Breaking Bad

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς Breaking Bad είναι και ο καθρέφτης του επονομαζόμενου Αμερικάνικου ονείρου. Μια αυταπάτη που όπως τα περισσότερα πράγματα ξεκίνησε κι ενδυναμώθηκε ιδιαίτερα μετά την βιομηχανική επανάσταση.  Όλα όσα η ανθρώπινη κοινωνία θεωρεί δεδομένα είχαν ένα σημείο εκκίνησης. Άρα, δεν ήταν πάντα δεδομένα και κάτω απο κάποιες κοινωνικές συνθήκες έγιναν γιατί βοηθούσαν προς κάποια κατεύθυνση. Το ποιός ελέγχει την κατεύθυνση είναι ένα ζητούμενο που έρχεται στην επιφάνεια όμως, συμβαίνει με τα σκατά.

Το πρόβλημα είναι πως ποτέ δεν το σκεφτόμαστε, δεν ανατρέχουμε πίσω και ποτέ μα ποτέ δεν αναζητάμε και δεν διερευνούμε διότι είναι μια πράξη που θα βάλει σε λειτουργία τον εγκεφαλικό ιστό και θα γεννήσει αναπάντητα ερωτήματα και τα αναπάντητα ερωτήματα δημιουργούν περιέργεια! Η περιέργεια πρέπει να ικανοποιηθεί, οπότε θα χρειαστεί περαιτέρω διερεύνηση μέχρι να δοθεί η απάντηση κι αυτό σημαίνει την ανακάλυψη της αλήθειας!

Η αυταπάτη πως ο υλισμός ικανοποιεί αισθήματα ευτυχίας, το αποκορύφωμα του ευ ζείν τρόπον τινά, που και ο πιο φτωχός κι απλός άνθρωπος μπορεί να αγγίξει. Η όαση που φυσικά δεν υπάρχει, είναι τόσο αληθινή η διάσταση του Καπιταλισμού όσο και η κινητήριος δύναμή του, το χρήμα. Μέσα σε όλες τις αυταπάτες νομίζουμε πως είμαστε και το παντοδύναμο όν, πως για παράδειγμα στιγματίζουμε τον πλανήτη. Αν τον καταστρέψουμε είμαι σχεδόν βέβαιος πως ο πλανήτης θα κάνει την δική του αυτοκάθαρση, θα μάθει και η επόμενη φορά «χωρίς άνθρωπο» θα είναι και η επιτυχείς.

Εμείς οι απλοί άνθρωποι κατέχοντας την ψευδαίσθηση οτι γνωρίζουμε τα πάντα διαθέτουμε ώς βασικό στόχο ζωής το να πλουτίσουμε με κάθε κόστος και μετράμε την δύναμη της αγάπης με την ίδια μέθοδο που διδασκόμαστε καθώς μεγαλώνουμε, ανταγωνιστικά.

Δεν είναι τυχαίο πως στην ανθρώπινη ιστορία πως οι άνθρωποι που μίλησαν ανοιχτά και δημόσια για την αγάπη, την αλήθεια και άρα κατά του υλισμού (και δεν είναι λήψη ζητουμένου αυτό) όλοι τους ομόφωνα (…) δολοφονήθηκαν απο εμάς, τον απλό λαό, την πλειοψηφεία.

Το ένστικτο της επιβίωσης, απαρχαιωμένο, σκουριασμένο, με όλα τα εγώ του και τις προκαταλήψεις του κοιτάει μόνο τον εαυτό του και χαμογελάει ευγενικά στους άλλους. Πίσω απο την μάσκα του ο προσωπικός μας Φρανκενστάιν, κατά δικός μας εκεί στα σκοτεινά για να μην μας τρομάξει ο εαυτός μας. Η αυτογνωσία είναι ένας εφιάλτης που αναφέρθηκε και έπρεπε να ξεχαστεί, το ίδιο και ο τεμπέλης εσταυρωμένος.

Έκανα μεταστροφή. Μου αρέσει η τηλεόραση, δείχνει την πραγματικότητα.

Καπιταλισμός,Μια Ιστορία Σχιζοφρένειας κι Αγάπης

Είχα σκοπό να ψάξω κάποιες,λίγες,λεπτομέρειες για το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μούρ «Καπιταλισμός-Μια Ιστορία Αγάπης» και έπεσα πάνω στο βιβλίο «Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια».Ομολογώ πως είναι ο ιδανικός τίτλος,ο λόγος είναι επειδή ακριβώς παρουσιάζει με έναν τίτλο ή απο τον τίτλο ήδη την πραγματικότητα,δεν ζαχαρώνει το χάπι.

Δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε την αλήθεια όμως,πως μπορούμε να την γνωρίσουμε?Μια ζωή πλέουμε μές την ανασφάλεια και τις φοβίες,οι άλλοι άνθρωποι είναι ο εχθρός,έτσι μάθαμε έτσι πράττουμε.Αν ήταν διαφορετικά,αν κάνω λάθος θέλω να πώ,η Δημοκρατία δεν θα ήταν μια ουτοπική σκέψη και θεώρηση,καθώς το μόνο που χρειάζεσαι στην Δημοκρατία είναι άτομα ικανά στην λογική σκέψη και προφανώς να μην ιδιωτεύουν σε κανένα επίπεδο.Άτομα σκεπτόμενα προς το σύνολο κι όχι ατομικά κι εγωκεντρικά.Λατρεύουμε να είμαστε το επίκεντρο του κόσμου,την φήμη και την δόξα,έτσι δίνουμε νόημα,θεωρούμε,στην μικρή ζωή μας.

«Η ιστορία μιας μακρόχρονης πλάνης, που μπλοκάρει τις παραγωγικές δυνάμεις του ασυνείδητου, τις κάνει να παίζουν σ’ ένα θέατρο σκιών όπου χάνεται η επαναστατική δύναμη της επιθυμίας, τις φυλακίζει μέσα στο σύστημα της οικογένειας».

Τα περισσότερα σχετικά ντοκιμαντέρ θα είναι επίκαιρα, δυστυχώς,για πολύ καιρό ακόμα και αν και μπορούν να βρεθούν στο ίντερνετ φαίνεται λίγη σημασία να έχει ή την αντίθετη απο ότι θα περίμενε η λογική,η κοινή λογική.Όταν μαθαίνουμε οτι προδωθήκαμε θυμώνουμε,χάνεται η ικανότητα λογικής σκέψης και στρεφόμαστε σε ακραίες λύσεις.Ο πολίτης,που υποτίθεται έχει την δύναμη στα χέρια του.Μα αυτό είναι το λάθος,δεν είναι?αυτή δεν η ρίζα του κακού?Ο πολίτης έχει την δύναμη στα χέρια του,όχι στο μυαλό του.Μπορεί να ψηφίσει,το τι και αν μπορεί να σκεφτεί είναι περιττό για το υπάρχον σύστημα.

Καπιταλισμός,Μια Ιστορία Αγάπης ,του Μάικλ Μούρ

HD,Υψηλή Ανάλυση με Ελληνικούς Υπότιτλους :

http://www.easybytez.com/vsgqrcjiwljm
http://www.easybytez.com/m1j5xw3w6cis
http://www.easybytez.com/e40cbz9jas53
http://www.easybytez.com/3e41oixq7jl6
http://www.easybytez.com/jwk3ud256cgf
http://www.easybytez.com/4a1r38z0dl7h
http://www.easybytez.com/36cs72urpl9q
http://www.easybytez.com/7dozkbrh46bk
http://www.easybytez.com/3f8y71vfina4
http://www.easybytez.com/s0n16k7uaw3a
http://www.easybytez.com/jvpx2rckxgow

«The problem is the solution»,says the foolish

Φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο,της «κρίσης»,που υπάρχει μια ατελείωτη ιστορική λίστα του Καπιταλισμού,καταγεγραμμένη!!Ποιός το αμφισβητεί?Πόλεμοι ανα τακτά χρονικά διαστήματα με μόνο γνώμονα το χρηματικό κέρδος σε βάρος αθώων ανθρώπων,γεννοκτονίες και βιασμοί και αίμα σε καθημερινή βάση,διαφθορά σε όλα τα κυβερνητικά επίπεδα,πνευματική αποσύνθεση και «νόμιμη» βιαιοπραγία κατά των ίδιων των πολιτών που νομίζουν οτι ψηφίζουν υπέρ της Δημοκρατίας.

Αυτά που βλέπουμε καθημεριά,όχι απλά μας έγιναν συνήθεια,αλλά επειδή μας εγιναν συνήθεια τα εκλογικέυσαμε και μπήκαμε στον χορό του παραλόγου νομίζωντας πως αφού δεν μπορούμε να το αλλάξουμε καλύτερα να γίνουμε σαν αυτό και να υποκρινόμαστε το αντίθετο,παίζωντάς το άνθρωποι περιστασιακά.

Λέει λοιπόν,πως όσο και αν προσπαθήσουμε να βρούμε λύση σε ένα πρόβλημα με το ίδιο σκεπτικό που δημιούργησε το πρόβλημα,είναι πρακτικά,αδύνατο!Περαιτέρω,είναι ο ίδιος ο ορισμός της παραφροσύνης!Να προσπαθούμε με τον ίδιο αποτυχημένο τρόπο που μας έφερε στο πρόβλημα να λύσουμε το πρόβλημα!Που βρίσκεται η λογική στο να προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τον Καπιταλισμό ώς λύση στην απανθρωπιά του Καπιταλισμού?!?

Είμαστε,κυριολεκτικά και αποδεδειγμένα,εμείς οι ίδιοι ο ορισμός της παραφροσύνης.Δεν θέλω να αναλύσω τίποτα εδώ,απλά να εκφράσω μια σκέψη μου.Το ότι γεννηθήκαμε μέσα στον Καπιταλισμό και όλα και γύρω και μέσα μας είναι Καπιταλισμός δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε κάτι άλλο,κάτι πιο ανθρώπινο.