Ζούμε σε ένα κόσμο που στο ξεκίνημα της ζωής μας μαθαίνουμε πως δεν χρειάζεται να μαθαίνουμε.
Όχι,δεν είναι θεωρία συνομωσίας.Θεωρία συνομωσίας είναι μια φήμη με ελάχιστα ώς καθόλου επιχειρήματα να στηριχτεί.
Στη δική μας ιστορία είναι αποδεδειγμένο γιατί συμβαίνει στο μυαλό μας.Πιθανόν κάποιος που το διαβάζει αυτό,εδώ να σταματήσει και αυτό θα είναι μια απόδειξη,οτι στο μυαλό μας είναι βαρετό ή άνευ ουσίας.Το να βάλουμε τον εγκέφαλό μας σε μια διαδικασία να σκεφτεί,να επεξεργαστεί,να διαβάσει και να αναλύσει κάτι είναι μια εργασία,πολύ όπως αυτή που κάνουμε όταν καθόμαστε στο θρανίο του σχολείο και βαριόμαστε του θανατά ανυπομωνώντας να χτυπήσει το κουδούνι για το διάλειμμα.
Νιώθω πως απλά είναι ακόμα μια συνήθεια,μια συνήθεια που έχει χτιστεί με «φροντίδα» απο ένα κοινωνικό και εκπαιδευτικό σύστημα,έχει ενσωματωθεί μέσα μας και λειτουργεί ασυνείδητα πια,σα να είναι σε αυτόματο πιλότο.Ένα μυαλό που διψάει να μάθει είναι εξερευνιτικό,δεν θα σταματήσει σε όσα ξέρει ή νομίζει πως ξέρει.Η μάθηση είναι μια αδιάκοπη διαδικασία όπως τα πάντα στο σύμπαν.
Σκοπός μου είναι ένα χρονολόγιο/ημερολόγιο του εαυτού μου,η απλή της σκέψης κατάθεση σε ένα μέσο ελεύθερο ακόμα.Ένα ακόμα θέμα ενδιαφέρον,η διακίνηση πληροφοριών ελέυθερα χωρίς την λογοκρισία των ΜΜΕ που κατέχουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες,σκοπός των οποίων είναι μόνο υλιστικός,καθαρά το κέρδος και το κέρδος τους προέρχεται απο το να κρατάνε σε άγνοια τους καταναλωτές τους.Ο λόγος είναι οτι όταν βοηθάς ένα ανθρώπινο όν να μορφωθεί,να σκεφτεί διορατικά και να ανοίξει την αντίληψή του θα έρθει η στιγμή που θα δεί την «κομψή συμμετρία της υποκρισίας» ενός καπιταλιστικού συστήματος που μόνο σκοπό έχει την εξημέρωση του,απο την φύση του,ανύσηχου πνεύματος του ανθρώπου.
Γράφωντας,διαβάζωντας τα γραπτά μας είναι σα να κοιτάμε στον καθρέπτη και να καλωπιζόμαστε.Αυτογνωσία εν ολίγης.Εξελισόμαστε μόνο αν το θέλουμε.
Είθε να ζήσουμε αρκετά να δούμε τον εαυτό μας σε αυτό τον καθρέπτη να ωριμάζει,να τα χάνει,να αναρωτιέται,να επιζητά το σύμπαν και να πέφτει για να μάθει να σηκώνεται και να σκέφτεται πάνω απ’όλα.
Αυτός είμαι και γίνομαι.