Είναι τσιμέντο, άσφαλτος και αυτοκίνητα. Αφύσικες κατασκευές δίχως καμία επαφή και αρμονία με την φύση. Ο πολιτισμένος άνθρωπος αυτών των κοινωνιών αναφέρεται στην φύση ως «άγρια» θέλοντας να της προσδώσει τον ορισμό του «κακού», του μή ασφαλούς, του επικίνδυνου και ανεξέλεγκτου. Αυτό σημαίνει οτι θεωρεί την ζωή ιερή κατά κάποιον τρόπο και τον θάνατο επίσης κάτι εξίσου αφύσικο. Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής, όσο και συνέχειά της, ίσως και αρχή της.
Είναι όπως ο παραλογισμός για το σύμβολο του Γίν Γιάνγκ όπου το πραγματικό του νόημα δεν είναι πως είναι αντίθετα. Κάθε άλλο, το ένα συμπληρώνει το άλλο. Ανάλογη παραπληροφόρηση υπάρχει παντού στον Δυτικό πολιτισμό.
Γιατί να μας ενδιαφέρει η φύση τόσο πολύ? Γιατί, απλούστατα για να ζήσει ο άνθρωπος έχει απόλυτη ανάγκη τους πόρους της, όπως το νερό για παράδειγμα. Είναι αλληλένδετα λοιπόν η φύση και ο άνθρωπος, πρέπει να βρεθούν σε αρμονία και σε επαφή, να αλληλοϋποστηρίζονται και να συνυπάρχουν.
Ειδικά η Βιομηχανική «Επανάσταση» έφερε στην επιφάνεια μια φιλοσοφία, μια ιδεολογία όπου το τεχνητό θεωρείται πιο αποτελεσματικό. Υπάρχει ανάγκη για αποτελεσματικότητα πλέον σε όσο το δυνατόν πιο γρήγορο χρονικό διάστημα.»Ο χρόνος είναι χρήμα» λέμε και η πραγματικότητα είναι πως τόσο ο χρόνος όσο και το χρήμα είναι δύο τεχνητές έννοιες που δεν υπάρχουν στον φυσικό κόσμο.
Αυτή η κουλτούρα που έχει εξαπλωθεί κι ευαγγελίζεται με δυνατή φρόνηση απο την πλειοψηφεία προσπαθεί να αποκοπεί απο την φύση, να βγάλει το «κακό» δηλαδή απο τον υποτιθέμενο πολιτισμό της του τσιμέντου και του ελέγχου ευελπιστώντας ότι μια έννοια τόσο επίπλαστη όσο το χρήμα θα φέρει μια γρήγορη ευτυχία πριν η κλεψύδρα της ζωής του τελειώσει, ώστε στο κατώφλι του θανάτου να είναι ικανός να σκεφτεί οτι κάθε τι που έκανε στη διάρκεια της ζωής του είχε κι έδωσε νόημα στην δίχως άκρη ζωή του.
Έτσι ο Δυτικός άνθρωπος μαθαίνει να φτιάχνει ιδεολογίες και θεσμούς που αναιρούν την πραγματικότητα και την φυσικότητα του κόσμου κι αποκόβεται απο αυτόν βάζοντας τον εαυτό του μέσα σε παραδόσεις, θρησκείες, πολιτικές, έθιμα κι άλλα είδη προκαταλήψεων και περιορισμένων αντιλήψεων ώστε να αισθανθεί αυτό που θεωρεί ως σκοπό της ζωής του. Την διαιώνιση του και την ευτυχία. Υπάρχει η θεωρία οτι τα είδη του πλανήτη («ζώα» όπως τα αποκαλούμε) μοναδικό σκοπό έχουν την επιβίωσή τους και άρα αυτός είναι ο σκοπός που πρέπει κι εμείς να διατηρήσουμε, σε πολιτισμένα όμως πλαίσια (βλέπε «Νόμους» και «Ηθική»). Το μέγεθος των αντιφάσεων εδώ πλέον αποκτάει τις διαστάσεις του σύμπαντος και ώς γνωστών (?) το σύμπαν είναι άπειρο, απο όσο γνωρίζουμε προς το παρόν.
Η γνώση μας είναι τόσο περιορισμένη όσο ο πολιτισμός μας και ο πολιτισμός μας είναι αυτοπεριοριστικός, προτείνεται ως «για το καλό μας» και την «ασφάλειά μας», κι έτσι θέτει όλο και πιο καταδυναστευτικούς νόμους κι επιβολές επάνω όχι μόνο στον ίδιο τον άνθρωπο και στα ζώα αλλά και στην ίδια την φύση. Οι κρίσεις και τα προβλήματα, της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής κι εσωτερικής πλευράς του ανθρώπου είναι τόσο επίπλαστα όσο και κάθε τι άλλο που δημιουργεί με σκοπό τον έλεγχο, τον περιορισμό και την δυνάστευση τρίτων.
Αυτός ο ατελείωτος κύκλος προβλημάτων και κρίσεων θα μας κρατήσει σταθερά απασχολημένους έξω απο την ζωή μέχρι τον θάνατό μας.
Life is not a problem.
If we live, we live,
if we die, we die,
if we suffer, we suffer,
it appears that we are the problem.
~Alan Watts
“The meaning of life is just to be alive. It is so plain and so obvious and so simple. And yet, everybody rushes around in a great panic as if it were necessary to achieve something beyond themselves.”
― Alan Wilson Watts, The Culture of Counter-Culture: Edited Transcripts
Το Σαλιγκάρι 