Αρχικό άρθρο στα Αγγλικά… http://www.hasslberger.com/about/about/awa/awa_5.htm
Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο αλλά θεωρώ πως είναι εξίσου εξαιρετικής ποιότητας και ορθότατης ανάλυσης και αξίζει τον χρόνο μας και την σκέψη μας.
Ζητώ την κατανόηση για τυχόν λάθη καθώς η μετάφραση έγινε απο εμένα (Αυτοδίδακτος… και απο την «Μετάφραση Google» βασικά) και προσπάθησα να είναι όσο πιο ακριβείς η μετάφραση για να μην υπάρξει…παραπληροφόρηση!
~ Πληροφορίες Και Λογική ~
-Η Λογική εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την σωστή πληροφόρηση.Δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε λογικά συμπεράσματα και ως εκ τούτου σε λογικές αποφάσεις, εάν οι πληροφορίες μας είναι ανακριβείς.
-Αυτό το άρθρο ορίζει ορισμένες σημαντικές αρχές για την αξιολόγηση της αλήθειας-το περιεχόμενο των δεδομένων που μας ενθαρρύνει, από ένα ώς και όλα να τα πιστέψουμε.Θα πρέπει επίσης να εξετάσουμε τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούμε και άλλους που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, αλλά γενικά δεν το κάνουμε, για να αξιολογίσουμε πληροφορίες και να χρησιμοποιήσουμε τις πληροφορίες αυτές για τη λήψη αποφάσεων ή απλώς για να σχηματίσουμε γνώμη.
-Οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει μια μάχη που μαίνεται σε αυτό που φαίνεται σε μας ώς τα συνήθη συμβάντα της ζωής. Από τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι την ώρα που επιστρέφουμε απο τη δουλειά και στον ελεύθερο χρόνο μιας ημέρας, είμαστε υποκείμενα προπαγάνδας από διάφορες πλευρές. Πράγματι, οι περισσότερες πληροφορίες στη διάθεσή μας είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λοξές για να μας κάνουν να πιστέψουμε αυτό που ο πάροχος αυτών των πληροφοριών θεωρεί ότι πρέπει να πιστέψουμε.
-Τελικά, ο αγώνας φαίνεται να είναι το κατά πόσον θα γίνουμε (ή θα συνεχίσουμε να είμαστε) ένα υπάκουο εργατικό δυναμικό, υπόδουλο προς όφελος των λίγων, ή αν θα είμαστε σε θέση να αναπτυχθούμε πνευματικά και να παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις, να αναλάβουμε την ευθύνη της δική μας ζωή.
-Δεν χρειάζεται να πω, ο συγγραφέας τείνει να πιστεύει ότι θα πρέπει να επιλέξουμε τη δεύτερη επιλογή. Αλλά μην κάνετε λάθος, υπάρχει αφθονία «ειδικών» που θα σας πούν με κάθε σοβαρότητα ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι απαραίτητοι, οτι η πάρα πολύ ελευθερία θα ήταν επιζήμια για τη δική μας ευημερία.
-Οι Ελεγκτικοί Μηχανισμοί, μας λένε, είναι για το καλό του καθενός από εμάς, και έτσι δεν είναι μικρό το τίμημα για να δώσουμε ένα μέρος από τις ελευθερίες μας (όπως συνεχή σωματική έρευνα σε αεροδρόμια, με τις κινήσεις μας να παρακολουθούνται από ένα «μεγάλο αδελφό» και τα στοιχεία μας να καταγράφονται σε μια Κεντρική Τράπεζα Δεδομένων, αναλύωντας τις επικοινωνίες μας για το πιθανά ανατρεπτικό περιεχόμενο) αν θέλουμε να προστατευόμαστε από την τρομοκρατία; Αλλά τι είναι η τρομοκρατία για να αρχίσουμε με αυτό; Πρόκειται για μια έξυπνη στρατηγική που υποστηρίζεται από τις πιο ισχυρές ομάδες πληροφοριών των «κυβερνήσεων» , που έχουν τεθεί σε λειτουργεία με σκοπό να δεχόμαστε τη συνεχή διάβρωση και καταπάτηση των ελευθεριών μας αφήνωντάς τες στα χέρια της «προστασίας» της αστυνομίας και αντι-τρομοκρατικών δυνάμεων.
-Όπως πάντα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά περιμένετε ένα λεπτό, το επιχείρημα αυτό είναι εσφαλμένο, διότι πραγματικά δεν υπάρχει τέλος. Υπάρχουν μόνο τα μέσα. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω αυτό λίγο πιο ξεκάθαρα.
-Όταν κάποιος λέει (ή υπονοεί) ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αυτό προϋποθέτει ότι το τέλος είναι κάτι που γνωρίζουμε και έχουμε συμφωνήσει για αυτό. Τώρα, αν ο κόσμος μας είναι γεμάτος από προπαγάνδα, το οποίο νομίζω ότι είναι αρκετά εύκολο να αποδειχθεί, αν και συχνά δεν ξέρουμε τι να σκεφτούμε την παρούσα στιγμή, πώς θα μπορούσαμε ενδεχομένως να συμφωνήσουμε ως προς ένα τέλος μιας μελλοντικής κατάστασης; Δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε ακόμη και τον καιρό για περισσότερο από μερικές ημέρες νωρίτερα, πολύ λιγότερο λοιπόν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε μια μελλοντική κατάσταση των ανθρώπινων υποθέσεων. Λογικά επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει κανένα μέσο που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να φτάσουν σε αυτό.
-Τα μέσα ωστόσο, συχνά έχουν άμεσες και πολύ αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές μας και δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα που θα μπορούσε να δικαιολογήσει οποιαδήποτε μέσα που μειώνουν τα ατομικά δικαιώματα της επιλογής μας ή οποιαδήποτε άλλα δικαιώματα ή ελευθερίες. Αλλά ας επιστρέψουμε, μετά από αυτή την παρέκβαση, με το θέμα της συζήτησής μας, που είναι στοιχεία ή πληροφορίες.
-Οι πληροφορίες είναι τα πυρομαχικά που χρησιμοποιούνται για την μάχη που μαίνεται κάτω από την επιφάνεια, τα βλήματα που θέτουν σε κίνδυνο τη λογική μας. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ποιά είναι η ουσία τους και πώς να τη θεραπέυσουμε (αξιολογήσουμε), προκειμένου να διατηρήσουμε τη λογικότητά μας και την ικανότητά μας να παίρνουμε αποφάσεις.
-Για να καταλάβετε καλύτερα τι πρόκειται να συζητήσουμε, πρέπει να εξηγήσουμε μερικές βασικές ερμηνείες των όρων:
–Πληροφορίες – αυτό είναι μια περιγραφή, περισσότερο ή λιγότερο πραγματική, του παρελθόντος ή του παρόντος γεγονότος ή της ύπαρξης. Τα δεδομένα είναι συνώνυμα. Οι πληροφορίες αποσκοπούν στο να αποτελέσουν, στο μυαλό του αποδέκτη, μια εικόνα ή μια ιδέα για το τι συνέβη ή τι υπάρχει ή υπήρχε κατά το παρελθόν. Η πληροφόρηση είναι διαφορετική από τη γνώση (βλ. παρακάτω) και έχει διαφορετικές αναβαθμίσεις τελειότητας στην περιγραφή της για την πραγματικότητα.
–Πραγματικότητα – αυτό που πραγματικά υπάρχει ή υπήρχε κατά το παρελθόν, και αυτό που πραγματικά συμβαίνει ή έχει συμβεί. Ένας άλλος τρόπος για να ορίσουμε την πραγματικότητα είναι να πούμε ότι είναι αυτό στο οποίο διαφορετικοί άνθρωποι συμφωνούν.
–Αλήθεια – είναι μια τέλεια περιγραφή της πραγματικότητας. Τα απόλυτα είναι ανέφικτα σε αυτόν τον κόσμο της φυσικής ύπαρξης. Η αλήθεια δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Ως εκ τούτου, η απόλυτη αλήθεια μπορεί να προσεγγιστεί ανάλογα με την ποιότητα και την εγκυρότητα της περιγραφής της πραγματικότητας, αλλά καμία περιγραφή δεν μπορεί ποτέ να είναι απόλυτα αληθής ή απόλυτα ψευδής.
–Γνώση – βασίζεται σε πληροφορίες ή/και διορατικότητα. Η γνώση είναι το προϊόν της αξιολόγησης των πληροφοριών και εξαρτάται από την ικανότητα του ατόμου επάνω στον συλλογισμό και την ενόραση. Είναι το καλύτερο συμπέρασμα που το μυαλό του ατόμου μπορεί να φθάσει, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες. Η γνώση είναι ατομική βεβαιότης, αλλά υπόκειται σε αναθεώρηση όταν περισσότερες ή διαφορετικές πληροφορίες γίνονται διαθέσιμες. Ακριβώς όπως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η απόλυτη αλήθεια, δεν υπάρχει τελική γνώση μέσα στα όρια της φυσικής ύπαρξης.
–Παραπληροφόρηση – είναι οι πληροφορίες που σκόπιμα εισάγονται με ατέλειες, όπως παραλείψεις μικρών κομματιών δεδομένων, αναλήθειες, υπερβολική έμφαση σε κάποια ασήμαντη πτυχή ή όχι αρκετή έμφαση σε κάποιο σημαντικό μέρος των πληροφοριών. Γενικά, παραπληροφόρηση παρέχεται με την πρόθεση να σχηματίζουν, στο μυαλό του αποδέκτη, μια ψευδή αντίληψη της πραγματικότητας, που οδηγεί σε αποφάσεις ή απόψεις που είναι ευνοϊκές για τα κρυμμένα σχέδια του προμηθευτή του. Αυτό δεν πρέπει να συγχέεται με την κακή πληροφόρηση (μή σκόπιμα εσφαλμένη πληροφόρηση), που είναι η απλή μετακύλιση των ψευδών πληροφοριών, χωρίς πρόθεση να παραπλανήσουν.
–Λογική – είναι απαραίτητη προκειμένου να αξιολογήσουμε σωστά τις πληροφορίες. Είναι η ικανότητα που μας επιτρέπει να μετατρέψουμε τις πληροφορίες σε γνώση. Η λογική είναι ουσιαστικά συγκριτική. Η προηγούμενη εμπειρία και γνώση συγκρίνεται σε σχέση με τις τρέχουσες πληροφορίες, προκειμένου να καταλήξει σε συμπεράσματα ή να σχηματίσει γνώμη. Ακριβώς όπως η απόλυτη αλήθεια και η απόλυτη γνώση είναι ανέφικτες, η λογική δεν είναι ένα θέμα «μαύρου και άσπρου». Η αληθής/ψευδής λογική του υπολογιστικού πλαισίου δεν είναι αρκετά ευέλικτη ώστε να καταστεί δυνατή η αποτελεσματική αξιολόγηση των δεδομένων. Η λογική πρέπει να επιτρέπει κλίσεις, θα πρέπει να είναι «ασαφής», δυσδιάκριτη, για να αρχίσει την αξιολόγηση της πιο αποτελεσματικά.
-Το μυαλό είναι ένα είδος υπολογιστή, μια «λογική μηχανή», που ανήκει σε κάθε άτομο και συνεχώς βρίσκεται σε αναζήτηση για τη γνώση. Οι τράπεζες δεδομένων αυτού του υπολογιστή περιέχουν κάθε πληροφορία που έχει περιέλθει εις την προσοχή μας, καθώς και κάθε εμπειρία που είχαμε κατά τη διάρκεια αυτής της (και πρώην) ζωών. Η χωρητικότητα αποθήκευσης είναι πολύ υψηλότερη από οποιαδήποτε σήμερα διαθέσιμη μνήμη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι αποθηκευμένες πληροφορίες και εμπειρία, χρησιμοποιούνται σε διάφορα επίπεδα της συνείδησης για να διευκολύνουν τη λήψη αποφάσεων.
-Όταν το μυαλό λειτουργεί καλά, θα έχει άμεσα διαθέσιμα για επιθεώρηση και αξιολόγηση, όλα τα θεμελιωμένα στοιχεία, ταξινομημένα με βάση σχετική σημασία, ταξινομημένα κατά θέμα, ετικέτα για την αξιοπιστία τους ή την έλλειψή τους και σε συνδυασμό με παραπομπές σε άλλα παρόμοια κομμάτια των πληροφοριών. Στην ιδανική περίπτωση, το μυαλό θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να φτάσει τα καλύτερα συμπεράσματα που μπορούν να επιτευχθούν, δεδομένης της διαθέσιμης πληροφορίας. Υπάρχουν ωστόσο διάφορα είδη εμποδίων που μπορεί να μπούν στο δρόμο της σωστής αξιολόγησης.
-Το πρώτο από αυτά τα εμπόδια είναι η διαστρεβλωμένη αντίληψη. Ο πόνος είναι ένα είδος της απόσπασης της προσοχής για το μυαλό, τα συναισθήματα μπορεί να θολώσουν την αντίληψη, η κακή (ακούσια) πληροφόρηση μπορεί να ενεργήσει κατά λάθος, στο να το κάνουν να θεωρήσει ώς έγκυρες τις πληροφορίες.
-Ένα άλλο εμπόδιο είναι η απώλεια μνήμης ή η παραμόρφωση. Τα ναρκωτικά, τόσο το επίσημο ιατρικό είδος (ηρεμιστικά και άλλες ψυχοδραστικές ουσίες) και τα παράνομα ναρκωτικά που πωλούνται στους δρόμους (κυρίως το LSD και άλλα παραισθησιογόνα καλούδια) σπέρνουν τον όλεθρο στη μνήμη ενός ατόμου. Αλλά η μνήμη μπορεί επίσης να «απαλειφθεί» από τον παρελθοντικό πόνο και την απώλεια των αισθήσεων, όπως σε ατυχήματα, χειρουργικές επεμβάσεις και τις εμπειρίες που περιέχουν βία.
-Ένα ακόμη στοιχείο για τη λειτουργία του μυαλού είναι η καταπίεση. Αυτό μπορεί να συμβεί, λόγω των πολύ καταπιεστικών συναναστροφών (μέλη της οικογένειας, το αφεντικό, δάσκαλος, κλπ.) ή μπορεί να προκύψει μέσα από την παθητική αποδοχή των δεδομένων από μια πηγή (π.χ. τηλεόραση), η οποία δεν δίνει στο άτομο χρόνο να σκεφτεί τι ελήφθη.
-Και τέλος ένα άλλο μπλοκάρισμα: παραλογισμός ή αδυναμία να εκτιμήσει, εν γένει αποκτάται με την εκπαίδευση. Μια τέτοια αδυναμία έρχεται με ψευδείς «γνώσεις» που έχει λάβει μέσω της εκπαίδευσης, η οποία ενεργεί ως ένας ιός στο ψυχικό λογισμικό του ατόμου, προκαλώντας λάθος αξιολόγηση των δεδομένων και κατά συνέπεια λάθος αποφάσεις. Καθορισμένες ιδέες θα ήταν σε αυτή την κατηγορία.
-Η γνώση, παρεπιμπτόντως, δεν μπορεί να διδαχθεί στα σχολεία ή στα πανεπιστήμια. Το μόνο που μπορεί να διδαχθεί μέσω του οικονομικού κέρδους είναι η δυνατότητα να αποκτηθούν πληροφορίες και να αξιολογηθούν, χρησιμοποιώντας ηχητική αιτιολογία. Γενικά, τα σχολεία μας δεν δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων, αλλά επιμένουν στην ενστάλαξη μαζικών δεδομένων στο μυαλό του άτυχου φοιτητή. Σε πολλές περιπτώσεις, η καθοριζόμενη (και συχνά ψευδής) «γνώση» σφυρηλατείται εντός, με αποτέλεσμα την μειωμένη ικανότητα να σκέφτονται για τον εαυτό τους.
-Έχωντας εξετάσει ορισμένα από τα πιθανά εμπόδια στην ορθή λειτουργία του νού, ας προσπαθήσουμε και να δούμε πώς το μυαλό λειτουργεί όταν δεν παρασύρεται από ψευδείς ή ελλιπεί στοιχεία ή απο παράλογο τρόπο λειτουργίας.
-Φαίνεται ότι ο άνθρωπος δεν έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να καθιερώσει το μηχανισμό της λειτουργίας του νού προσεγγίζωντάς το σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό, αν και σίγουρα όχι λόγω έλλειψης προσπάθειας. Η «Τεχνητή Νοημοσύνη» είναι γύρω για χρόνια και είναι μια προσπάθεια να αντιγράψουμε την ανθρώπινη σκέψη, αλλά έχει πολύ δρόμο να διανύσει πριν μπορέσει να αντιγράψει τις εργασίες του μυαλού μας.
-Το μυαλό δεν σκέφτεται με όρους «αλήθειας» και «ψέυδους». Ζυγίζει τα στοιχεία και αποδίδει μια εκτίμηση της πιθανότητας σε κάθε δοθείσα πληροφορία.
–Η σκέψη του ανθρώπινου μυαλού μπορεί να παρομοιαστεί με έναν ιστό δυνατοτήτων και πιθανοτήτων που αποτελείται από όλα τα διάφορα στοιχεία που λειτουργούν μαζί για να σχηματίσουν τις γνώσεις μας και τις απόψεις μας. Αυτά τα στοιχεία, το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί, έχουν ανατεθεί σε αυτά ότι θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε μια βαθμολογία βεβαιότητας που μπορεί να πάει σε όλη τη διαδρομή από το «πολύ απίθανο» στο «εφικτό», «πιθανό» και «σχεδόν βέβαιο», με ένα μεγάλο αριθμό ενδιάμεσων βημάτων. Αυτή είναι μια κλίμακα διαβάθμισης των πιθανοτήτων, με 50/50 σε μέση (αναποφάσιστο) και βαθμό πιθανότητας έως «σχεδόν βέβαιο», καθώς και με δυνατότητα βαθμών πιθανοτήτων κάτω σε «δεν είναι σχεδόν βέβαιο». Τα στοιχεία που αποτελούν το δίκτυο αυτό είναι, κατά σειρά σπουδαιότητας από την χαμηλότερη στην υψηλότερη:
–Πληροφορίες απο δέυτερο χέρι: Αυτό περιλαμβάνει δεδομένα που λαμβάνονται από αρχεία (βιβλία και άλλα γραπτά έργα, κινηματογραφικές ταινίες, βίντεο, ηχογραφήσεις), εν ολίγοις, όλες τις πληροφορίες με βάση τις παρατηρήσεις ή τις ηχογραφήσεις των άλλων.
-Συμβατική γνώση: («βεβαιότητες» των άλλων που μπορούν να εισαχθούν με την εκπαίδευση ή την σχολική μόρφωση). Αυτοί είναι οι «φυσικοί νόμοι» και οι «επιστημονικές αλήθειες» που διδασκόμαστε στα πρώτα είκοσι περίπου χρόνια της ζωής μας.
-Πληροφορίες από πρώτο χέρι: (οι παρατηρήσεις ή οι εμπειρίες που γίνονται απευθείας από το πρόσωπο). Ταινίες, βίντεο ή ηχογραφήσεις δεν χαρακτηρίζονται ως «πρώτο χέρι», επειδή είναι πάρα πολύ εύκολο να παραποιηθούν.
-Ατομική γνώση: (βεβαιότητες που έχουν φτάσει στο άτομο μέσω της αξιολόγησης των πληροφοριών και της συμβατικής γνώσης, ή μέσω του διαφωτισμού).
-Διαφωτισμός ορίζεται σε αυτό το πλαίσιο ως μια πνευματική εμπειρία του ατόμου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ένα υψηλό βαθμό βεβαιότητας.
-Κανένα από τα τμήματα αυτού του διανοητικού «ιστού της γνώσης» δεν είναι απόλυτα. Η γνώση και η πληροφορία υπόκεινται σε συνεχή επαναξιολόγηση υπό το φως των νέων παρατηρήσεων. Το μυαλό θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένας τρισδιάστατος ιστός της αράχνης, με τα δεδομένα των διαφόρων ειδών και διαφόρων βαθμών βεβαιότητας στα σημεία της σταυροειδούς συνάντησης. Είναι σαν να κρέμεται στον αέρα, κλείνει προσωρινά εδώ και εκεί σε κάποια σχετικά σταθερά σημεία γνώσης, κάθε μέρος διασυνδέεται με όλα τα άλλα.
-Εκτός από την υποδιαίρεση που δίνεται παραπάνω σε σχέση με σημασίες, πληροφορίες και γνώση είναι ταξινομημένες στο μυαλό σε διάφορα θέματα ή τομείς συνάφειας. Τα δεδομένα σε μεγάλο βαθμό διασταυρώνονται και διασταυρώθηκαν σε κάθε περιοχή συνάφειας και σε κάπως μικρότερο βαθμό από το ένα θέμα στο άλλο.
-Η επιβλητική συνείδηση, η βούληση του προσώπου της/του είναι σε θέση να παρακάμψει και να (προσωρινά) «πιέσει» τις πιθανότητες αξιολόγησης, έτσι ώστε να παίξει με πιθανούς εναλλακτικούς τρόπους θεώρησης των πραγμάτων. Εδώ είναι όπου διορατικότητα, έμπνευση και οι ιδέες έρχονται στο προσκήνιο. Οι δημιουργικές και διαισθητικές δυνάμεις της συνείδησης επιτρέπουν ένα πολύ αποτελεσματικό τρόπο συνεχούς επαναξιολόγησης, η οποία είναι η βάση της εφεύρεσης και της δημιουργικής εργασίας. Δείτε επίσης στο πλαίσιο αυτό την έννοια του De Bono γύρω απο την «πλευρική σκέψη», ένας τρόπος για να βγούμε «από το τέλμα», με τις σκέψεις μας.
-Η υπέρμετρη λογική και ευφυΐα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: Η πρόσβαση στις πληροφορίες, ικανότητα να αξιολογούν τις πληροφορίες, η απουσία παρεμπόδισης απο εκπαιδευτικές προκαταλήψεις και άλλα μπλοκ της ψυχικής λειτουργίας, την ικανότητα επεξεργασίας, και την οδηγητική (ανάγκη) για συνεχή επαναξιολόγηση εκ νέου, καθώς και οι φυσικές διαισθητικές ικανότητες της ατομικής συνείδησης, του άτομο του/της.
-Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να πούμε ότι η σχολική εκπαίδευση σήμερα δεν είναι αγώγιμο να κάνει κάποιον ιδιοφυία. Ο λόγος για αυτό είναι, ότι συχνά προκαταλήψεις, οι οποίες έχουν επίσης εντοπιστεί παραπάνω ώς «συμβατική γνώση», θεωρούνται πιο σημαντικές από τη γνώση του κάθε μαθητή ξεχωριστά. Η αμφισβήτηση αυτών των μέσα απο την εκπαίδευση προκαταλήψεων ενεργά αποθαρρύνεται σε σχολεία και πανεπιστήμια, επειδή αμφισβητεί τις πληροφορίες που δόθηκαν από τους καθηγητές. Αυτό δημιουργεί ένα μπλοκ στις νοητικές ικανότητες ενός μαθητή. Η εκπαίδευση γενικά στερείται απο τεχνικές που θα επιτρέψουν σε ένα μαθητή να αξιολογήση τις πληροφορίες.
- — Ο Σχηματισμός Της Γνώσης —
-Η γνώση είναι πραγματικά μια πολύ προσωπική υπόθεση. Όπως προαναφέρθηκε, δεν μπορεί δωθεί εξωγενώς, μέσω της πληροφόρησης, της εκπαίδευσης, ή με άλλο τρόπο. Ακόμη και ότι έχουμε προσδιορίσει ως «συμβατική γνώση» δεν είναι πραγματικά γνώση για το άτομο, μέχρι να ληφθεί χώρια, να το αξιολογήσει εκ νέου και να επανασυναρμολογηθεί με τους προσωπικούς όρους του καθενός. Η συμβατική γνώση μπορεί να είναι πραγματική γνώση για κάποιον άλλο, αλλά για τον μαθητή μας, γίνεται πληροφορίες που πρέπει να αξιολογηθούν προκειμένου να μετατραπεί σε πραγματική γνώση.
-Η ουσιαστική γνώση βασίζεται σε κάποια αξιολόγηση, από το άτομο, απο τα στοιχεία της εμπειρίας, η οποία οδηγεί σε διάφορες διαβαθμίσεις βεβαιότητας. Παραδόξως, φαίνεται ότι η μεγαλύτερη ασφάλεια («βεβαιότητα») προέρχεται από την «θρησκευτική» ή «πνευματική» εμπειρία, μια εμπειρία πραγμάτων που δε σχετίζεται με την φυσική ύπαρξη. Στη συνέχεια, είναι οι παρατηρήσεις απο πρώτο χέρι των περιστατικών του φυσικού κόσμου και το χαμηλότερο στην κλίμακα των αξιών που σχετίζονται με τις εμπειρίες μας από άλλους, είτε άμεσα είτε μέσω κάποιου είδους καταγραφής.
-Η εμπειρία (δεδομένα, πληροφορίες), θα πρέπει να αξιολογείται αντίθετα απο άλλες, παρόμοιες προηγούμενες εμπειρίες και αντίθετα με ότι έχουμε ήδη αποκτήσει ως γνώση.
- — Πώς Να Αξιολογούμε Τις Πληροφορίες —
-Ιστορικά, ο άνθρωπος έχει ζήσει (και αναπτύξει τις πνευματικές σχολές του) σε ένα σχετικά «ειλικρινές» περιβάλλον. Όταν υπήρχε πόλεμος, ξέρατε οτι υπήρχε πόλεμος, και όταν η ειρήνη βασίλευε, ήταν επίσης προφανές. Τα μηνύματα ταξίδευαν σε πολύ αργό ρυθμό και έτσι η παραπληροφόρηση, αν υπήρχε, ταξίδευε πολύ αργά, καθώς και έφτανε σε συγκριτικά λίγους ανθρώπους.
-Ήταν δυνατόν να εκτιμηθεί η αλήθεια του κάθε μηνύματος με δύο απλές δοκιμές: Πρώτον, συγκρίνοντας ένα κομμάτι των πληροφοριών με άλλες πληροφορίες ήδη γνωστές, ψάχνωντας για ασυμβατότητες και το δεύτερο, ψάχνωντας για άλλες πληροφορίες που θα επιβεβαιώνουν την πρώτη. Έτσι έχουν τα μυαλά μας συνηθίσει να λειτουργούν και η μέθοδος ήταν αρκετά επιτυχής.
-Σήμερα, πρέπει να κοιτάξουμε για έναν καλύτερο τρόπο αξιολόγησης των πληροφοριών, γιατί συνήθως τα δεδομένα χειραγωγούνται και η παραπληροφόρηση είναι αρκετά διαδεδομένη. Πληροφορίες εφευρίσκονται για να ταιριάξουν διαφορετικά συμφέροντα, είναι προσαρμοσμένα να επηρεάσουν τη σκέψη μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Η έλευση της λεγόμενης «κοινωνίας της πληροφορίας» καθιστά την ανάπτυξη ενός νέου όπλου της ψυχικής αυτοάμυνας μια πρώτη ανάγκη.
-Το μυαλό αξιολογεί την αλήθεια των πληροφοριών από τη σύγκριση. Διατηρεί κομμάτια πληροφοριών σε «αναστολή», ας το πούμε έτσι, έως ότου έρθει ένα άλλο κομμάτι συγκρίσιμων πληροφοριών, που είτε επιβεβαιώνει είτε έρχεται σε αντίθεση με το πρώτο κομμάτι. Αυτό είναι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αξιολόγηση από «πολλαπλές πηγές». Αν ακούμε το ίδιο πράγμα από διάφορες πηγές, αυτό αυξάνει την αξία της πειστικότητας του.
-Όπως προαναφέρθηκε, αυτό ήταν εφαρμόσιμο στο παρελθόν, αλλά έχει γίνει μία αχίλλειος πτέρνα στο σημερινό περιβάλλον. Η προπαγάνδα παραλληλίζει ακριβώς τον τρόπο αξιολόγησης του μυαλού, και εκμεταλλεύεται μια βασική αδυναμία της σκέψης μας. Κάποια ιστορία μπορεί να καταλήξει να γίνει «κοινή γνώση», μόνο και μόνο επειδή επαναλαμβάνεται από τόσες πολλές διαφορετικές πηγές. Αλλά αντικειμενικά, δύο ή περισσότερα ψευδή δημοσιεύματα δεν κάνουν ένα γεγονός. Κάνουν πιο δύσκολο το να γνωρίσουμε την αλήθεια.
- — Αξιολόγηση Από Παραλογισμό —
-(Η αξιολόγηση από παραλογισμό προτάθηκε για πρώτη φορά από τον L.Ron Hubbard το 1970 στο κλασικό του «Σειρά δεδομένων» επιστολές πολιτικής).
-Τι πρέπει να κάνουμε, πώς μπορούμε να βρούμε τι είναι πραγματικά σωστό και τι έχει απόκλιση; Πώς μπορούμε να απορρίψουμε τις πολυάριθμες «πολλαπλές πηγές» αναληθειών που θέτουν ως γεγονός; Πρέπει να κάνουμε χρήση των σημείων που κάνουν κάτι παράλογο, προκειμένου να αξιολογήσουμε την αλήθεια-περιεχόμενο των δεδομένων.
-Αυτό δεν είναι κάτι που έρχεται εύκολα, μην κάνετε λάθος. Χρειάζεται κάποια εκπαίδευση για να βρείτε τον παραλογισμό στις πληροφορίες αλλά μόλις το κάνετε, ποτέ δεν θα δείτε τον κόσμο με τα ίδια μάτια ξανά.
- -Μερικά από τα σημαντικότερα σημεία του παράλογου είναι:
-Αντικρουόμενες εκθέσεις: Ο Γιάννης λέει ένα πράγμα και η Μαίρη λέει κάτι άλλο. Τι σημαίνει αυτό; Ένας ή και οι δύο δεν λένε την αλήθεια. Δεν μπορούμε απλά να επιλέξουμε ποιον από τους δύο να πιστέψουμε. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δύο εκθέσεις ως άνευ αξίας, έως ότου είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε για τον εαυτό μας, να επιβεβαιώσουμε ή να απορρίψουμε τις πληροφορίες.
-Παραλείψεις: Η εφημερίδα γράφει ότι μια φτωχή χώρα έλαβε μόλις 30 εκατομμύρια δολάρια σαν «αναπτυξιακή βοήθεια» και δείχνει ότι η ακραία φτώχεια βασιλεύει στην πρωτεύουσα της χώρας, κατηγορώντας την τοπική κυβέρνηση για κακοδιαχείριση της διεθνούς βοήθειας. Η έκθεση παραλείπει ότι η χώρα πληρώνει 70 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε τόκους εξωτερικών δανείων και ότι η «ενίσχυση» θα πάει κατ ‘ευθείαν στις πιστώτριες τράπεζες που καταβάλουν αυτόν τον τόκο, αντί να δαπανώνται για την καλυτέρευση των οικονομικών συνθηκών του τοπικού πληθυσμού. Οι παραλείψεις είναι πολύ δύσκολο να εντοπίστούν, και μπορεί να αλλάξουν εντελώς την έννοια κάποιου κομματιού των πληροφοριών.
-Ψεύδη: Πολιτικός λέει «ο πληθωρισμός είναι κάτω» όταν στην πραγματικότητα οι στατιστικές «προσαρμόζονται» για να κάνουν τη κυβέρνηση να δείχνει σωστή. Χρειάζεται πρακτική να πιάστει το ψεύδος. Κανονικά οι αριθμοί «διορθώνονται» αργότερα, όταν κανείς δεν θυμάται τον πρώτο ισχυρισμό πια.
-Λάθος έμφαση: Μακροσκελές άρθρο στην εφημερίδα. Μια εξωπραγματική λεπτομέρεια αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο, που οι άνθρωποι συνήθως φτάνουν, εκτός αν είναι πολύ πειθαρχημένοι στην ανάγνωσή τους και ενδιαφέρονται πολύ για την όλη ιστορία.
-Εκτός Σειράς: «Περάσαμε 3 εκατομμύρια δολάρια σε ένα νέο κατασκευαστικό έργο – Διαπιστώθηκε ότι το έργο δεν ήταν εφικτό.». Φαίνεται ότι οι δημόσιες διοικήσεις συχνά κάνουν πράγματα εκτός σειράς. Εν τω μεταξύ, 3 εκατομμύρια δολάρια έχουν εξαφανιστεί και γεμίζουν τις τσέπες κάποιου.
-Υπάρχουν βέβαια άπειρες παραλλαγές και συνδυασμοί αυτών των παράλογων σημείων. Άλλοι μπορεί να υπάρχουν. Το τι είναι σημαντικό για εμάς είναι, να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτά τα παράλογα στην αξιολόγηση των πληροφοριών μας.
-Κάθε φορά που βλέπουμε ένα από αυτά τα παράλογα σημεία – και δεν υπάρχει πραγματικά καμία έλλειψη αυτών στις πληροφορίες που μας δίνονται κάθε μέρα – θα πρέπει να το κοιτάξουμε συνειδητά και να προσπαθήσουμε να το ακολουθήσουμε. Μην κουνάτε το κεφάλι σας και πηγαίνετε στο δρόμο σας. Διερεύνηση. Το ένα πράγμα οδηγεί στο άλλο.
-Πολύ σύντομα θα δείτε πίσω απο το πέπλο αυτό που περνά για πληροφορίες αυτές τις μέρες και θα είστε σε θέση να φτιάξετε τη δική σας άποψη ως προς τις προθέσεις των φορέων παροχής των εν λόγω πληροφοριών. Θα καταλάβετε επίσης πολλά από τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σας και οτι δεν βγάζουν κάποιο ακριβές νόημα.
-Όπως είπα και στην αρχή αυτού του άρθρου, το διακύβευμα του παιχνιδιού είναι υψηλό. Αν σας αρέσει να είστε σκλάβοι, απορροφήστε όλες τις πληροφορίες που σας προσφέρονται, χωρίς κριτική ανάλυση. Πάρτε τις διακοπές σας μία φορά το χρόνο, για να ξεφύγετε από όλα, στη συνέχεια επιστρέψτε και ανασκουμπωθείτε για άλλη μια χρονιά. . .
-Αν εκτιμάτε την ελευθερία σας, ξεκινήστε δίνοντας προσοχή στα παράλογα της πληροφόρησης. Ξεκινήστε να αμφισβητήτε τα πάντα, εκτός αν μπορείτε να το επιβεβαιώσετε με την προσωπική παρατήρηση και να σχηματίσετε τη δική σας προσωπική άποψη. Θα διαπιστώσετε ότι η ζωή σας αποκτά μια εντελώς νέα προοπτική. Καλή τύχη.
Josef Hasslberger
Idea: January 1998 – Salvador de Bahia
Finished writing: March 1998 – Rome
For further reading:
See also «Truth Suppression Techniques» by H. Michael Sweeney
Το Σαλιγκάρι 