοβούνται το σκοτάδι. Καποιοι τότε έσπευσαν να γράψουν ότι στο μέλλον τα χάπια θα υποκαθιστούσαν τα βιβλία…Οι περισσότεροι επιστήμονες σήμερα πιστεύουν πλέον ότι η σκοτοφοβίνη είναι για την ψυχολογία ότι ήταν το φλογιστόν για την χημεια -αποκύημα της φαντασίας κάποιων ερευνητών-.

Η λειτουργία του εγκεφάλου

Η σύνθεση όμως όλων αυτών των ερευνών οδήγησε τους νευροεπιστήμονες σήμερα να θεωρούν το νευρικό κύτταρο του εγκεφάλου σαν ένα μικρό υπολογιστή και τον εγκέφαλο σαν ένα δίκτυο που αποτελείται από δεκάδες δισεκατομμύρια τέτοια κύτταρα που έχουν την ικανότητα να επεξεργάζονται πληροφορίες. Κάθε νευρικό κύτταρο ή νευρώνας δέχεται ηλεκτρικές όσης μέσω μιας δενδροειδούς δομής που ονομάζεται δενδρίτης. Οι χιλιάδες μικροσκοπικές διακλαδώσεις του δενδρίτη σήματα στο σώμα του νευρικού  κύτταρου. Μερικά από τα εισερχόμενα κύματα διεγείρουν τον νευρώνα, ενώ άλλα τον αναστέλλουν. Αν ο αριθμός των διεγερτικών ώσεων υπερβαίνει τον αριθμό των ανασταλτικών ο νευρώνας αποφορτίζεται στέλνοντας τη δική του ώση κατά μήκος μιας νευρωειδους προέκτασης του που ονομάζεται νευροάξονας.  Ένας μοναδικός νευρώνας δέχεται σήματα από χιλιάδες άλλους νευρώνες και ο νευροάξονας του μπορεί να έχει απειράριθμες διακλαδώσεις μέσω των οποίων διοχετεύει σήματα σε χιλιάδες άλλους νευρώνες. Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε το νευρώνα ως ένα κύτταρο που η ειδικότητα του είναι να μετατρέπει χημικά σήματα σε ηλεκτρικά και αυτά με τη σειρά τους σε χημικά.

Όταν ο εγκέφαλος εκτεθεί σε ένα νέο συμβάν ( την εικόνα ενός προσώπου, τον ήχο ενός γέλιου) με κάποιο τρόπο ενεργοποιείται μια μοναδική διάταξη νευρώνων. Μέσα στο απέραντο δίκτυο των εγκεφαλικών κυττάρων «ανάβει» ένας συγκεκριμένος αστερισμός. Δημιουργείται ένα νέο κύκλωμα που λειτουργεί ως σύμβολο, ως αναπαράσταση κάποιου πράγματος που υπάρχει στον εξωτερικό κόσμο. Η αναγνώριση – ανάμνηση πρέπει να επισυμβαίνει όταν κάποια αντίληψη ανακαλεί μια νευρωνική διάταξη παρόμοια με αυτή που υπάρχει αποθηκευμένη. Ο εγκέφαλος θα αντιληφθεί την ομοιότητα και εμείς θα αισθανθούμε το ευχάριστο σοκ της αναγνώρισης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να είναι κυκλώματα εύπλαστα και διαρκώς μεταβαλλόμενα. Με την απόκτηση νέων γνώσεων τα παλιά κυκλώματα  διαλύονται και σχηματίζονται νέες συνδέσεις, συγκροτώντας και επανασυγκροτώντας ακατάπαυστα τις δικές μας αναπαραστάσεις του κόσμου.

Βλέπουμε λοιπόν πως τόσο ο  Lashey όσο και ο Penifield  μπορεί να είχαν δίκιο. Μια περίπλοκη ανάμνηση όπως η πορεία μέσα σε ένα λαβύρινθο θα πρέπει να βρίσκεται αποθηκευμένη όχι σε μια μοναδική και συγκεκριμένη θέση αλλά μάλλον σε μια εκτεταμένη δομή από νευρώνες. Και ωστόσο η ανάμνηση αυτή μπορεί να ενεργοποιηθεί με το άγγιγμα ενός ηλεκτρόδιου, όπως ενεργοποιείται ένα κύκλωμα όταν γυρίζουμε τον διακόπτη.

Ενα παραδειγμα που μας αποκαλυπτει πως καποιος ανθρωπος θα μπορουσε να εχει ευρυτερη αντιληψη του κοσμου, ενω πιθανοτατα θα χαρακτηριζοταν πνευματικα ασταθης ή απατεώνας.

To επόμενο αποφασιστικό βήμα ήρθε το 1960 από τον νευροβιολόγο Εric Kanel του πανεπιστήμιου της Κολούμπια. Έδειξε ότι μια υποτυπώδης μορφή μάθησης προκαλεί αλλαγές στο απλό νευρικό σύστημα ενός θαλάσσιου σαλιγκαριού της Aplysia.

Ο Kanel ανακάλυψε πως αν αγγίξεις το σιφωνοειδες όργανο της το ζώο αυτόματα συστέλλει το βράγχιο του. Αλλά αν το άγγιγμα συνεχιστεί η αντανακλαστική αντίδραση της Aplysia άρχιζε να εξασθενεί. Το ζώο αρχίζει να αγνοεί το ερέθισμα. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται εθισμός η εξοικείωση και μοιάζει με την δική μας ικανότητα να προσαρμοζόμαστε στον θόρυβο των αυτοκινήτων  κ.λ.π. Διαπίστωσε ότι οι νευρώνες του κυκλώματος που ήταν υπεύθυνοι για την συστολή του βραγχίου μεταβαλλόταν από τα επανειλημμένα αγγίγματα  κατά τέτοιο τρόπο ώστε να απελευθερώνουν μικρότερη ποσότητα νευροδιαβιβαστικής ουσίας στο συναπτικό χάσμα. Οι συνάψεις αυτές κατέληξε δημιουργούν την πλαστικότητα που είναι απαραίτητη στην μάθηση. Ο εγκέφαλος προσαρμόζοντας το κατώφλι ενεργοποίησης εκατομμυρίων συνάψεων, είναι σε θέση να αυτοοργανώνεται και από ένα άμορφο συνοθύλευμα νευρώνων να γίνεται ένας πολύπλοκος επεξεργαστής πληροφοριών. -(Γίνομαι αυτό που επανειλημμένως κάνω)-

Για να αποκτήσουμε μια ιδέα για την πολυπλοκότητα του εγκεφάλου πρέπει να πούμε ότι σχηματίζονται νευρωνικές ομάδες από 50- 10.000 νευρώνες(νευρώνας είναι το κάθε νευρικό κύτταρο με τον νευράξονα του) και υπάρχουν περίπου 100 εκατομμύρια τέτοιες νευρωνικές ομάδες. Όλοι αυτοί οι περίπου 11 δισεκατομμύρια νευρώνες συνδέονται μεταξύ τους και ο κάθε νευρώνας αναπτύσσει μέχρι και 50.000 συνάψεις με άλλους νευρώνες. Είναι μια απίστευτη πολυπλοκότητα που μόνο η εξέλιξη θα μπορούσε σταδιακά να δημιουργήσει. (Το μέγεθος όλων των συνάψεων που θα μπορούσαν δυνητικά να γίνουν μεταξύ των νευρώνων είναι ένας ασύλληπτα μεγάλος αριθμός, της τάξεως του αριθμού των μορίων του γνωστού σύμπαντος. Σχηματίζουν όμως ‘’μόνο’’ ένα τρισεκατομμύριο συνδέσεις, αριθμός όπως καταλαβαίνουμε και πάλι τεράστιος).

Από αυτές τις νευρωνικές ομάδες σχηματίζονται διάφορα δίκτυα της πιο διαφορετικής πολυπλοκότητας. Από τα πιο απλά, μέχρι τα πιο σύνθετα που ολοκληρώνουν μεγάλο αριθμό άλλων νευρωνικών δικτύων και αφορούν πρότυπα συμπεριφοράς. Που έχουν είτε συγκεκριμένη ανατομική δομή που προέκυψε από το αναπτυξιακό σχέδιο του εγκεφάλου, είτε λειτουργικό χαρακτήρα με σταθερότερες ή λιγότερο σταθερές συνδέσεις. Όταν πρόκειται να παρθεί μια απόφαση, γίνεται κατά κάποιο τρόπο ένας ανταγωνισμός μεταξύ των δικτύων, μία στάθμιση των δεδομένων, παίρνοντας υπ’ όψη και τις προηγούμενες εμπειρίες, για το πώς θα επιτευχθεί το καταλληλότερο αποτέλεσμα για τον οργανισμό, όπως το αντιλαμβάνεται την δεδομένη στιγμή. Υπάρχει βέβαια και ένα ιεραρχημένο σύστημα αναγκών καθώς και προτύπων συμπεριφοράς που δημιουργήθηκαν σε διαφορετικά στάδια της ανάπτυξης, με μία τάση τα παλαιότερα να διατηρούν μια  αξιοσημείωτη σταθερότητα, με τα νεότερα να παίζουν ένα ρόλο ελέγχου με αποτρεπτική ή ενισχυτική δράση.

Δηλαδή ο επιλεκτικός μηχανισμός λειτουργεί και στο επίπεδο του εγκεφάλου, ανάμεσα σε διαφορετικές δυνατότητες, που με ένα γενικό τρόπο μας έχει εφοδιάσει η εξέλιξη.

Στις χαμηλές εξελικτικές βαθμίδες, σ’ αυτήν την αλληλεπίδραση τον κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος, που επιλέγουν κατά κάποιο τρόπο την κατάλληλη συμπεριφορά από τα εγγεγραμμένα (γενετικά ή σαν αποτέλεσμα μάθησης ή συνδυασμό τους σε διάφορες αναλογίες) πρότυπα συμπεριφοράς.  Με την ανάπτυξη όμως της πρωτογενούς νόησης και συνείδησης που χαρακτηρίζει πολλά ζώα και πολύ περισσότερο με την νόηση και  συνείδηση ανώτερης τάξης που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, περνάμε σε μία αλληλεπίδραση όπου το σκεπτόμενο υποκείμενο μπορεί να αναστείλει ή να ενισχύσει κάποιο πρότυπο συμπεριφοράς και να επιλέξει μεταξύ διαφορετικών προτύπων, ποιο συμφέρει περισσότερο.  Οι παράγοντες που συνυπολογίζονται συμπεριλαμβάνουν όλα τα επίπεδα του οργανισμού, από το καθαρά βιολογικό επίπεδο και τις άμεσες ανάγκες επιβίωσης, τις συναισθηματικές ανάγκες αλλά και τον υπολογισμό που γίνεται από τα νεότερα τμήματα του εγκεφάλου με βάση τα πρότυπα συμπεριφοράς που έχει αναπτύξει και τις δυνατότητες ελέγχου των αρχικών παρορμήσεων, τις ιστορίες μέσα στις οποίες έχει εντάξει την έννοια του εαυτού του, για έναν πιο μακροπρόθεσμο υπολογισμό των συμφερόντων του. Ο συνυπολογισμός όλων αυτών των παραγόντων σε μεγάλο βαθμό γίνεται ασυνείδητα και σε ένα μικρότερο βαθμό συνειδητά. Η συνείδηση παρεμβαίνει όταν υπάρχουν περισσότερες εναλλακτικές δυνατότητες, ώστε να σταματήσει μια δράση που δεν είναι επωφελής ή να τις εξετάσει, ας πούμε, για να επιλεγεί η καταλληλότερη. Το τελικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την  ισχύ των διαφόρων παραγόντων που επιδρούν στη λήψη της απόφασης, τα βασικά πρότυπα συμπεριφοράς με τα οποία έχουμε μάθει να αντιδρούμε, το πόσο κοινωνικά αποδεκτή είναι η δράση μας, το πώς θα παρουσιασθεί για να φαίνεται κοινωνικά αποδεκτή, αν κάποια πρότυπα συμπεριφοράς που για διάφορους λόγους έχουμε υιοθετήσει έρχονται σε αντίθεση με βασικότερες συναισθηματικές μας ανάγκες που δεν τις ικανοποιούμε κτλ, ένα άπειρο πλέγμα παραγόντων που θα επιδράσουν στο τελικό αποτέλεσμα.

Η συμβολική γλώσσα του εγκεφάλου

Ποια είναι τα σύμβολα και η σύνταξη που χρησιμοποιεί η γλώσσα του εγκεφάλου?
Κάποτε οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι λέξεις είχαν μαγικές ιδιότητες, ότι ήταν ιεροί ήχοι που συνδεόταν στενά με τα πράγματα που αναπαριστούσαν. Οι πρώτες γλώσσες χρησιμοποιούσαν ιδεογράμματα για την λέξη που αναπαριστούσαν.

Στην αστρολογία, κάποτε πίστευαν ότι οι σχηματισμοί των άστρων και των πλανητών στον ουρανό διέθεταν κάποιο ιδιαίτερο νόημα επειδή έμοιαζαν με πράγματα πάνω στην γη. Ο Άρης ήταν για παράδειγμα κόκκινος το αίμα είναι κόκκινο τα ρουμπίνια είναι κόκκινα .Επομένως θα έπρεπε να υπάρχει μια σχέση μεταξύ τους..

Με την  εμφάνιση των υπολογιστών έχουμε πλέον συνηθίσει να σκεφτόμαστε  με τεχνητές συμβολικές γλώσσες  και να αποδίδουμε ένα σύμβολο σε κάθε πράγμα. Έτσι το γράμμα Α για έναν υπολογιστή είναι μια σειρά από αριθμούς  0 και 1 που διατάσσονται με συγκεκριμένο τρόπο.

Η αυθαίρετη σύνδεση ανάμεσα σε σύμβολο και αντικείμενο ισχύει πιθανώς και για τις γλώσσες του εγκεφάλου. Μια διάταξη νευρώνων που εκφορτίζονται όλοι ταυτόχρονα μπορεί να αντιπροσωπεύει την λέξη πέτρα Αυτή όμως η διάταξη ,αυτός ο αστερισμός των νευρώνων δεν είναι απαραίτητο να αποτελείται από τους ίδιους νευρώνες αλλά μπορεί απλά να κρατά το σχήμα του χρησιμοποιώντας άλλους νευρώνες. Μετατοπίζεται όπως μια κινούμενη φράση κατά μήκος ενός ηλεκτρονικού πίνακα. Οι λέξεις δεν θα έπρεπε να αποτελούν μικρούς και σκληρούς πυρήνες νοήματος. Λόγου χάρη για την  λέξη σκηνή αυτή η ακουστική κωδίκευση θα πρέπει να συνδέεται με νευρωνικές διατάξεις που αναπαριστούν άλλες σημασίες της λέξης όπως :αντίσκηνο, το μέρος του θεάτρου , ένα επεισόδιο μια συμπλοκή κ.λ.π.

Από τη στιγμή που μια διάταξη νευρόνων ενεργοποιήται η διέγερση θα εξαπλώνεται διεγείρωντας διατάξεις νευρόνων που με την σειρά τους θα διεγείρουν άλλες.Η σημασία θα εξαπλώνεται μεσα από το εγκεφαλικό πλέγμα των συνειρμων όπως τα ομόκεντρα κύματα που σχηματίζονται από τη πτώση μιας πέτρας σε μια λίμνη.

Νευρώνα προς νευρώνα διαπλέκουμε νοητικές δομές, οικοδομώντας παλάτια της μνήμης που τα κουβαλούμε μέσα μας ώσπου να πεθάνουμε.Οι επιστήμονες και οι φιλόσοφοι δεν θα σταματήσουν ποτέ να μαθαίνουν να διαβάζουν τα αρχιτεκτονικά σχέδια αυτών των κόσμων που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μας.

Ζουμε μεσα σε εναν υπεροχο κοσμο. Χρωματα, ηχοι, γευσεις, δημιουργουν γυρω μας ενα μαγικο και στερεο κουκουλι που σαν αορατη και ονειρικη φυλακη, μας απαγορευει να καταλαβουμε τι συμβαινει εξω απο αυτην. Φοβεροι φυλακες της απομονωσης μας, ειναι οι λειτουργιες των αισθησεων μας. Οι οποιες μετασχηματιζουν επιλεκτικα την αληθεια, μιας εννοιες και αδιαιρετης συμπαντικης πραγματικοτητας σε εξατομικευμενες εικονες, χρωματα, ηχους και οσμες. Οσο και αν δεν γινεται κατανοητο απο την κλασσικη επιστημη, το υλικο συμπαν που αντιλαβανομαστε γυρω μας, δεν ειναι το πραγματικο συμπαν, αλλα ειναι το συμπαν που η ψευδαισθηση του μυαλου μας φτιαχνει. Ζουμε μεσα στη φυλακη ενος εγκεφαλικου ματριξ, που μονο η θεικη σπιθα της νοησης, μπορει να μας απελευθερωσει. Μια νοηση ομως που ο δυτικος πολιτισμος κανει τα αδυνατα δυνατα να τη συντριψει, μεσα απο τα εκπαιδευτικα συστηματα, τη θεοποιηση του ματριξ της υλης, και την αναζητηση της ευτυχιας στους δρομους του αλογου κερδους και της προσκαιρης ανθρωπινης φιλοδοξιας.