Συνεχίζωντας την προηγούμενη σκέψη μου,κατά κάποιον τρόπο,να ξαναταξιδέψουμε στο σύμπαν και στο υπεράγνωστο του μυαλού μας.
Έχω μια φίλη,υπέροχο κοριτσάκι,που διανύει μια περίοδο στασιμότητας διανοητικής θα έλεγα,τίποτα ασυνήθιστο για τον καθένα μας.Είναι όμως απο αυτές τις φάσεις που περνάμε στη ζωή μας,που όμως ακόμα και κοινά στοιχεία να υπάρχουν,ποτέ δεν μπορούμε αληθινά να πούμε «σε καταλαβαίνω».Όχι,είναι αλλουνού ζωή,αλλουνού βιώματα και μυαλό,διαφορετικές διεργασίες.Ποτέ δεν ξέρουμε και δεν πρέπει να το παίζουμε ευεργέτες αν βρούμε κάτι που μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση του άλλου.Το θέμα για μένα είναι πως τα πάντα λύνονται και λύνονται με την λογική σκέψη και με την συζήτηση πιστέυω,τουλάχιστον αυτό είναι το δικό μου φάρμακο και κανένας πληρωμένος ψυχίατρος,ποτέ,δεν θα βοηθήσει περισσότερο.Αυτό όμως ισχύει για μένα.Πέρα απο αυτό,είναι κατανοητό ένα μυαλό να έχει εγκλωβιστεί και να μένει σε ακινησία απο φόβο,ο οποίος δημιουργήθηκε απο περασμένα βιώματα και στην προσπάθειά του να απεγκλωβιστεί μπαίνει στην λογική του παραλόγου.Όταν συζητάς μόνο με τον εαυτό σου μπορεί να βρείς λύσεις και αν μη τι άλλο είναι πολύ καλό,υπάρχει όμως και η περίπτωση σε αυτή την προσπάθεια,σκεπτόμενος τα όσα έζησες και τον φόβο που σου δημιουργήσανε για τους ανθρώπους γενικότερα,να μην μπορείς να δείς λύσεις καθώς λείπουν πλέον πληροφορίες.Το να κλεινόμαστε στο μυαλό μας είναι σαν ένα κελί,πόσα μπορείς να γνωρίσεις,να μάθεις ή να βιώσεις?Τα βιβλία είναι ένα παράθυρο,αλλά όχι η έξοδος.Η έξοδος είναι απο εκεί που μπήκαμε,στο μυαλό μας.Αυτό ισχύει γενικότερα θεωρώ για κάθε τί που το νομίζουμε ή ορίζουμε ώς πρόβλημα.Η ενεργοποίηση της σκέψης,με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,θα μας ξαναβγάλει στο δρόμο.
Ένας λαβύρινθος είναι,απλά πρέπει να βρούμε τον δρόμο.Κι εσείς που νομίζετε οτι δεν έχετε την υπομονή,όταν περιμένετε και δεν κάνετε τίποτα…υπομονή λέγεται αυτό.Ζούμε στον πιο απάνθρωπο πλανήτη του σύμπαντος,ναί,αν κλειστούμε στον εαυτό μας και υιοθετήσουμε τις μάσκες που και οι άλλοι γύρω μας φοράνε δεν γινόμαστε σαν αυτό που μισούμε?Στην τελική,η ζωή δεν είναι προβληματική λόγω της συμπεριφοράς της κοινωνίας και των ανθρώπων που την απαρτίζουν?Εμείς,ο καθένας απο μάς,που κραυγάζουμε για φροντίδα και αληθινά αισθήματα ψάξαμε,κοιτάξαμε,παρατηρήσαμε αν όλα όσα μισούμε σε όσα βλέπουμε τελικά γινόμαστε νομίζωντας πως δημιουργούμε απλά έναν αμυντικό μηχανισμό για την προστασία μας?Πως ζητάμε αγάπη και ανθρώπους ειλικρινείς όταν αφομοιώνουμε σιωπές και τοίχους?
Θα σου πώ τον σκοπό της ζωής σου…αν υπάρχει κάποιος σκοπός στη ζωή,αυτός είναι να βρείς τον σκοπό της ζωής.Αυτό,μπορεί να επιτευχθεί μόνο διατηρώντας το μυαλό μας ανοιχτό,σαν αλεξίπτωτο,για να κάνει την δουλειά που υποτίθεται πρέπει να κάνει.Αναρωτιέμαι αν όπως το σύμπαν διαστέλλεται διαρκώς ασταμάτητα,μήπως όμοια και ο εγκέφαλός μας?Όσο μαθαίνουμε νέα πράγματα,συνεχώς διαστέλλεται,ευρύνεται δίχως τέλος,γιατί όπως για το σύμπαν δεν υπάρχει γνώση τέλους του,έτσι και για τον εγκέφαλό μας.
Ανεξερέυνητος ακόμα.Τα εγκεφαλικά κύτταρα τ’αστέρια που γεννιούνται και πεθαίνουν,οι νευρώνες κομμήτες σ’άγνωστες τροχιές σύγκρουσης προς τη δημιουργία νέων ανεξερέυνητων μονοπατιών.Κί όλα αυτά που μοιάζουν τόσο ανόμοια και συνάμα είναι τόσο σχετικά,γέννημα της ίδιας ύλης όλα,απο την ίδια μήτρα βγαλμένα,με τις ίδιες ουσίες στη σύνθεσή τους.Τα πάντα ρέουν και κυλάνε αέναα όπως και η μήτηρ όλων,το σύμπαν.Τίποτα δεν είναι στάσιμο πραγματικά στο σύμπαν,όλα κινούνται αδιάκοπα και περιμένουν το βλέμμα μας και το εξερευνητικό μυαλό μας να γίνει μικροσκόπιο και τηλεσκόπιο για να συνεχίσει να διευρύνεται.Ανάλογα το μυαλό μας δεν είναι για να μένει στάσιμο,όχι για πολύ τουλάχιστον,δεν υπάρχουν απόλυτες λογικές,δεν υπάρχουν αδιαλλαξίες,στάσιμο σημαίνει νεκρό.Ποιός θέλει ένα νεκρό μυαλό για συνομιλητή του?
Κι όμοια σα κινούμενο ποτάμι κινείται κι η Δημοκρατία.Ούτε η Δημοκρατία είναι κάτι στάσιμο,συνεχώς μεταβάλλεται κατά την κρίση αυτών που την ορίζουν και την έθεσαν σε λειτουργία σαν θεσμικό πλαίσιο και αυτοί είναι μόνον ο λαός.Οτιδήποτε πέρα απο τον λαό ώς διαχειρηστή της εξουσίας δέν πρέπει και δέν έχει δικαίωμα να λέγεται Δημοκρατία,να το γράψετε αυτό.Οι Αρχαίοι θα μας έφτυναν και θα μας πολεμούσαν αν ήξεραν πως αυτό το πολίτευμα που έχουμε έχει την ονομασία «Δημοκρατία» και βάλτε ότι θέλετε μπρός ή πίσω του,ίδια αηδία είναι.Δημοκρατία=λαός εξουσιαστής.Μές την Δημοκρατία αυτή,διαρκώς αναθεωρούνται οι νόμοι ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες του λαού.Όλα σε διαρκή κίνηση λοιπόν,ακόμα κι όταν φαίνεται να μην φυσάει,τα φύλλα κινούνται και χορέυουν ελαφρά,η Γή γυρίζει ακόμα,η καρδιά πάλλεται και όλα συνεχώς συμβαίνουν κι ο νούς μηχανουργεί.
Και ο αγράμματος λοιπόν,δεν είναι αυτός που δεν έμαθε καλά ή σωστά να μιλάει και να αρθρώνει λέξεις ή που είναι ανορθόγραφος και όχι καλλίγραφος,αλλά εκείνος που γέμισε κάποιες γνώσεις ετοιματζίδικες και προσάραξε σε αυτές.Αυτός που η σκέψη του έγινε πέτρα και δε θέλει να δεχτεί τίποτα άλλο.Σα να λές «τον ξέρω τον θεό,καθήσαμε χτές και ήπιαμε καφέ,συζητήσαμε και μου τά’πε όλα»,ποιός μπορεί να το πεί αυτό?Αγράμματος είναι εκείνος που καταστάλλαξε.Αγράμματος είναι εκείνος που υποκρίνεται και ύπουλα περιμένει σα μάυρη τρύπα.Ο μορφωμένος ποτέ δεν θα πεί «έμαθα»,»μαθαίνω» θα λέει και παρατηρώ,τίποτα δεν τελειώνει αν δεν σταματήσω απο μόνος μου.
Η λέξη αρετή,virtus στα λατινικά,vertu στα γαλλικά,προέρχεται απο το ρήμα αραρίσκω,που έχει την ίδια ρίζα με την αρμονία.[…] Ένα άτομο,παραδείγματος χάριν,έχει αρετήν αν είναι καλά προσαρμοσμένο ώς προς αυτό που έχει αναλάβει να κάνει ή κατέχει την αρετήν απολύτως εάν βρίσκεται σε αρμονία με τον εαυτό του. ~Κ.Καστοριάδης,Η Ελληνική Ιδιαιτερότητα-Θουκιδίδης,Η ισχύς και το δίκαιο
Το Σαλιγκάρι 