Έχετε δεί τους μελλοθάνατους δια απαγχονισμού,σε ταινίες ή ντοκυμαντέρ?Τους περνάνε μια μάυρη κουκούλα ναί?Αυτή η μάυρη κουκούλα είναι οι διαφημίσεις και τα δελτία ειδήσεων,αυτά δηλαδή που μας κρατάνε εκτός πραγματικότητας,μας απομακρύνουν απο αυτή,γιατί ακριβώς αυτή θέλουν να ελέγχουν ώστε να είναι οι άρχοντες του παιχνιδιού.Βλέπετε,στην βάση της η κοινωνία μας στηρίζεται στον αρνητισμό,αυτή είναι η μάυρη κουκούλα.Ο μελλοθάνατος είναι ήδη νεκρός βέβαια,απο την στιγμή που επέλεξε,εθελούσια,να κάνει αυτό που έκανε.Το ότι οδηγήθηκε σε αυτό το γεγονός,είναι αποτέλεσμα της μή σκέψης που καθορίζει την ζωή του καθ’όλη την διάρκειά της.
Περιλιπτικά,αποσπάσματα της ταινίας/ντοκυμαντέρ «Γήινοι»,γιατί μερικές φορές,το διάβασμα δίνει μια διαφορετική οπτική απο την εικόνα κι ας λένε οτι η εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις.Συνήθως παρασυρόμαστε απο την εικόνα και δεν συμετέχει τόσο η σκέψη…Διαβάστε λοιπόν.
ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
1. ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ
2. ΒΙΑΙΗ ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ
3. ΑΠΟΔΟΧΗ
ΓΗΙΝΟΙ,Γήινος: ουσ. Αυτός που κατοικεί τη γη.
Από τη στιγμή που όλοι μας κατοικούμε τη γη, όλοι μας θεωρούμαστε γήινοι.Δεν υπάρχει σεξισμός, ρατσισμός ή σπησισισμός, στον όρο γήινος.Αυτό περιλαμβάνει κάθε έναν από μας: θερμόαιμο ή ψυχρόαιμο,θηλαστικό,σπονδυλωτό ή ασπόνδυλο,πουλί,ερπετό,αμφίβιο,ψάρι και ανθρωποειδές.Οι άνθρωποι επομένως, μη όντας το μοναδικό είδος στον πλανήτη, μοιράζονται αυτό τον κόσμομε εκατομμύρια άλλα ζωντανά όντα, καθώς όλοι μας εξελισσόμαστε εδώ μαζί.
Παρ’ όλ’ αυτά, ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει την τάση να κυριαρχήσει τη γη, συχνά μεταχειρίζοντας τα άλλα γήινα όντα ως απλά αντικείμενα.Αυτό εννοούμε με τον όρο σπησισισμός.
Αναλογικά με τον ρατσισμό και τον σεξισμό, ο όρος σπησισισμός, είναι η προκατάληψη, ή η νοοτροπία μεροληψίας υπέρ των ενδιαφερόντων των μελών του ίδιου είδους κάποιου και εναντίoν των ενδιαφερόντων των μελών των άλλων ειδών.Εάν ένα πλάσμα υποφέρει, δεν μπορεί να υπάρχει ηθική δικαιολογία για την άρνηση να ληφθούν υπ’ όψιν τα δεινά του.Ασχέτως της φύσης του πλάσματος, η αρχή της ισότητας, απαιτεί ότι τα δεινά κάποιου, είναι ίσα με παρόμοια δεινά οποιουδήποτε άλλου όντος.
Οι ρατσιστές παραβιάζουν την αρχή της ισότητας, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στα ενδιαφέροντα των μελών της δικής τους φυλής, όταν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των ενδιαφερόντων τους και των ενδιαφερόντων αυτών που ανήκουν σε άλλη φυλή.Οι σεξιστές παραβιάζουν την αρχή της ισότητας, ευνοώντας τα ενδιαφέροντα του δικού τους φύλο.Παρομοίως, οι σπησισιστές δίνουν προτεραιότητα στα ενδιαφέροντα του είδους τους, επί των ενδιαφερόντων των μελών των άλλων ειδών.
Σε κάθε περίπτωση, το μοτίβο είναι πανομοιότυπο.
Αν και μεταξύ των μελών της ανθρώπινης οικογένειας αναγνωρίζουμε το ηθικό μέλημα του σεβασμού ότι -κάθε άνθρωπος είναι κάποιος, όχι κάτι- ηθικά ασεβής μεταχείριση συμβαίνει όταν αυτοί που βρίσκονται στο πάνω άκρο μιας σχέσης ισχύος, μεταχειρίζονται τους λιγότερο ισχυρούς ως απλά αντικείμενα.
Ο βιαστής μεταχειρίζεται έτσι το θύμα του βιασμού. Ο παιδεραστής το παιδί στο οποίο ασέλγησε.Ο αφέντης τον σκλάβο.Σε κάθε τέτοια περίπτωση, οι άνθρωποι που έχουν ισχύ εκμεταλλεύονται αυτούς που δεν έχουν.Μήπως ισχύει το ίδιο στο πως οι άνθρωποι μεταχειρίζονται τα άλλα ζώα, ή τους άλλους γήινους;Αφού οι άνθρωποι και τα ζώα δεν είναι το ίδιο, από όλες τις απόψεις.Αλλά το ερώτημα της ομοιότητας έχει ένα άλλο πρόσωπο.
Σίγουρα, τα ζώα δεν έχουν όλες τις επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι.Σίγουρα, δεν αντιλαμβάνονται ό,τι αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι.Και όμως, εμείς και αυτά έχουμε κάποιες κοινές επιθυμίες και αντιλαμβανόμαστε κάποια κοινά πράγματα.Οι επιθυμίες για τροφή και νερό, καταφύγιο και συντροφιά, ελευθερία κινήσεως και αποφυγή πόνου.Οι επιθυμίες αυτές είναι κοινές στα μη ανθρώπινα ζώα και στα ανθρώπινα όντα.Όσον αφορά την αντίληψη, όπως οι άνθρωποι, πολλά ζώα κατανοούν τον κόσμο στον οποίο ζουν και κινούνται.Διαφορετικά, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν.Έτσι πίσω από τις τόσες διαφορές, υπάρχει ομοιότητα.
Όπως εμείς, τα ζώα αυτά είναι εφοδιασμένα με το μυστήριο και το θαύμα της συνείδησης.Όπως εμείς, δεν είναι μόνα στον κόσμο και το γνωρίζουν.Όπως εμείς, είναι τα ψυχολογικά κέντρα μιας ζωής που είναι μοναδικά δικιά τους.
Σ’ αυτές τις θεμελιώδεις απόψεις, οι άνθρωποι στέκονται στα τέσσερα, τρόπος του λέγειν, με τα γουρούνια και τις αγελάδες, τις κότες και τις γαλοπούλες.Τι περιμένουν αυτά τα ζώα από μας, πως πρέπει να τα μεταχειριζόμαστε ηθικά, είναι ερωτήσεις των οποίων οι απαντήσεις αρχίζουν με την αναγνώριση της ψυχολογικής μας συγγένειας μ’ αυτά.
Έτσι στην υπόλοιπη ταινία καταδεικνύεται σε πέντε τομείς πως τα ζώα έχουν φτάσει στο σημείο να υπηρετούν την ανθρωπότητα…… μη τυχόν και το ξεχάσουμε.
Ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Isaac Bashevis Singer, έγραψε στη μεγάλης επιτυχίας νουβέλα του
“Enemies, A Love Story”, τα παρακάτω:
“Όσο συχνά ο Χέρμαν ήταν μάρτυρας της σφαγής ζώων και ψαριών,
πάντα είχε την ίδια σκέψη: Στη συμπεριφορά τους προς τα πλάσματα, όλοι οι άνθρωποι ήταν Ναζί.
Η υπεροψία με την οποία ο άνθρωπος μπορούσε να συμπεριφέρεται στα άλλα είδη όπως τον ευχαριστεί, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των πιο ακραίων ρατσιστικών θεωριών.Την αρχή του δικαίου του ισχυρού.”
Η σύγκριση εδώ με το ολοκαύτωμα είναι και εσκεμμένη και προφανής:Μια ομάδα από ζωντανά όντα, αγωνιά μέσα στα χέρια μιας άλλης. Αν και κάποιοι θα διαφωνήσουν στο ότι τα δεινά των ζώων μπορούν πιθανόν να συγκριθούν μ’ αυτά των Εβραίων ή των σκλάβων, υπάρχει στην πραγματικότητα, ένας παραλληλισμός.Και για τους φυλακισμένους και τα θύματα αυτών των μαζικών σφαγών, το ολοκαύτωμα τους θα συνεχίζεται για πολύ ακόμα.
Στο βιβλίο του “The Outermost House”, ο συγγραφέας Henry Beston έγραψε,
“Χρειαζόμαστε μια άλλη σοφότερη και ίσως πιο μυστικιστική αντίληψη για τα ζώα.Απομακρυσμένος από την καθολική φύση και ζώντας με περίπλοκα τεχνάσματα, ο άνθρωπος στον πολιτισμό παρατηρεί τα πλάσματα μέσα από το φακό της γνώσης του και βλέπει μέσω αυτού ένα πούπουλο μεγενθυμένω και ολόκληρη την εικόνα παραμορφωμένη.Τα αντιμετωπίζουμε συγκαταβατικά για τις ατέλειές τους.Για την τραγική τους μοίρα να έχουν πάρει μορφή τόσο κατώτερη της δικής μας.Και επ’ αυτού σφάλλουμε και σφάλλουμε σε μεγάλο βαθμό. Για το λόγο ότι τα ζώα δεν μετριούνται σε σχέση με τον άνθρωπο.Σε ένα κόσμο γηραιότερο και πιο ολοκληρωμένο από το δικό μας,αυτά δρουν ολοκληρωμένα. Χρισμένα με επεκτάσεις αισθήσεων που εμείς χάσαμε ή δεν αποκτήσαμε ποτέ. Ζώντας από φωνές που ποτέ δεν θα ακούσουμε.Δεν είναι όμοιά μας.Δεν είναι κατώτερά μας.Είναι άλλα έθνη.Πιασμένα μαζί μας στο δίχτυ της ζωής και του χρόνου. Φυλακισμένα μαζί μας στο μεγαλείο και την επώδυνη προσπάθεια της γης.”
Τα περισσότερα ανθρώπινα όντα είναι σπησισιστές.Η ταινία αυτή δείχνει συνηθισμένα ανθρώπινα όντα όχι λίγους κατ’ εξαίρεση σκληρούς ή άκαρδους ανθρώπους, αλλά τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, να παίζουν ενεργό ρόλο, να συναινούν, και να επιτρέπουν πρακτικές πληρωμένες από τους φόρους τους που απαιτούν τη θυσία των πιο σημαντικών ενδιαφερόντων των μελών των άλλων ειδών, με σκοπό να προωθήσουν τα πιο ασήμαντα ενδιαφέροντα του δικού μας είδους.
Η ελπίδα για τα ζώα του αύριο πρόκειται να βρεθεί σε μια Ανθρώπινη Κουλτούρα η οποία μαθαίνει να νιώθει πέραν του εαυτού της.Πρέπει να μάθουμε την εμπάθεια.Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε μέσα στα μάτια ενός ζώου και να νιώσουμε ότι η ζωή τους έχει αξία επειδή είναι ζωντανά.
Έχει ειπωθεί ότι αν έπρεπε να σκοτώσουμε οι ίδιοι για το κρέας μας, όλοι θα ήμασταν χορτοφάγοι.Βέβαια, πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν επισκεφτεί ποτέ ένα σφαγείο, και πλάνα από λειτουργίες σφαγείων δεν είναι δημοφιλή στην τηλεόραση.Οι άνθρωποι ίσως ελπίζουν ότι το κρέας που αγοράζουν προήλθε από κάποιο ζώο που πέθανε χωρίς πόνο, αλλά στην πραγματικότητα δεν θέλουν να γνωρίζουν γι’ αυτό. Ωστόσο αυτοί που, με τις αγορές τους, απαιτούν τη θανάτωση ζώων, δεν τους αξίζει να προστατευτούν απ’ αυτό, ή από κάθε άλλη πλευρά της παραγωγής του κρέατος που αγοράζουν.
Από πού λοιπόν προέρχεται η τροφή μας;[…] Και γι’ αυτούς που νομίζουν πως το να τρως θαλασσινά είναι “πιο υγιεινό” από τα ζώα της ξηράς, απλώς θυμηθείτε μόνο πόσα απόβλητα και μολυσμένα στοιχεία απορρίπτονται στους ωκεανούς μας. Στο παρελθόν, πετρελαϊκές, πυρηνικές και χημικές βιομηχανίες έχουν πράξει λιγοστά για την προστασία των θαλάσσιων περιβάλλοντων. Και η απόρριψη λυμάτων πάνω ή κάτω του θαλάσσιου βυθού, έχει αποδειχτεί πάντα ένα βολικό μέρος για την απαλλαγή από τα ακατάλληλα απόβλητα.
Οι σημερινοί εμπορικοί αλιείς εντείνουν την κατάσταση αυτή σε μαζική κλίμακα. Χρησιμοποιούν τεράστιες βιομηχανικές τράτες, με μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου και προχωρημένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό για εντοπισμό και πιάσιμο ψαριών. Γιγάντια δίχτυα απλώνονται κατά μήκος του ωκεανού, καταβροχθίζοντας οτιδήποτε βρίσκεται στο πέρασμά τους.Αυτές οι τράτες, μαζί με την αυξημένη όρεξη μας για θαλασσινά, αδειάζουν τους ωκεανούς από τη θαλάσσια ζωή με ανησυχητικό ρυθμό.Ήδη, 13 από τους 17 κυριότερους παγκόσμιους ψαρότοπους έχουνε αδειάσει ή είναι σε σοβαρό μαρασμό. οι άλλοι τέσσερις έχουν υπερεκμεταλλευτεί ή έχουν πλήρως εκμεταλλευτεί.
Το πρόσφατο ξέσπασμα του pfiesteria, ενός μικροοργανισμού 1000 φορές πιο ισχυρού από το κυάνιο, παραγόμενο από εκατομμύρια γαλόνια ανεπεξέργαστων περιττωμάτων και ούρων χοίρων, τα οποία χύνονται σε ποταμούς, λίμνες και ωκεανούς, μετατρέποντας τα οικοσυστήματα σε βρώμικες τουαλέτες, αποδεικνύει ό,τι πιο ανησυχητικό. Απειλώντας τη θαλάσσια ζωή και τους ανθρώπους, ο Pfiesteria έχει σκοτώσει πάνω από ένα δισεκατομμύριο ψάρια, το μεγαλύτερο θανατηφόρο πλήγμα ψαριών στην ιστορία, και συνεχίζει να εξαπλώνεται. Ίχνη του pfiesteria έχουν
ήδη βρεθεί από το Long Island, μέχρι τον κόλπο της Florida, σε αποστάσεις μέχρι 1000 μιλίων. Στην πραγματικότητα, αυτή η από νερού εισβολή του pfiesteria αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ξεσπάσματα λοιμογόνου μικροοργανισμού στην ιστορία των ΗΠΑ.
Είναι βιολογικός κίνδυνος επιπέδου 3.Ο ιός Ebola είναι επιπέδου 4.Ο ιός του AIDS είναι επιπέδου 2.Και αυτό το μικρόβιο μεταλλάχθηκε ως άμεσο αποτέλεσμα της μαζικής κατανάλωσης ζώων εκ μέρους μας, και ειδικότερα του χοιρινού. Με τις φάρμες παραγωγής να παχαίνουν εκατομμύρια γουρούνια για σφαγή, καταναλώνονται σιτηρά και παράγονται απόβλητα.
Στα ροντέο, οι ταύροι και τα άλογα δεν αναπηδούν επειδή είναι άγρια, αλλά επειδή πονάνε. Μια ζώνη, που αποκαλείται πλευρικό λουρί ή λουρί αναπήδησης, προσδένεται γύρω από το σώμα του ζώου μέχρι τα γεννητικά όργανα.Καθώς το ζώο εξέρχεται, ένα τράβηγμα της ζώνης είναι αρκετό για να αρχίσει το ζώο να πηδάει απ’ τον πόνο. Πέραν των άλλων τραυματισμών που υφίστανται τα ζώα στα ροντέο, όπως σπασμένα πόδια, εξάπτονται επίσης από χτυπήματα, πειράγματα, ηλεκτροσόκ, και βασανίζονται με διάφορους τρόπους ώστε να πεταχτούν αφηνιασμένα.
Σε ανούσια, ασήμαντα, αλλόκοτα αγωνίσματα σχεδιασμένα για αποκόμιση κέρδους και ψυχαγωγία.Εκτός από την απώλεια του φυσικού περιβάλλοντος, το κυνήγι είναι η πρώτη απειλή της άγριας ζωής σήμερα. Οι κυνηγοί σκοτώνουν πάνω από 200 εκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο. Ελάφια, κουνέλια, και σκίουροι είναι πρώτοι στη λίστα των επιθυμητών στόχων. Δεν υπάρχει αμφιβολία.Αν το κυνήγι είναι άθλημα, είναι ένα αιματηρό άθλημα.Οι στόχοι είναι ζωντανοί, και υφίστανται βίαιους θανάτους.
Το ψάρεμα είναι επίσης θανάσιμο άθλημα, όπου τα μη ανθρώπινα ζώα υποφέρουν.Ερευνητές έχουν συμπεράνει, πως τα ψάρια εκδηλώνουν συμπεριφορά πόνου με τον ίδιο τρόπο με τα θηλαστικά.Ανατομικά, φυσιολογικά και βιολογικά, το σύστημα πόνου στα ψάρια είναι το ίδιο με των πουλιών και των θηλαστικών.Με άλλα λόγια, τα ψάρια είναι οργανισμοί που αισθάνονται, άρα φυσικά νιώθουν πόνο.
Για αυτούς που πιστεύουν ότι τα ψάρια πεθαίνουν πιο “ήπια”, λάβετε υπ’όψιν ότι τα αισθητήρια όργανα τους είναι άκρως ανεπτυγμένα, το νευρικό τους σύστημα είναι περίπλοκο, τα νευρικά τους κύτταρα παρόμοια με τα δικά μας,Και οι αντιδράσεις τους σε συγκεκριμένα ερεθίσματα είναι άμεσες και έντονες.
Όταν πηγαίνουμε στο τσίρκο, σπάνια αναρωτιόμαστε έστω για μια στιγμή: Τι υποκινεί ένα ζώο να κάνει κάτι αφύσικο, ακόμη κι επικίνδυνο, όπως να πηδάει μέσα από φλόγες, να ισορροπεί στο ένα πόδι, ή να βουτάει στο νερό από ασταθής πλατφόρμες ψηλά στον αέρα;Οι εκπαιδευτές ζώων θα ‘θέλαν να πιστεύει ο κόσμος πως τα ζώα οδηγούνται σε τέτοιες ενέργειες καλοπιάνοντάς τα υποσχόμενοι ανταμοιβές.Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα ζώα το κάνουν επειδή φοβούνται τη τιμωρία.
Στην ουσία, τα τσίρκο καταδικάζουν ζώα που είναι από τη φύση τους άγρια να ζούνε απομονωμένα σε μικροσκοπικά, έρημα κλουβιά, αρνούμενα κανονική άσκηση και κοινωνικοποίηση, μεταφέροντάς τα από μέρος σε μέρος,Και αλυσοδένοντάς τα για το 95% της ζωής τους.
Κυριαρχία, υποδούλωση και πόνος, είναι αναπόσπαστα κομμάτια της εκπαιδευτικής διαδικασίας.(Εδώ να συμπληρώσω το προσωπικό μου σχόλιο,οτι ανάλογου είδους εκπαίδευση περνάνε και διάφορι αθλητές,π.χ. ενόργανης γυμναστικής κτλ.,όσο περίεργο και αν ακούγεται.Επίσης εδώ υπάρχει μια αλληγορία,όπως εκπαιδέυουμε εμείς τους σκύλους και κάνουν πάντα το θέλημά μας,έτσι μας εκπαιδέυει και το σύστημα,να σκεφτόμαστε αυτά που θέλει,όπως τα θέλει,να συμπράτουμε στην απληστία και τον καννιβαλισμό εκούσια,κι ας είναι δίχως σκέψη.Το μυαλό μας υπάρχει,είναι δικό μας,το οτι αρνούμαστε να σκεφτούμε είναι δική μας ευθύνη και μόνο.Δεν υπάρχει δικαιολογία σε κανένα επίπεδο ή βαθμό)
Είναι οι ζωολογικοί κήποι πολύτιμοι εκπαιδευτικοί και προστατευτικοί θεσμοί;Σίγουρα οι ζωολογικοί κήποι έχουν ενδιαφέρον, αλλά εκπαιδευτικοί είναι μόνο με τη έννοια ότι
διδάσκουν την περιφρόνηση προς τη φύση των άλλων ζωντανών όντων.Πέραν αυτού, τι μπορούμε να μάθουμε για τα άγρια ζώα, βλέποντας τα σε καθεστώς αιχμαλωσίας;
Οι ζωολογικοί κήποι υπάρχουν επειδή εκπλησσόμαστε από εξωτικά πράγματα, και στους επισκέπτες των ζωολογικών κήπων, τα ζώα είναι μόνο αυτό:
Πράγματα.Και στις δύο περιπτώσεις, στα τσίρκο ή στους ζωολογικούς κήπους, άγρια και εξωτικά ζώα αιχμαλωτίζονται, εγκλείονται σε κλουβιά, μεταφέρονται και εκπαιδεύονται, για να κάνουν αυτό που
οι άνθρωποι τα θέλουν να κάνουν.
Στη καλύτερη περίπτωση, ο όρος “ταυρομαχία” είναι παρερμηνεία, καθώς ο ανταγωνισμός είναι ελάχιστος ανάμεσα στο ξίφος ενός ευέλικτου ματαδόρ – που στα ισπανικά σημαίνει δολοφόνος – και σε ένα συγχυσμένο, σακατεμένο, ψυχολογικά βασανισμένο, και φυσικά εξουθενωμένο ταύρο.
Πολλοί διακεκριμένοι πρώην ταυρομάχοι αναφέρουν ότι οι ταύροι εξουθενώνονται σκόπιμα
με ηρεμιστικά και καθαρτικά, χτυπήματα στα νεφρά, και μεγάλα βάρη κρεμασμένα γύρω από τους λαιμούς τους για βδομάδες πριν τον αγώνα.
Κάποια από τα ζώα κλείνονται στο σκοτάδι για 48 ώρες πριν την αναμέτρηση και στη συνέχεια ελευθερώνονται τυφλωμένα στην εκτυφλωτική αρένα.
Ο ταύρος εισέρχεται και προσεγγίζεται από άντρες που τον εξαντλούν και τον καταβάλλουν, κάνοντάς τον να τρέχει γύρω-γύρω σε κύκλους και ξεγελώντας τον, οδηγώντας τον σε συγκρούσεις.
Όταν ο ταύρος είναι κουρασμένος και λαχανιασμένος, προσεγγίζεται από τους πικαδόρ, οι οποίοι καρφώνουν λόγχες στους μύες της πλάτης και του λαιμού του ταύρου, στρίβοντας και σκαλίζοντας τες, ώστε να εξασφαλίσουν σημαντική απώλεια αίματος και μειώνοντας την ικανότητα του ταύρου
να σηκώσει το κεφάλι του.Στη συνέχεια ακολουθούν οι μπαντεριγιέρος οι οποίοι συγχύζουν τον ταύρο τρέχωντας τριγύρω του και συγχρόνως τον καρφώνουν με ακόμη περισσότερα βέλη.
Έχοντας εξασθενίσει τον ταύρο απ’ την απώλεια αίματος, συνεχίζουν να τον κάνουν να τρέχει σε κύκλους μέχρι να ζαλιστεί και να πάψει να κυνηγά.Στο τέλος, ο ματαδόρ, αυτός ο δολοφόνος, εμφανίζεται, και αφού προκαλέσει το μισοπεθαμένο ζώο να του κάνει μερικές εξουθενωμένες επιθέσεις, προσπαθεί να σκοτώσει τον ταύρο με το ξίφος του.
Και αυτή η αιματηρή μορφή διασκέδασης, είναι η ταυρομαχία.
Η ευχαρίστηση που απορρέει από όλες αυτές τις δραστηριότητες και τα αθλήματα -η ταύτιση με τη φύση, όπως λένε κάποιοι-μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς τον τραυματισμό ή τη θανάτωση ζώων.
Η εμπορική εκμετάλλευση της άγριας ζωής, υποθέτει λανθασμένα πως η αξία των άγριων ζώων, είναι μειώσιμη σε σχέση με τη χρησιμότητά τους στα ανθρώπινα συμφέροντα, ειδικά στα οικονομικά συμφέροντα.
Αλλά τα άγρια ζώα δεν είναι ανανεώσιμος πόρος, που έχει αξία μόνο σε σχέση με το ανθρώπινο συμφέρον.Αυτή η αντίληψη, μπορεί να είναι μόνο κάποιου σπησισιστή.
Επειδή δε παίρνουμε στα σοβαρά τα ενδιαφέροντα των άλλων ζώων.Απ’ αυτή την άποψη, δεν είναι οι άνθρωποι οι πιο άσπλαχνοι σπησισιστές από όλους;
Ο όρος ζωοτομία χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει όλων των ειδών τα πειράματα σε ζωντανά ζώα και θεωρείται ότι είναι μέρος της ιατρικής επιστήμης.Ο λόγος των πειραμάτων αυτού του είδους είναι η ανακάλυψη υποτιθέμενων θεραπειών για ανθρώπινες ασθένειες και αρρώστιες.Αλλά αυτοί που ελπίζουν να βρουν θεραπείες για ανθρώπινες αρρώστιες προκαλώντας εσκεμμένα βασανιστήρια σε ζώα, διαπράττουν δυο θεμελιώδη λάθη.
Το πρώτο, είναι η υπόθεση ότι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα ζώα, είναι εφαρμόσιμα στους ανθρώπους.
Το δεύτερο, αφορά την αναπόφευκτη πλάνη της πειραματικής επιστήμης σε σχέση με το πεδίο της οργανικής ζωής.
Απ’ τη στιγμή που τα ζώα αντιδρούν διαφορετικά από τους ανθρώπους, κάθε νέο προϊόν ή μέθοδος δοκιμασμένη σε ζώα πρέπει να δοκιμάζεται ξανά στον άνθρωπο μέσα από προσεκτικές κλινικές δοκιμές, πριν να μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές.Ο κανόνας αυτός δεν έχει εξαιρέσεις.Οι δοκιμές στα ζώα δεν είναι επικίνδυνες μόνο επειδή μπορούν να οδηγήσουν σε λάθος συμπεράσματα, αλλά επιπλέον, επιβραδύνουν την κλινική έρευνα η οποία είναι η μοναδική έγκυρη έρευνα.Θυμηθείτε απλώς το γεγονός ότι ό,ποια ασθένεια προκαλείται εσκεμμένα, είναι ανόμοια με κάθε ασθένεια που εμφανίζεται αυθόρμητα.
Δυστυχώς, τέτοιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται ακόμα στο όνομα της επιστήμης το οποίο αποτελεί προσβολή για την πραγματική επιστήμη, καθώς και για την ανθρώπινη νοημοσύνη.Κι έτσι, η ζωοτομία εφαρμόζεται σε ιατρικά πειράματα που πραγματοποιούνται χρησιμοποιώντας επιβλαβείς ουσίες, ηλεκτρικά ή τραυματικά σοκ, επεμβάσεις χωρίς αναισθησία, καψίματα, χρόνιες στερήσεις φαγητού και νερού, φυσικά και ψυχολογικά βασανιστήρια που οδηγούν σε ψυχική ανισορροπία, μολύνσεις, και ούτω καθ’ εξής.
Είκοσι χρόνια πριν, ο αριθμός των ζώων που πέθαιναν από πρακτικές ζωοτομής ήταν αστρονομικός, και υπολογιζόταν σε 400.000 τη μέρα παγκοσμίως, με ετήσιο ρυθμό αύξησης 5%.Σήμερα ο αριθμός αυτός είναι πέρα από κάθε φαντασία.19 χιλιάδες το λεπτό.10 δισεκατομμύρια το χρόνο.Κάποιοι αμαθείς υποστηρίζουν ότι τα λιγότερο έξυπνα ζώα δεν αισθάνονται πόνο όπως εμείς.Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε πολύ λίγα πάνω στο πως μπορεί να αισθάνονται τα ζώα, εκτός από το ότι και αυτά υπόκεινται στον παγκόσμιο νόμο που θέλει κάθε οργανισμό που πεθαίνει με αφύσικο τρόπο, να υποφέρει υπερβολικά πριν τη τελική του άφεση.Αλλά είναι ανοησία να λέγεται ότι τα ζώα δεν υποφέρουν επειδή έχουν μικρότερο δείκτη νοημοσύνης.
Ο πόνος είναι πόνος.Mεταφέρεται από τα νεύρα στον εγκέφαλο.Και υπάρχουν κι άλλα νεύρα εκτός απο αυτά της νοημοσύνης.Nεύρα όπως της όρασης, της οσμής, της αφής και της ακοής.Και σε κάποια ζώα τα νεύρα αυτά είναι πολύ πιο ανεπτυγμένα από του ανθρώπου.Ξέρουμε ότι δεν υπήρχε ποτέ περίοδος, που θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι για την ανθρώπινη φυσιολογία, βασανίζοντας ζώα.Μάθαμε μόνο κάτι για τα ζώα. Και αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτά στο ψυχολογικό επίπεδο, αυτό δε θα γίνει με τη βοήθεια ατσαλιού ή ηλεκτρισμού, πόσο μάλλον μέσω ψυχικής βίας.
Ο συστηματικός βασανισμός πλασμάτων που αισθάνονται, με οποιοδήποτε πρόσχημα και οποιαδήποτε μορφή, δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα περισσότερο από ότι έχει ήδη πετύχει:
να μας δείξει ποιο είναι το χαμηλότερο σημείο εξευτελισμού, που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος.
…αν αυτό είναι που θέλουμε να ξέρουμε.
“Όσο υπάρχουν σφαγεία… θα υπάρχουν πεδία μαχών.”~Leo Tolstoy
Η άγνοια είναι η πρώτη γραμμή άμυνας του σπησισιστή.Ωστόσο, ξεπερνιέται εύκολα από οποιονδήποτε με χρόνο και θέληση να ανακαλύψει την αλήθεια.Η άγνοια έχει επικρατήσει τόσο πολύ, μόνο επειδή οι άνθρωποι δε θέλουν να μάθουν την αλήθεια.Μη μου πεις «θα μου χαλάσεις το δείπνο”.Είναι η συνήθης απάντηση σε όποια προσπάθεια να ενημερωθεί κάποιος για το πως παράχθηκε το δείπνο του.
Ακόμη και άνθρωποι που είναι ενήμεροι ότι οι παραδοσιακές οικογενειακές φάρμες έχουν πλέον αντικατασταθεί από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ότι τα ρούχα τους προέρχονται από σφαγμένες αγελάδες,
Ότι η διασκέδαση τους σημαίνει το βασανισμό και θάνατο εκατομμυρίων ζώων και ότι πραγματοποιούνται αμφισβητήσιμα πειράματα στα εργαστήρια, συνεχίζουν να είναι προσκολλημένοι σε μια ασαφή αντίληψη ότι τα πράγματα δε μπορεί να είναι τόσο άσχημα, αλλιώς η κυβέρνηση ή οι σύλλογοι προστασίας των ζώων θα είχαν κάνει κάτι γι’ αυτό.
Αλλά, γι’ αυτή την έλλειψη επίγνωσης, δεν είναι τόσο υπεύθυνη η ανικανότητα κάποιου να ανακαλύψει το τι συμβαίνει, όσο η επιθυμία να μη γνωρίζει γεγονότα, τα οποία βαραίνουν τη συνείδηση του.
Εν τέλει, τα θύματα από οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτά τα φρικτά μέρη δεν είναι μέλη της ομάδας του.Όλα καταλήγουν στον πόνο και στα δεινά.
Όχι στην ευφυΐα,όχι στη δύναμη,όχι στην κοινωνική τάξη ή στα πολιτικά δικαιώματα.
Ο πόνος και τα δεινά είναι απο μόνα τους άσχημα και θα έπρεπε να αποτρέπονται ή να ελαχιστοποιούνται, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, ή είδους του πλάσματος που υποφέρει.
Είμαστε όλοι ζώα αυτού του πλανήτη.
Είμαστε όλοι πλάσματα.
Και τα μη ανθρώπινα ζώα βιώνουν αισθήσεις όπως κι εμείς.
Είναι κι αυτά δυνατά, έξυπνα, εργατικά, κινητικά και εξελικτικά.
Είναι κι αυτά ικανά να αναπτυχθούν και να προσαρμοστούν.
Όπως εμείς, πρώτα απ’ όλα, είναι γήινοι.
Και όπως εμείς, επιβιώνουν.
Όπως εμείς, αναζητούν κι αυτά την άνεση τους.
Και όπως εμείς, εκφράζουν βαθμούς συναισθημάτων.
Με λίγα λόγια, όπως κι εμείς, είναι ζωντανά.
Όντας τα περισσότερα απ’ αυτά, πράγματι, σπονδυλωτά, ακριβώς όπως κι εμείς.
Καθώς κοιτάμε στο παρελθόν πόσο αναγκαία είναι τα ζώα για την ανθρώπινη επιβίωση, η απόλυτη εξάρτησή μας σ’ αυτά, για συντροφιά, τροφή, ένδυση, αθλητισμό και διασκέδαση, καθώς και για ιατρική και επιστημονική έρευνα, ειρωνικά, βλέπουμε μόνο την παντελή ασέβεια του ανθρώπινου είδους προς τα πλάσματα αυτά.
Αναμφίβολα, αυτό είναι που λένε…“να δαγκώνουμε το χέρι που μας ταΐζει”.Στην πραγματικότητα, το φτύσαμε και το καταπατήσαμε.Τώρα αντικρίζουμε τα αναπόφευκτα επακόλουθα.
Αυτό είναι φανερό στις αναφορές υγείας λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης ζώων.Καρκίνος, καρδιοπάθεια, οστεοπόρωση, εγκεφαλικά, πέτρες στα νεφρά, αναιμία, διαβήτης και άλλα.
Ακόμη και το φαΐ μας έχει πλέον επηρεαστεί, και αυτό είναι πολύ βασικό.Με αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για την αύξηση βάρους στα ζώα – ποιος δεν μπορεί να πάρει βάρος κάτω απ’ τις συνθήκες άγχους και συνωστισμού που υπάρχουν στις βιομηχανικές φάρμες;Με την υπερ-χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων και εντομοκτόνων ή τεχνητών ορμονών, σχεδιασμένες για την αύξηση της παραγωγής γάλακτος, της συχνότητας της γέννας και του αριθμού των νεογνών, με τεχνητά χρώματα, φυτοκτόνα, εντομοκτόνα, συνθετικά λιπάσματα, ηρεμιστικά, διεγερτικά ανάπτυξης και όρεξης.
Δεν είναι καθόλου περίεργο που η ασθένεια των τρελών αγελάδων, η ασθένεια του αφθώδους πυρετού, ο pfiesteria και πλήθος άλλων ανωμαλιών που σχετίζονται με ζώα, έχουν εξαπολυθεί στην ανθρωπότητα.
Η φύση δεν είναι υπεύθυνη για αυτές τις ενέργειες.
Εμείς είμαστε.
Μια αλλαγή λοιπόν είναι αναπόφευκτη.Είτε θα την κάνουμε μόνοι μας, ή θα αναγκαστούμε να την κάνουμε από την ίδια τη φύση.
Ήρθε η ώρα για τον καθέναν από μας, να αναθεωρήσουμε τις διατροφικές μας συνήθειες, τις παραδόσεις μας, τα στυλ και τις μόδες μας, και πάνω από όλα, τον τρόπο σκέψης μας.
Επομένως, αν αληθεύει το παλιό ρητό “έχει ο καιρός γυρίσματα”, τότε τι εισπράττουν για τον πόνο τους;
Τουλάχιστον το ξανασκεφτήκαμε;Αν έχει ο καιρός γυρίσματα, τι εισπράττουν για τον πόνο τους;
Είναι γήινοι.Έχουν το δικαίωμα να βρίσκονται εδώ, ακριβώς όπως το έχουν και οι άνθρωποι.Ίσως, η απάντηση να βρίσκεται σε ένα άλλο παλιό ρητό, εξίσου αληθινό:
Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις.
Όπότε φυσικά, τα ζώα αισθάνονται και φυσικά βιώνουν πόνο.Εν τέλει, προίκισε η φύση αυτά τα υπέροχα ζώα με πηγές συναισθημάτων ώστε να μη νιώθουν;
Ή τα ζώα έχουν νεύρα ώστε να είναι αναίσθητα;
Η λογική απαιτεί μια καλύτερη απάντηση.
Αλλά ένα πράγμα είναι απολύτως βέβαιο: τα ζώα που χρησιμοποιούνται για τροφή, για ένδυση, για διασκέδαση και για επιστημονικά πειράματα, με όλη τη καταπίεση που δέχονται κάτω από το φως του ηλίου, πεθαίνουν όλα από πόνο.
Όλα και το κάθε ένα απ’ αυτά.Δεν είναι αρκετό, το ότι τα ζώα ανά τον κόσμο, ζουν σε καθεστώς μόνιμης οπισθοχώρησης
από την ανθρώπινη πρόοδο και επέκταση;Και για πολλά είδη, απλά δεν υπάρχει άλλο μέρος να πάνε.
Φαίνεται πως η μοίρα πολλών ζώων είναι είτε να μη τα θέλει ο άνθρωπος, ή να τα θέλει υπερβολικά.Εισβάλουμε σαν άρχοντες της γης, φέροντας παράξενες δυνάμεις τρόμου και οίκτου.
Αλλά τα ανθρώπινα όντα θα ‘πρεπε να αγαπάνε τα ζώα, όπως ο έξυπνος αγαπάει τον αθώο και ο δυνατός αγαπάει τον ευάλωτο.
Όταν κάνουμε μορφασμούς στη θέα βασανισμού ζώων, το συναίσθημα αυτό μιλάει για μας, ακόμα κι αν το αγνοούμε.
Και αυτοί που αποβάλλουν την αγάπη προς τα πλάσματα αυτά ως απλή συναισθηματικότητα, παραβλέπουν ένα όμορφο και σημαντικό μέρος της ανθρωπιάς μας.
Αλλά το να είμαστε άκακοι σε κάποιο ζώο, δε μας στερεί τίποτα.Για την ακρίβεια είναι μέσα μας το να τους εγγυηθούμε μια χαρούμενη ζωή.Και μακρόχρονη.
Στον θαμνότοπο, ο Βασιλιάς Λήαρ ρώτησε τον Γκλάουστερ:
“Πως βλέπεις τον κόσμο;”Και ο Γκλάουστερ, που είναι τυφλός, απάντησε:“Τον βλέπω στοργικά”.»Τον βλέπω στοργικά».
Τρεις κύριες δυνάμεις ζωής υπάρχουν σ’ αυτό τον πλανήτη: η φύση, τα ζώα και το ανθρώπινο είδος.
Εμείς είμαστε οι Γήινοι.
Κάνε τη σύνδεση.
Το Σαλιγκάρι 